Misschien kan ik als eerste vooral het gevoel van hoop uitdrukken, toen ik nog steeds geloofde dat als er maar iemand daar in Europa zou zien wat er gebeurde, de wereld dan zou reageren, of de hopeloosheid toen ik begreep dat ik aan mijn eigen ongeluk was overgeleverd en dat er geen hulp te verwachten viel.
La chose principale dont je peux parler est peut-être le sentiment d’espoir, lorsque je croyais encore que le monde réagirait si seulement quelqu’un là-bas en Europe voyait ce qui se déroulait.
