Traduction de «inzake extra-contractuele » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

buitencontractuele verplichtingen | extra-contractuele verplichting
obligation extra-contractuelle

vordering inzake niet-contractuele aansprakelijkheid
action en matière de responsabilité non contractuelle

overeenkomst inzake contractuele verrekening
convention de compensation

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

2. a) Deze procedures betreffen vorderingen voor de burgerlijke rechtbank en beroepen voor de Raad van State. b) Deze procedures hebben betrekking op vorderingen inzake de beweerde (extra)contractuele aansprakelijkheid van de Belgische Staat.
2. a) Ces procédures concernent des actions en justice devant les tribunaux et des recours auprès du Conseil d'État. b) Il s'agit d'actions en justice concernant la responsabilité (extra)contractuelle alléguée de l'État belge.

49 ondernemingen daarentegen bleken volledig in orde te zijn, dit is 31,5 % van de onderzochte ondernemingen. In totaal werden er bij 107 ondernemingen 295 inbreuken vastgesteld, die werden opgenomen in 101 processen-verbaal van waarschuwing en 21 processen-verbaal: - 39 inbreuken voor het niet vermelden van verplichte gegevens op de website (bijvoorbeeld contactgegevens, KBO-nummer, en zo meer); - 3 inbreuken voor het niet duidelijk en ondubbelzinnig verwijzen naar prijzen op de website en/of beschikbaarheid contractuele voorwaarden; - 25 inbreuken voor het niet aanduiden van de tarieven buiten de inrichting; - 13 inbreuken voor het niet aanduiden van de prijzen in de inrichting; - 7 inbreuken voor niet (correcte) inschrijving KBO; - 33 inbreuken op de regels inzake stilzwijgende verlenging van overeenkomsten; - 40 inbreuken inzake onrechtmatige bedingen; - 1 inbreuk omwille van een onduidelijke/ dubbelzinnige overeenkomst; - 83 inbreuken op de wet consumentenkrediet; - 42 inbreuken wegens niet kunnen beëindigen domiciliëringsopdracht; - 6 inbreuken wegens het aanrekenen van extra-kosten voor het gebruik van een bepaald betaalmiddel; - 2 inbreuken omwille van oneerlijke handelspraktijken; - 1 inbreuk wegens het ontbreken van de basiskennis bedrijfsbeheer.
Ces infractions ont été reprises dans 101 procès-verbaux d'avertissement et 21 procès-verbaux: - 39 infractions pour la non-mention des données obligatoires sur le site web (par exemple coordonnées, numéro BCE, etc.); - 3 infractions pour l'absence de référence claire et non équivoque aux prix sur le site web et/ou la disponibilité des conditions contractuelles; - 25 infractions pour la non-indication des tarifs en dehors de l'établissement; - 13 infractions pour la non-indication des prix dans l'établissement; - 7 infractions pour la non-inscription (correcte) à la BCE; - 33 infractions aux règles de reconduction tacite des contrats; - 40 infractions en matière de clauses abusives; - 1 infraction due à un contrat peu clair/ équivoque; - 83 infractions à la loi sur le crédit à la consommation; - 42 infractions dues à l'impossibilité de mettre fin à l'ordre de domiciliation; - 6 infractions concernant la facturation de frais supplémentaires liés à l'utilisation d'un moyen de paiement précis; - 2 infractions en matière de pratiques commerciales déloyales; - 1 infraction liée à l'absence de connaissance de gestion de base.

