Traduction de «justitie niet geantwoord » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

niet vooruitlopen op het oordeel van het Hof van Justitie
ne pas préjuger l'interprétation de la Cour de Justice

voor het Hof van Justitie de niet-toepasselijkheid van deze verordening inroepen
invoquer devant la Cour de justice l'inapplicabilité de ce règlement

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Uit het arrest van het Hof van Justitie van 7 november 2013 (C-473/12), waarnaar het arrest nr. 59/2014 verwijst en waarmee het Hof van Justitie heeft geantwoord op prejudiciële vragen van het Hof, blijkt dat beide situaties niet van elkaar zijn te onderscheiden : « 41.
Il ressort de l'arrêt de la Cour de justice du 7 novembre 2013 (C-473/12), auquel l'arrêt n° 59/2014 fait référence et par lequel la Cour de justice a répondu à des questions préjudicielles de la Cour, que les deux situations se confondent : « 41.

In zijn arrest van 18 december 2014 in de zaak-Abdida (C-562/13) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie het volgende geoordeeld: "Uit een en ander volgt dat op de gestelde vragen moet worden geantwoord dat de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep tegen een besluit waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE [retour], lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la Charte, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b), de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale: - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision [de refus de 9ter] ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

« Om uitleg gevraagd aangaande ' de richtlijnen inzake het strafrechterlijk (lees : strafrechtelijk) beleid ' waarvan sprake in fine van dezelfde paragraaf 3, hebben de gemachtigden geantwoord dat het gaat om de richtlijnen bedoeld in de artikelen 26 en 28ter van het Wetboek van Strafvordering, en niet om de richtlijnen inzake het strafrechtelijk beleid die de minister van Justitie krachtens artikel 151 van de Grondwet en artikel 143quater van het Gerechtelijk Wetboek zelf moet nemen na het advies van het College van procureurs-generaal te hebben ingewonnen.
« Interrogés à ce sujet, les délégués ont répondu que ' les directives de politique criminelle ' dont il est question in fine du même paragraphe 3 sont celles visées aux articles 26 et 28ter du Code d'instruction criminelle, et non les directives de politique criminelle qui, en vertu de l'article 151 de la Constitution et de l'article 143quater du Code judiciaire, reviennent en propre au Ministre de la Justice de prendre, avec l'avis du collège des procureurs généraux.

Het middel ontleend aan het feit dat het Gerecht voor ambtenarenzaken niet heeft geantwoord op een in eerste aanleg aangevoerd middel, is in wezen ontleend aan schending van de motiveringsplicht die voortvloeit uit artikel 36 van het Statuut van het Hof van Justitie, dat overeenkomstig artikel 7, lid 1, van bijlage I bij datzelfde Statuut van toepassing is op het Gerecht voor ambtenarenzaken.
Le moyen tiré du défaut de réponse du Tribunal de la fonction publique à un moyen invoqué en première instance revient, en substance, à invoquer une violation de l’obligation de motivation qui découle de l’article 36 du statut de la Cour de justice, applicable au Tribunal de la fonction publique en vertu de l’article 7, paragraphe 1, de l’annexe I du même statut.

Het Hof van Justitie heeft in december 2007 geantwoord op een prejudiciële vraag over de must-carrywetgeving in het tweetalige gebied Brussels Hoofdstad, en stelde daarbij duidelijk dat de procedure om te bepalen op welke omroepen de doorgifteverplichting van toepassing is, transparant moet zijn en dat de regels en procedures gebaseerd moeten zijn op objectieve, niet-discriminerende en vooraf bepaalde criteria (zie C/250/06, UPC België e.a.)
En décembre 2007, la CJE a statué à titre préjudiciel sur la réglementation en matière d'obligations de diffuser de la région bilingue de Bruxelles-Capitale, en affirmant que la procédure d'octroi du statut de «must carry» aux radiodiffuseurs doit être transparente, c'est-à-dire qu'elle doit être fondée sur des critères objectifs, non discriminatoires et connus à l'avance (voir C-250/06, UPC Belgium e.a.).

