Traduction de «jaar de gemeenrechtelijke » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Europees jaar voor levenslang leren | Europees Jaar voor onderwijs en opleiding tijdens de gehele loop van het leven | Europees jaar voor onderwijs en scholing tijdens het gehele leven | Europees Jaar voor permanente educatie
Année européenne de l'éducation et de la formation tout au long de la vie

dezes jaars | van dit jaar | van het lopend jaar | d.j. [Abbr.] | l.j. [Abbr.]
année courante | a.c.,A.C. [Abbr.]

Internationaal Jaar (van de VN) voor de Inheemse Mensen van de Wereld (1993) | Internationaal Jaar van de Inheemse Volken | VN-Jaar van de inheemse volken
Année internationale des populations autochtones

gemeenrechtelijke sanctie
sanction de droit commun

gemeenrechtelijke boekhoudregel
règle comptable de droit commun

gemeenrechtelijk wanbedrijf
délit de droit commun

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

Omschrijving: Dementie bij de ziekte van Alzheimer die optreedt na het 65e jaar, doorgaans na het 75e jaar of nog later, met een langzame progressie en met geheugenzwakte als belangrijkste kenmerk. | Neventerm: | primair degeneratieve dementie van het Alzheimer-type met aanvang in het senium | seniele dementie, Alzheimer-type | ziekte van Alzheimer, type 1
Définition: Démence de la maladie d'Alzheimer survenant après l'âge de 65 ans, habituellement à la fin de la huitième décennie ou au-delà ; elle évolue de façon lentement progressive et se caractérise essentiellement par une altération de la mémoire. | Démence dégénérative primaire de type Alzheimer, à début sénile Démence sénile, de type Alzheimer (DSTA) Maladie d'Alzheimer, type 1

incidentie | voorkomen per jaar
incidence | incidence

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

« Schenden de artikelen 1792 en 2270 van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in die zin geïnterpreteerd dat deze bepalingen voorzien in een vervaltermijn van tien jaar die afwijkt van de gemeenrechtelijke verjaringsregel voor persoonlijke rechtsvorderingen (destijds artikel 2262 van het Burgerlijk Wetboek en thans artikel 2262bis, § 1, van het Burgerlijk Wetboek), zodat de rechtsvordering van een opdrachtgever die te maken heeft met een ernstig gebrek dat de stevigheid van het gebouw in gevaar brengt, minder gunstig wordt behandeld dan de rechtsvordering van de opdrachtgever die bij de voorlopige oplevering-aanvaarding een opmerking heeft gemaakt over een zichtbaar gebrek dat de stevigheid van het gebouw niet in gevaar brengt of van de opdrachtgever die zich beklaagt over een verborgen gebrek dat de stevigheid van het gebouw niet in gevaar brengt ?
« Les articles 1792 et 2270 du Code civil violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, interprétés en ce sens que ces dispositions prévoient un délai de forclusion de dix ans qui déroge au droit commun de la prescription pour les actions personnelles (à l'époque l'article 2262 du Code civil et actuellement l'article 2262bis, § 1, du Code civil), de sorte que l'action d'un maître d'ouvrage qui porte sur un vice grave affectant la solidité du bâtiment est traitée moins favorablement que l'action du maître d'ouvrage qui a, lors de la réception provisoire-agréation, fait une observation concernant un vice apparent qui n'affecte pas la solidité du bâtiment ou que l'action du maître d'ouvrage qui se plaint d'un vice caché qui n'affecte pas la solidité du bâtiment ?

De bewaringstermijn van 10 jaar van de informatie in de audit trail is gebaseerd op de gemeenrechtelijke verjaringstermijnen.
Le délai de conservation de 10 ans des informations dans la piste d'audit se base sur les délais de prescription de droit commun.

