In tegenstelling tot die laatstgenoemden, handelen de personen met de hoedanigheid van mandataris immers binnen de voormelde instellingen namens en voor rekening van de openbare instellingen die hun mandaatgevers zijn; rekening houdende zowel met de aard van het mandaat als met de hoedanigheid van de betrokken mandaatgevers - die onder de openbare macht ressorteren -, kunnen hun mandatarissen, « inderdaad moeilijk als zelfstandigen [.] worden aangemerkt » (Parl. St., Senaat, 1969-1970, nr. 361, p. 9).
A l'inverse de ces dernières, les personnes ayant la qualité de mandataires agissent en effet, au sein desdits organismes, au nom et pour le compte des institutions et établissements publics qui sont leurs mandants; en considération tant de la nature du mandat que de la qualité des mandants concernés - qui relèvent de la puissance publique -, leurs mandataires « peuvent en fait difficilement être qualifiés d'indépendants » (Doc. parl., Sénat, 1969-1970, n° 361, p. 9).