Traduction de «ingeschreven merk van anderen mogen gebruiken » (Néerlandais → Français) :

Moet de in artikel 14 van richtlijn 98/71 en artikel 110 van verordening (EG) nr. 6/2002 bedoelde reparatieclausule aldus worden uitgelegd dat zij voor derde producenten van reserveonderdelen en toebehoren een subjectief recht inhoudt, en dat dergelijke derden, in afwijking van het bepaalde in verordening nr. 207/2009 (3) en richtlijn 89/104/EG (4), op grond van dit subjectieve recht het ingeschreven merk van anderen mogen gebruiken voor reserveonderdelen en toebehoren, ook al brengt de merkhouder het betrokken onderscheidend teken op zodanige wijze op het op het samengestelde voortbrengsel te monteren reserveonderdeel of toebehoren aan dat het van buitenaf zichtbaar is en zo bijdraagt aan de uiterlijke verschijning van het samengestelde voortbrengsel?
La clause de réparation contenue à l’article 14 de la directive 98/71 et à l’article 110 du règlement no 6/2002 doit-elle être interprétée en ce sens qu’elle crée un droit subjectif dans le chef des entreprises tierces produisant des pièces de rechange et des accessoires et si ce droit subjectif comporte le droit de ces entreprises tierces d’utiliser sur les pièces de rechange et les accessoires la marque d’autrui enregistrée, par dérogation aux dispositions du règlement no 207/09 (3) et de la directive 89/104 (4) et, partant, même si le titulaire du droit de marque appose également le signe distinctif en cause sur la pièce de rechange ou sur l’accessoire destiné à être monté sur le produit complexe, de façon à ce qu’il soit apparent extérieurement et concoure ainsi à l’apparence externe du produit complexe?

2. Het gebruiksreglement geeft aan welke personen het merk mogen gebruiken, welke kenmerken door het merk worden gecertificeerd, hoe de certificeringsinstantie deze kenmerken moet testen en hoe zij moet toezien op het gebruik van het merk.
2. Le règlement d'usage indique les personnes autorisées à utiliser la marque, les caractéristiques que certifie la marque, la manière dont l'organisme de certification vérifie ces caractéristiques et surveille l'usage de la marque.

Verdraagt het zich met het gemeenschapsrecht dat artikel 14 van richtlijn 98/71 (1) en artikel 110 van verordening (EG) nr. 6/2002 (2) aldus worden toegepast dat producenten van reserveonderdelen en toebehoren ingeschreven merken van derden mogen gebruiken teneinde de uiteindelijke koper in staat te stellen de oorspronkelijke verschijningsvorm van een samengesteld voortbrengsel te herstellen, ook al brengt de merkhouder het betrokken onderscheidend teken op zodanige wijze op het op het samengestelde voortbrengsel te monteren reserveonderdeel of toebehoren aan dat het van buitenaf zichtbaar is en zo bijdraagt aan de uiterlijke verschijning van het samengestelde voortbrengsel?
Est-il compatible avec le droit communautaire d’appliquer l’article 14 de la directive 98/71 (1) et l’article 110 du règlement no 6/2002 (2) en ce sens que ces dispositions confèrent aux fabricants de pièces de rechange et d’accessoires le droit d’utiliser des marques enregistrées de tiers afin de permettre à l’acheteur final de rendre au produit complexe son esthétique initiale et, partant, même si le titulaire du droit de marque appose le signe distinctif en cause sur la pièce de rechange ou sur l’accessoire destiné à être monté sur le produit complexe, de façon à ce qu’il soit apparent extérieurement et concoure ainsi à l’apparence externe du produit complexe?

2. Het reglement bepaalt welke personen het merk mogen gebruiken, onder welke voorwaarden iemand tot de vereniging behoort en onder welke voorwaarden, voor zover deze bestaan, met inbegrip van sancties, het merk kan worden gebruikt.
2. Le règlement d'usage indique les personnes autorisées à utiliser la marque, les conditions d'affiliation à l'association ainsi que, dans la mesure où elles existent, les conditions d'usage de la marque, y compris les sanctions.