Gelet op het verzoek om spoedbehandeling gemotiveerd door de omstandigheid dat, ten eerste, de Europese Commissie heeft bepaald dat België tegen 24 april 2012 moest geantwoord hebben op de ingebrekestelling nr. 2007/4673 betekend op 16 december 2008 voor het niet in overeenstemming brengen van de reglementering inzake jaarlijkse vakantie met artikel 7 van de Richtlijn 2003/88/EG betreffende een aantal aspecten van de organisatie van de arbeidstijd en, ten tweede, dat iedere overschrijding van de vastgelegde termijn tot gevolg zou hebben dat voormelde Commissie de zaak aanhangig zou maken bij het Hof van Justitie van de Europese Unie;
Vu l'urgence motivée, en premier lieu, par le délai fixé par la Commission européenne au 24 avril 2012, date à laquelle la Belgique aurait dû avoir répondu à sa mise en demeure n° 2007/4673 notifiée le 16 décembre 2008 pour non-mise en conformité de la réglementation relative aux vacances annuelles avec l'article 7 de la Directive 2003/88/CE concernant certains aspects de l'aménagement du temps de travail et qu'en deuxième lieu, tout dépassement du délai fixé entraînerait la saisine de la Cour de justice de l'Union européenne par ladite Commission;

Toen een lid van de Commissie voor de Justitie van de Senaat vroeg of de in dat artikel vermelde termijn niet zou moeten worden ingekort, werd geantwoord « dat het verkieslijker [was] geen tijdsbeperking in te lassen als er geen bezit van staat is.
Alors qu'un membre de la Commission de la Justice du Sénat demandait s'il ne fallait pas abréger le délai prévu par cet article, il a été répondu : « il [était] préférable de ne pas insérer de limitation dans le temps lorsqu'il n'y a pas de possession d'état.

Op de vierde prejudiciële vraag ten slotte heeft het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen geantwoord dat de overwegingen die in de punten 47 tot en met 59 van het arrest zijn geformuleerd in antwoord op de tweede en de derde vraag, a fortiori gelden voor een regeling die in vergelijking met de uit het decreet van 30 april 2004 voortvloeiende regeling nog een extra beperking bevat in die zin dat alle personen die een beroepsactiviteit uitoefenen in het Nederlandse taalgebied of in het tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad maar niet in die gebieden wonen, dus ook personen die in een andere lidstaat wonen, van de werkingssfeer van die regeling zijn uitgesloten.
Enfin, à la quatrième question préjudicielle, la Cour de justice des Communautés européennes a répondu que les considérations développées aux points 47 à 59 de l'arrêt en réponse aux deuxième et troisième questions valaient, à plus forte raison, pour une réglementation comportant une restriction supplémentaire par rapport au régime applicable à la suite de l'adoption du décret du 30 avril 2004, étant donné que cette réglementation excluait de son champ d'application l'ensemble des personnes exerçant une activité professionnelle dans la région de langue néerlandaise ou dans la région bilingue de Bruxelles-Capitale, mais habitant en dehors de ces deux régions, y compris donc les personnes résidant dans un autre Etat membre.

Als België niet binnen twee maanden afdoend op het met redenen omklede advies heeft geantwoord, kan de Commissie de zaak voor het Europees Hof van Justitie brengen.
Si la Belgique n’y répond pas de façon satisfaisante dans les deux mois, la Commission peut saisir la Cour de justice des Communautés européennes du dossier concerné.

Wat ten slotte de prejudiciële vraag betreft die de verzoekende partij in de zaak met rolnummer 1391 vraagt aan het Hof van Justitie te stellen, wordt, volgens de Ministerraad, daarop geantwoord in de richtlijnen 98/43/EG en 89/552/EEG, met name ten aanzien van het niet-gebruik, door de Belgische wetgever, van de in de richtlijn 98/43/EG toegestane termijnen, die immers worden beschouwd als maximumtermijnen krachtens artikel 6, lid 1, van die richtlijn.
En ce qui concerne enfin la question préjudicielle que la partie requérante dans l'affaire portant le numéro 1391 du rôle demande de poser à la Cour de justice, il y est répondu, selon le Conseil des ministres, dans les directives 98/43/CE et 89/552/CEE, notamment quant à la non-utilisation, par le législateur belge, des délais autorisés par la directive 98/43/CE, lesquels s'analysent en effet comme des délais maximums en vertu de l'article 6, paragraphe 1, de cette directive.