Traduction de «hvj 26 april » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Ad-hocgroep follow-up conclusies van de Raad over Cyprus van 26 april 2004
Groupe ad hoc sur le suivi des conclusions du Conseil sur Chypre du 26 avril 2004

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Overeenkomstig voormeld artikel 132, lid 1, c), van de btw-richtlijn moet de beoefenaar van een medisch of paramedisch beroep, om in aanmerking te komen voor de btw-vrijstelling, aan twee voorwaarden voldoen, namelijk (1) « medische verzorging » verlenen en (2) « in het kader van de uitoefening van medische en paramedische beroepen als omschreven door de betrokken lidstaat » (HvJ, 27 april 2006, C-443/04 en C-444/04, Solleveld, punt 23, en HvJ, 14 april 2016, C-555/15, Gabarel, punt 26).
Pour pouvoir bénéficier de l'exonération de la TVA, conformément à l'article 132, paragraphe 1, c), de la directive TVA, précité, le praticien d'une profession médicale ou paramédicale doit satisfaire à deux conditions, à savoir (1) fournir des « prestations de soins à la personne » (2) « dans le cadre de l'exercice des professions médicales et paramédicales telles qu'elles sont définies par l'Etat membre concerné » (CJCE, 27 avril 2006, C-443/04 et C-444/04, Solleveld, point 23; CJUE, 14 avril 2016, C-555/15, Gabarel, point 26).

Een van die voordelen is de in artikel 7, lid 1, sub a, van de richtlijn bedoelde mogelijkheid voor vrouwelijke werknemers om eerder in aanmerking te komen voor pensioen dan mannelijke werknemers » (in dezelfde zin, HvJ, 30 april 1998, C-377/96, De Vriendt e.a., punt 26; 30 april 2004, C-172/02, Bourgard, punt 29).
Au nombre de ces avantages figure précisément la possibilité, pour les travailleurs féminins, de bénéficier de droits de pension plus tôt que les travailleurs masculins, comme le prévoit l'article 7, paragraphe 1, sous a), de la directive » (Dans le même sens, les arrêts du 30 avril 1998, C-377/96, De Vriendt et a., point 26, et du 30 avril 2004, C-172/02, Bourgard, point 29).

(1) Voetnoot 51 van het geciteerde advies: HvJ 26 april 2012, C-508/10, Europese Commissie tegen het Koninkrijk der Nederlanden, inzonderheid punt 77.
(1) Note de bas de page 51 de l'avis cité : C.J.U.E., 26 avril 2012, C-508/10, Commission européenne contre Pays-Bas, spécialement point 77.

Of de vergoeding, die de tegenprestatie vormt voor de dienst, wordt voldaan door de afnemer van de dienst of door een derde is niet relevant (HvJ, 26 april 1988, Bond van Adverteerders t. Staat der Nederlanden, C-352/85, punt 16; 12 juli 2001, Smits en Peerbooms, C-157/99, punten 55-58; 13 mei 2003, Müller-Fauré en van Riet, C-385/99, punt 103), op voorwaarde dat de dienst niet grotendeels wordt gefinancierd uit de overheidsmiddelen (HvJ, 7 december 1993, Wirth/Landeshauptstadt Hannover, C-109/92, punten 15-17).
Que la rémunération, qui constitue la contrepartie économique de la prestation, soit payée par le destinataire du service ou par un tiers, est indifférent (CJCE, 26 avril 1988, Bond van Adverteerders c. Etat néerlandais, C-352/85, point 16; 12 juillet 2001, Smits et Peerbooms, C-157/99, points 55-58; 13 mai 2003, Müller-Fauré et van Riet, C-385/99, point 103), à condition que le service ne soit pas assuré pour l'essentiel par des fonds publics (CJCE, 7 décembre 1993, Wirth/Landeshauptstadt Hannover, C-109/92, points 15-17).

Het Hof van Justitie heeft geoordeeld dat de vereiste van een niet onevenredig kostbare procedure, bedoeld in artikel 9, lid 4, van het Verdrag van Aarhus, de bevoegdheden van de nationale rechter om in een rechtsgeding redelijke kosten toe te wijzen, onverlet laat, voor zover het bedrag ervan redelijk is en de door de betrokken partij gedragen kosten globaal gezien niet buitensporig hoog zijn (HvJ, 11 april 2013, C-260/11, Edwards en Pallikaropoulos, punt 26; 13 februari 2014, C-530/11, Commissie t. Verenigd Koninkrijk, punt 44).
La Cour de justice a jugé que l'exigence d'une procédure d'un coût non prohibitif, visée à l'article 9, paragraphe 4, de la Convention d'Aarhus, ne portait pas atteinte au pouvoir du juge national de prononcer une condamnation aux dépens pour autant que le montant soit raisonnable et que les frais supportés par la partie concernée ne soient pas, dans leur ensemble, prohibitifs (CJUE, 11 avril 2013, C-260/11, Edwards et Pallikaropoulos, point 26; 13 février 2014, C-530/11, Commission c. Royaume-Uni, point 44).