17. benadrukt het wijdverbreide bestaan van oneerlijke contractuele voorwaarden in luchtvervoersovereenkomsten en de toename van nationale jurisprudentie waarmee bepaalde vaak door luchtvaartmaatschappijen gebruikte voorwaarden worden verboden; dringt er derhalve bij de Commissie op aan om deze kwestie aan te pakken door specifieke oneerlijke voorwaarden binnen de luchtvervoerssector in een zwarte lijst op te nemen; onderstreept de noodzaak van maatregelen om passagiers te beschermen tegen andere oneerlijke voorwaarden van de luchtvaartmaatschappijen, zoals contractuele kwesties met betrekking tot verkeerd verwerkte/vertraagde/beschadigde bagage, de overdraagbaarheid van tickets, omstandigheden die als overmacht gelden, de eenzijdige herplanning van vluchten en het verbod om het tweede deel van een retourticket te gebruiken tenzij op basis van zeer beperkte en objectieve "no-show"-criteria, en de onredelijke beperkingen voor handbagage; ook moeten er maatregelen worden genomen om passagiers te beschermen tegen het beleid in verband met de verschillende beperkingen ten aanzien van handbagage en luchthavenaankopen, waarvoor de passagiers geen extra kosten in rekening mogen worden gebracht; er moet voor worden gezorgd dat de passagiers kunnen profiteren van uniforme beperkingen inzake omvang en gewicht van handbagage;
17. souligne la prolifération généralisée de clauses contractuelles abusives dans les contrats de transport aérien et la multiplication, dans les jurisprudences nationales, de l'interdiction de certaines clauses régulièrement utilisées par les compagnies aériennes; prie donc instamment la Commission de régler cet aspect en établissant une "liste noire" des clauses abusives spécifiques dans le secteur du transport aérien; souligne la nécessité d'adopter des mesures pour protéger les passagers des autres clauses contractuelles abusives établies par les compagnies aériennes, telles que les questions contractuelles liées à une mauvaise manipulation des bagages ou à des bagages retardés ou endommagés, la transférabilité des billets, aux circonstances de force majeure, à la réorganisation unilatérale des vols et à l'interdiction d'utiliser le volet aller d'un billet aller-retour sauf sur la base de critères objectifs et très restreints de non-présentation; estime que des mesures devraient également être adoptées afin de protéger les passagers des pratiques relatives aux diverses restrictions portant sur les bagages à main et les achats effectués à bord, pour lesquels ils ne devraient pas avoir à payer de taxes supplémentaires; estime qu'il convient de veiller à ce que les passagers se voient appliquer des restrictions uniformes concernant la dimension et le poids des bagages à main;

6. steunt de toepassing van het thuislandbeginsel – inhoudende dat door een verzekeraar afgesloten polissen, ongeacht de verkooplocatie, vallen onder het VGS van het thuisland – waarbij in acht moet worden genomen dat (a) onder Solvabiliteit II de grensoverschrijdende verstrekking van verzekeringsdiensten zal toenemen en (b) het tekortschieten van een verzekeraar zal worden gekoppeld aan het inadequate toezicht van de toezichthouder in het thuisland, zodat de verantwoordelijkheid voor het tekortschieten moet worden gedragen door het VGS van het thuisland, hetgeen de consument slechts ultieme bescherming biedt wanneer verzekeringsmaatschappijen wegens insolventie niet meer in staat zijn aan hun contractuele verplichtingen te voldoen; dringt bij de Commissie aan op een effectbeoordeling en openbaar overleg met de belanghebbenden over het opnemen van levensverzekeringen en over de haalbaarheid van het opnemen van schadeverzekeringen in een grensoverschrijdend VGS om te zorgen voor een passend niveau van consumentenbescherming en gelijke voorwaarden tussen de lidstaten; is van mening dat door de Commissie en de EAVB een kader moet worden vastgesteld om ervoor te zorgen dat de extra kosten van een VGS worden afgewogen tegen de doelstelling van consumentenbescherming; merkt op dat de bestaande EU-verordening inzake depositogarantiestelsels en de bescherming van beleggers alleen betrekking heeft op spaarproducten;
6. soutient l'adoption du principe du «pays d'origine» – selon lequel les contrats d'assurance émis par un assureur, quel que soit le lieu de la souscription, sont couverts par le RGA du «pays d'origine» – en reconnaissant que a) en raison de l'introduction de la directive «Solvabilité II», la prestation transfrontalière de services d'assurance connaîtra une progression et que b) la faillite d'un assureur sera liée à l'insuffisance du contrôle exercé par l'autorité du «pays d'origine» si bien que la responsabilité de cette faillite devrait être assumée par le RGA du «pays d'origine», qui devrait fournir une protection en dernier ressort aux consommateurs exclusivement lorsque des entreprises d'assurance, en raison de leur insolvabilité, sont incapables de tenir leurs engagements contractuels; invite la Commission à mener une étude d'impact et une consultation publique des parties prenantes en priorité sur l'intégration de l'assurance vie et sur la possibilité d'inclure l'assurance non-vie dans un RGA transfrontalier afin d'assurer un degré approprié de protection des consommateurs et des conditions égales entre les États membres; estime que la Commission et l'AEAPP devraient poser le principe que les coûts supplémentaires d'un RGA sont mis en balance avec l'objectif de la protection des consommateurs; relève que la législation de l'Union en vigueur sur les régimes de garantie des dépôts et les régimes de protection des investisseurs ne couvre que les produits d'épargne;

