Dat doe ik echter niet zonder te zeggen dat het mij in niet geringe mate geraakt heeft dat ook ik, als Voorzitter van het debat, gebruik heb gemaakt van het asielrecht dankzij de generositeit en gastvrijheid van de regeringen en inwoners van Frankrijk, Oostenrijk en België, aan wie ik mijn dank hier wil betuigen. Dankbaarheid kent immers geen tijdslimiet, ook al is het meer dan 40 jaar geleden.
Mais avant, je dirais, non sans émotion, que je ne suis pas resté insensible à ce débat, car la personne qui l’a présidé a obtenu le droit d’asile grâce à la générosité et au sens de l’hospitalité des gouvernements et des peuples de France, d’Autriche et de Belgique. Aujourd’hui, je tiens à leur rendre hommage, parce qu’il n’est jamais trop tard pour faire part de sa gratitude, même si cet événement de ma vie s’est passé il y a plus de 40 ans.