Het voorstel nr. 417 voorziet evenwel niet in een medisch optreden met betrekking tot het principe zelf van het draagmoederschap ten aanzien van het wensouderpaar : volgens artikel 5, § 1, van dat voorstel stelt de arts, die een gynaecoloog moet zijn, alleen vast dat de vrouw « fysiologisch onmogelijk zwanger kan worden van de niet feitelijk gescheiden echtgenoot of van de man met wie ze samenwoont » of dat een zwangerschap « een zeer groot risico zou inhouden voor haar eigen gezondheid of die van het kind ».
La proposition nº 417 ne prévoit toutefois pas d'intervention médicale sur le principe même du recours à la gestation pour autrui en ce qui concerne le couple commanditaire: selon son article 5, § 1, le médecin, qui doit être un gynécologue, se limite à constater chez la femme « l'impossibilité physiologique d'être enceinte du mari non séparé de fait ou du concubin » ou « le très grand risque qu'une grossesse ferait courir à sa propre santé ou à celle de l'enfant ».