Het Hof van Justitie heeft geoordeeld dat de vereiste van een niet onevenredig kostbare procedure, bedoeld in artikel 9, lid 4, van het Verdrag van Aarhus, de bevoegdheden van de nationale rechter om in een rechtsgeding redelijke kosten toe te wijzen, onverlet laat, voor zover het bedrag ervan redelijk is en de door de betrokken partij gedragen kosten globaal gezien niet buitensporig hoog zijn (HvJ, 11 april 2013, Edwards en Pallikaropoulos, C-260/11, punt 26; 13 februari 2014, Commissie t. Verenigd Koninkrijk, C-530/11, punt 44).
La Cour de justice a jugé que l'exigence d'une procédure d'un coût non prohibitif, visée à l'article 9, paragraphe 4, de la Convention d'Aarhus, ne porte pas atteinte au pouvoir du juge national de prononcer une condamnation aux dépens pour autant que le montant soit raisonnable et que les frais supportés par la partie concernée ne soient pas, dans leur ensemble, prohibitifs (CJUE, 11 avril 2013, Edwards et Pallikaropoulos, C-260/11, point 26; 13 février 2014, Commission c. Royaume-Uni, C-530/11, point 44).

Dat beginsel wordt in die bepaling niet nader omschreven, maar zoals uitgelegd in de rechtspraak van het Hof van Justitie, houdt dat beginsel in dat bij onzekerheid omtrent het bestaan en de omvang van risico's voor de menselijke gezondheid beschermende maatregelen kunnen worden genomen zonder dat hoeft te worden gewacht totdat de realiteit en de ernst van die risico's volledig zijn aangetoond (HvJ, 9 september 2003, Monsanto Agricoltura Italia e.a., C-236/01, punt 111; 26 mei 2005, Codacons en Federconsumatori, C-132/03, punt 61; 12 januari 2006, Agrarproduktion Staebelow, C-504/04, punt 39; 10 april 2014, Acino AG, C-269/13, punt 57).
Cette disposition ne définit pas ce principe de manière plus précise, mais tel qu'il est interprété par la jurisprudence de la Cour de justice, ce principe implique que lorsque des incertitudes subsistent quant à l'existence ou à la portée de risques pour la santé des personnes, des mesures de protection peuvent être prises sans avoir à attendre que la réalité et la gravité de ces risques soient pleinement démontrées (CJCE, 9 septembre 2003, Monsanto Agricoltura Italia e.a., C-236/01, point 111; 26 mai 2005, Codacons et Federconsumatori, C-132/03, point 61; 12 janvier 2006, Agrarproduktion Staebelow, C-504/04, point 39; 10 avril 2014, Acino AG, C-269/13, point 57).

Ofschoon de artikelen 101 en 102 van het VWEU zich richten tot de ondernemingen, legt artikel 4, lid 3, van het VEU de lidstaten de verplichting op om zich te onthouden van het nemen of het in stand houden van maatregelen welke de voormelde artikelen 101 en 102 hun nuttig effect zouden kunnen ontnemen (HvJ, 16 november 1977, 13/77, INNO, punten 31 en 32; 23 april 1991, C-41/90, Höfner en Elser, punt 26; 18 juni 1991, C-260/89, ERT, punt 35; 19 mei 1993, C-320, Corbeau, punten 10 en 11).
Bien que les articles 101 et 102 du TFUE s'adressent aux entreprises, l'article 4, paragraphe 3, du TUE impose aux Etats membres l'obligation de s'abstenir de prendre ou de maintenir en vigueur des mesures susceptibles d'éliminer l'effet utile des articles 101 et 102 du TFUE (CJCE, 16 novembre 1977, 13/77, INNO, points 31 et 32; 23 avril 1991, C-41/90, Höfner et Elser, point 26; 18 juin 1991, C-260/89, ERT, point 35; 19 mai 1993, C-320, Corbeau, points 10 et 11).

Te dezen zou overigens geen toepassing kunnen worden gemaakt van artikel 51 van het VWEU, daar de diensten met betrekking tot spelen en weddenschappen zijn uitgesloten van de activiteiten verbonden aan de uitoefening van het openbaar gezag (HvJ, 26 april 1994, C-272/91, Commissie t. Italië, punt 11), noch van artikel 37 van het VWEU, daar dat laatste alleen het handelsverkeer in goederen beoogt en geen betrekking heeft op de monopolies van diensten (HvJ, 30 april 1974, 155-73, Sacchi, punt 10; HvJ, 11 september 2003, voormeld, punt 59).
Par ailleurs, il ne saurait être fait application, en l'espèce, de l'article 51 du TFUE, les services de jeux et paris étant exclus des activités liées à l'exercice de l'autorité publique (CJCE, 26 avril 1994, Commission c. Italie, C-272/91, point 11), ni de l'article 37 du TFUE, ce dernier ne visant que les échanges de marchandises et ne concernant pas les monopoles de services (CJCE, 30 avril 1974, Sacchi, 155-73, point 10; CJCE, 11 septembre 2003 précité, point 59).