Wat de samenhang met andere wetsbepalingen betreft, verklaart de minister dat, aangezien dertig jaar de gemeenrechtelijke verjaringstermijn is, er niet expliciet in andere wetsbepalingen hoeft te worden bepaald dat deze termijn van toepassing is.
En ce qui concerne la cohérence avec d'autres dispositions légales, le ministre déclare que, comme le délai de prescription de droit commun est de trente ans, il n'est pas nécessaire d'indiquer explicitement, dans d'autres dispositions légales, qu'il est applicable.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij arrest van 28 juni 2016 in zake de nv « Pellikaanbouw » tegen de vereniging van mede-eigenaars « Résidence Jardins de Babylone » en anderen, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 11 juli 2016, heeft het Hof van Beroep te Brussel de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schenden de artikelen 1792 en 2270 van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in die zin geïnterpreteerd dat deze bepalingen voorzien in een vervaltermijn van tien jaar die afwijkt van de gemeenrechtelijke verjaringsregel voor persoonlijke rechtsvorderingen (destijds artikel 2262 van het Burgerlijk Wetboek en thans artikel 2262bis, § 1, van het Burgerlijk Wetboek), zodat de rechtsvordering van een opdrachtgever die te maken heeft met een ernstig gebrek dat de stevigheid van het gebouw in gevaar brengt, minder gunstig wordt behandeld dan de rechtsvordering van de opdrachtgever die bij de voorlopige oplevering-aanvaarding een opmerking heeft gemaakt over een zichtbaar gebrek dat de stevigheid van het gebouw niet in gevaar brengt of van de opdrachtgever die zich beklaagt over een verborgen gebrek dat de stevigheid van het gebouw niet in gevaar brengt ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par arrêt du 28 juin 2016 en cause de la SA « Pellikaanbouw » contre l'association des copropriétaires « Résidence Jardins de Babylone » et autres, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 11 juillet 2016, la Cour d'appel de Bruxelles a posé la question préjudicielle suivante : « Les articles 1792 et 2270 du Code civil violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, interprétés en ce sens que ces dispositions prévoient un délai de forclusion de dix ans qui déroge au droit commun de la prescription pour les actions personnelles (à l'époque l'article 2262 du Code civil et actuellement l'article 2262bis, § 1, du Code civil), de sorte que l'action d'un maître d'ouvrage qui porte sur un vice majeur affectant la stabilité du bâtiment est traitée moins favorablement que l'action du maître d'ouvrage qui a, lors de la réception provisoire-acceptation, fait une observation concernant un vice apparent qui n'affecte pas la stabilité du bâtiment ou du maître d'ouvrage qui se plaint d'un vice caché qui n'affecte pas la stabilité du bâtiment ?

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij arrest van 27 mei 2016 in zake het Vlaamse Gewest tegen Geert Lava, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 3 juni 2016, heeft het Arbeidshof te Gent, afdeling Brugge, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schenden de artikelen 2262, § 1 B.W. en 7, § 13 van de Besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders al dan niet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat zij, wat de verjaringstermijn van de rechtsvordering tot terugvordering van de door het Vlaams Gewest ten onrechte betaalde aanmoedigingspremies betreft, niet voorzien in een termijn die afwijkt van de gemeenrechtelijke tienjarige verjaringstermijn, terwijl de terugvordering door de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening van ten onrechte betaalde onderbrekingsuitkeringen aan een bijzondere termijn van drie dan wel vijf jaar is onderworpen ? ».
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par arrêt du 27 mai 2016 en cause de la Région flamande contre Geert Lava, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 3 juin 2016, la Cour du travail de Gand, division Bruges, a posé la question préjudicielle suivante : « Les articles 2262, § 1, du Code civil et 7, § 13, de l'arrêté-loi du 28 décembre 1944 concernant la sécurité sociale des travailleurs violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, dans la mesure où ils ne prévoient, en ce qui concerne le délai de prescription de l'action en répétition des primes d'encouragement payées indûment par la Région flamande, aucun délai dérogatoire au délai de prescription décennal de droit commun, alors que le recouvrement par l'Office national de l'emploi des allocations d'interruption indues est soumis à un délai de prescription spécial de trois ou cinq ans ? ».

De rechter kan, onverminderd de gemeenrechtelijke sancties en de toepassing van artikel VII. 134, § 4, de ontbinding ten laste van de consument bevelen in de volgende gevallen : 1° indien het onroerende goed dat met een hypothecaire zekerheid bezwaard is het voorwerp uitmaakt van een beslag door een andere schuldeiser; 2° indien de hypothecaire inschrijving de met de consument overeengekomen rang niet inneemt; 3° ingeval van vermindering van de hypothecaire zekerheid door een substantiële waardevermindering van het onroerend goed toerekenbaar aan de consument : door een wijziging van de aard of de bestemming, door een ernstige beschadiging, door een ernstige verontreiniging, door het verhuren onder de normale huurprijs of verhuren voor meer dan negen jaar tenzij het akkoord van de kredietgever werd verkregen; 4° ingeval van mede-eigendom : wijziging van de basisakte waarmee de consument heeft ingestemd, met waardevermindering als gevolg; 5° ingeval van niet aanhechting, binnen een termijn van drie maanden na het verlijden van de authentieke kredietakte en gedurende de verdere looptijd van de kredietovereenkomst, van de overeengekomen brandverzekering, schuldsaldoverzekering of tijdelijke overlijdensverzekering met constant kapitaal; 6° indien de consument bewust informatie in de zin van artikel VII. 126 heeft achtergehouden of onjuist heeft weergegeven waardoor zijn kredietwaardigheid onjuist werd beoordeeld; 7° indien een aannemer, architect, metser of enige andere werkman het proces-verbaal doet opmaken bedoeld in artikel 27, 5°, van de hypotheekwet van 16 december 1851; 8° indien het door het krediet gefinancierde onroerend goed niet volledig afgewerkt is en voor verhuring geschikt binnen 24 maanden na de ondertekening van de authentieke kredietakte of de werken niet uitgevoerd worden overeenkomstig de plannen en lastenboeken of de afgeleverde vergunningen; 9° indien het krediet wordt aangewend voor een ander doel dan het door de consument opgegeven doel.
Le juge peut, sans préjudice des sanctions de droit commun et de l'application de l'article VII. 134, § 4, ordonner la résolution du contrat aux torts du consommateur dans les cas suivants : 1° si le bien immobilier, qui est grevé d'une sûreté hypothécaire, fait l'objet d'une saisie par un autre créancier; 2° si l'inscription hypothécaire n'occupe pas le rang convenu avec le consommateur; 3° en cas de diminution de la sûreté hypothécaire suite à une diminution substantielle de la valeur du bien immobilier imputable au consommateur : par une modification de la nature ou de la destination, par une altération grave, par une pollution grave, par la mise en location en dessous du prix normal de location ou par la mise en location pour une durée supérieure à neuf ans, sauf accord du prêteur; 4° en cas de co-propriété : de modification de l'acte de base approuvé par le consommateur avec pour conséquence une diminution de la valeur; 5° au cas où le contrat d'assurance incendie, d'assurance solde restant dû ou d'assurance décès temporaire à capital constat convenu n'est pas annexé dans un délai de trois mois après le passage de l'acte authentique de crédit; 6° si le consommateur a sciemment dissimulé de l'information au sens de l'article VII. 126 ou a donné une information contraire à la vérité suite à quoi sa solvabilité a été mal évaluée; 7° si un entrepreneur, un architecte, un maçon ou tout autre ouvrier a rédigé le procès-verbal visé à l'article 27, 5°, de la loi hypothécaire du 16 décembre 1851; 8° si le bien immobilier financé par le contrat de crédit n'est pas totalement achevé et approprié pour une location dans les 24 mois de la signature de l'acte authentique de crédit ou si les travaux ne sont pas exécutés conformément aux plans et aux cahiers de charges ou aux permis délivrés; 9° si le crédit est utilisé dans un autre but que celui indiqué par le consommateur.