Bij artikel 5 van de Eerste Richtlijn 89/104/EEG van de Raad van 21 december 1988 betreffende de aanpassing van het merkenrecht der lidstaten worden de houder van een ingeschreven merk exclusieve rechten verleend waaronder het recht derden te verbieden in het economisch verkeer hetzelfde of een vergelijkbaar teken te gebruiken voor dezelfde producten of diensten, of in voorkomend geval zelfs voor andere producten.
L'article 5 de la première directive 89/104/CEE du Conseil du 21 décembre 1988 rapprochant les législations des États membres sur les marques confère au titulaire d'une marque enregistrée des droits exclusifs, qui comportent, notamment, le droit d'interdire à tout tiers d'utiliser, dans la vie des affaires, un signe identique ou un signe similaire à la marque pour des produits ou des services identiques ou, le cas échéant, même pour d'autres produits.

2. Schendt artikel 3 van het koninklijk besluit van 20 juli 2001 betreffende de inschrijving van voertuigen de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het de in België wonende zaakvoerders van een vennootschap met zetel in het buitenland discrimineert ten opzichte van de in België wonende arbeiders en bedienden van een vennootschap met zetel in het buitenland, aangezien de eerstgenoemden hun firmawagen die in het buitenland op naam van de vennootschap is ingeschreven, in België niet mogen gebruiken en hem op hun naam in België moeten laten inschrijven, terwijl dit niet geldt voor de laatstgenoemden, die het voordeel van een uitzonderingsregeling kunnen genieten ?
2. L'article 3 de l'arrêté royal du 20 juillet 2001 relatif à l'immatriculation de véhicules viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, en tant qu'il discrimine les gérants demeurant en Belgique d'une société ayant son siège à l'étranger par rapport aux ouvriers et employés demeurant en Belgique d'une société ayant son siège à l'étranger, puisque les premiers nommés ne peuvent utiliser en Belgique leur voiture de société qui est immatriculée à l'étranger au nom de la société et qu'ils doivent la faire immatriculer à leur nom en Belgique, alors que cela ne s'applique pas aux derniers nommés, qui peuvent bénéficier de l'avantage d'un régime dérogatoire ?

Schendt artikel 3 van het koninklijk besluit van 20 juli 2001 betreffende de inschrijving van voertuigen de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het de in België wonende zaakvoerders van een vennootschap met zetel in het buitenland discrimineert ten opzichte van de in België wonende zaakvoerders van een vennootschap met zetel in België, aangezien de eerstgenoemden hun firmawagen die in het buitenland op naam van de vennootschap is ingeschreven, in België niet mogen gebruiken en hem op hun naam in België moeten laten inschrijven, terwijl dit niet geldt voor de laatstgenoemden ?
L'article 3 de l'arrêté royal du 20 juillet 2001 relatif à l'immatriculation de véhicules viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, en tant qu'il discrimine les gérants demeurant en Belgique d'une société ayant son siège à l'étranger par rapport aux gérants demeurant en Belgique d'une société ayant son siège en Belgique, puisque les premiers nommés ne peuvent utiliser en Belgique leur voiture de société qui est immatriculée à l'étranger au nom de la société et qu'ils doivent la faire immatriculer à leur nom en Belgique, alors que cela ne s'applique pas aux derniers nommés ?

1. Wanneer in een administratieve procedure tot nietigverklaring op basis van een ingeschreven merk met een vroegere datum van inschrijving of voorrang de houder van het jongere merk daarom verzoekt, levert de houder van het oudere merk het bewijs dat in de periode van vijf jaar vóór de datum van indiening van het verzoek om nietigverklaring het oudere merk normaal is gebruikt als bedoeld in artikel 16 voor de waren of diensten waarvoor het is ingeschreven en dat hij ter rechtvaardiging van zijn verzoek aanhaalt, dan wel dat er geldige redenen voor het niet-gebruiken bestonden, op voorwaarde dat de periode van vijf jaar waarin het oudere merk normaal moet zijn gebruikt, is verstreken op de datum van indiening van het verzoek tot nietigverklaring.
1. Dans une procédure administrative de nullité fondée sur l’existence d’une marque enregistrée dont la date de dépôt ou la date de priorité est antérieure, le titulaire de cette marque antérieure doit, sur requête du titulaire de la marque postérieure, fournir la preuve que, durant la période de cinq ans ayant précédé la date de sa demande en nullité, la marque antérieure a fait l’objet d’un usage sérieux, tel que prévu à l’article 16, pour les produits ou les services pour lesquels elle est enregistrée, qu’il invoque à l’appui de sa demande, ou qu’il existait de justes motifs pour son non-usage, sous réserve que la période de cinq ans durant laquelle la marque antérieure devait faire l’objet d’un usage sérieux ait expiré à la date de la demande en nullité.