« Maakt het artikel 198, § 1, Wetboek Vennootschappen een schending uit van het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel, inzoverre uit deze bepaling volgt dat de titularis van de rechtsvordering op grond van artikel 530 Wetboek Vennootschappen tegen een bestuurder van een vennootschap deze vordering moet stellen binnen de vijf jaar van ' de verrichtingen ' het feit dus dat oorzaak is van de schade zelf (ongeacht of het slachtoffer kennis had van kwestieuze handeling en het veroorzaken van de schade welke de aansprakelijkheid van de bestuurder met zich brengt) terwijl algemeen inzake buitencontractuele aansprakelijkheidsvorderingen artikel 2262bis, § 1, tweede lid, Burgerlijk Wetboek voorziet dat rechtsvorderingen tot vergoeding van dergelijke extra contractuele schade slechts verjaren door verloop van vijf jaren vanaf de dag volgend op deze waarop de benadeelde kennis heeft gekregen van de schade of van de verzwaring ervan en van de identiteit van de daarvoor aansprakelijke persoon ?
« L'article 198, § 1, du Code des sociétés viole-t-il le principe constitutionnel d'égalité en tant qu'il découle de cette disposition que le titulaire de l'action intentée sur la base de l'article 530 du Code des sociétés contre un administrateur d'une société doit former cette action dans les cinq ans des ' opérations ', à savoir le fait qui est la cause du dommage lui-même (que la victime ait eu connaissance ou non de l'acte en question et du dommage causé, qui entraîne la responsabilité de l'administrateur), alors qu'en règle générale, pour ce qui concerne les actions en responsabilité extracontractuelle, l'article 2262bis, § 1, alinéa 2, du Code civil prévoit que les actions en réparation d'un tel dommage extracontractuel ne se prescrivent par cinq ans qu'à partir du jour qui suit celui où la personne lésée a eu connaissance du dommage ou de son aggravation et de l'identité de la personne responsable ?

« inzoverre uit deze bepaling volgt dat de titularis van de rechtsvordering op grond van artikel 530 Wetboek Vennootschappen tegen een bestuurder van een vennootschap deze vordering moet stellen binnen de vijf jaar van ' de verrichtingen ' het feit dus dat oorzaak is van de schade zelf (ongeacht of het slachtoffer kennis had van kwestieuze handeling en het veroorzaken van de schade welke de aansprakelijkheid van de bestuurder met zich brengt) terwijl algemeen inzake buitencontractuele aansprakelijkheidsvorderingen artikel 2262bis, § 1, tweede lid, Burgerlijk Wetboek voorziet dat rechtsvorderingen tot vergoeding van dergelijke extra contractuele schade slechts verjaren door verloop van vijf jaren vanaf de dag volgend op deze waarop de benadeelde kennis heeft gekregen van de schade of van de verzwaring ervan en van de identiteit van de daarvoor aansprakelijke persoon ».
« en tant qu'il découle de cette disposition que le titulaire de l'action intentée sur la base de l'article 530 du Code des sociétés contre un administrateur d'une société doit former cette action dans les cinq ans des ' opérations ', à savoir le fait qui est la cause du dommage lui-même (que la victime ait eu connaissance ou non de l'acte en question et du dommage causé, qui entraîne la responsabilité de l'administrateur), alors qu'en règle générale, pour ce qui concerne les actions en responsabilité extracontractuelle, l'article 2262bis, § 1, alinéa 2, du Code civil prévoit que les actions en réparation d'un tel dommage extracontractuel ne se prescrivent par cinq ans qu'à partir du jour qui suit celui où la personne lésée a eu connaissance du dommage ou de son aggravation et de l'identité de la personne responsable ».

2. Inzake extra-contractuele aansprakelijkheid geldt dat het uitvoerend agentschap, overeenkomstig de algemene beginselen die de rechtsstelsels van de lidstaten gemeen hebben, gehouden is tot vergoeding van alle door het agentschap of zijn personeelsleden bij de uitoefening van hun taken veroorzaakte schade.
2. En matière de responsabilité non contractuelle, l'agence exécutive doit réparer, conformément aux principes généraux communs aux droits des États membres, les dommages causés par elle ou par ses agents dans l'exercice de leurs fonctions.