Sinds 1 januari 2005 bestaan in België drie verkoopsstelsels naast elkaar : 1º de gemeenrechtelijke koop, die wordt gekenmerkt door een tweevoudig aansprakelijkheidsstelsel, met betrekking tot de verplichting tot levering enerzijds en de verplichting tot bescherming tegen verborgen gebreken anderzijds; 2º het Verdrag van Wenen, dat diverse aspecten van de internationale koop van roerende zaken regelt en voor de verkoper als enige verplichting bepaalt dat hij de zaken moet afleveren volgens de bepalingen van de overeenkomst; 3º de wet van 1 september 2004 betreffende de bescherming van de consumenten bij verkoop van consumptiegoederen, die eveneens voor de verkoper de verplichtingen tot levering en tot bescherming tegen verborgen gebreken samenvoegt in één verplichting tot het leveren van een zaak in overeenstemming met de overeenkomst, waarbij het gemeenrechtelijke stelsel van verplichte bescherming tegen verborgen gebreken tot na het verstrijken van een termijn van twee jaar volgend op de levering behouden blijft.
Depuis le 1 janvier 2005, trois régimes relatifs à la vente coexistent en Belgique: 1º le droit commun de la vente, caractérisé par son double régime de responsabilité relatif à l'obligation de livraison et à l'obligation de garantie des vices cachés; 2º la Convention de Vienne réglant certains aspects de la vente internationale de marchandises, qui met en place une obligation unique pour le vendeur de livrer une chose conforme au contrat; 3º la loi du 1 septembre 2004 relative à la protection des consommateurs en cas de vente de biens de consommation, qui fusionne également l'obligation de livraison et l'obligation de garantie des vices cachés en une obligation unique de délivrance d'une chose conforme au contrat, tout en laissant subsister le régime de droit commun de l'obligation de garantie des vices cachés après l'écoulement d'un délai de deux ans suivant la délivrance.

Om te vermijden dat eventuele reserves gemaakt ten voordele van het slachtoffer zouden stuiten op de korte verjaringstermijn van 5 jaar uit artikel 26, besliste de wetgever in 1971 dat de termijn om het voorbehoud uit te oefenen, naar analogie van de gemeenrechtelijke dertigjarige termijn uit het Burgerlijk Wetboek, 30 jaar bedroeg.
Afin d'éviter que les réserves faites éventuellement en faveur de la victime ne tombent sous l'application du délai de prescription court (5 ans) prévu à l'article 26, le législateur a décidé, en 1971, de porter à 30 ans le délai d'exercice des réserves, l'alignant sur le délai de prescription prévu en droit commun par le Code civil.

De door de Kamer opnieuw geamendeerde tekst van het in artikel 17 voorgestelde artikel 35bis van het Wetboek van Strafvordering, derde lid, bepaalt een termijn van 5 jaar, die afwijkt van de gemeenrechtelijke termijn van 3 jaar.
Le texte de l'article 35bis du Code d'instruction criminelle, troisième alinéa, réamendé à la Chambre, qui est proposé à l'article 17, prévoit un délai de cinq ans, c'est-à-dire un délai différent du délai de trois ans qui est valable en droit commun.