Vertaling van "kind de nationaliteit ervan krijgt " (Nederlands → Frans) :

238. Werkdocument nr. 94, voorgelegd door Colombia, Costa Rica en El Salvador, dat nadien werd ingetrokken, stelde voor om de Centrale Autoriteiten te verplichten alle passende maatregelen te treffen « om [informatie] te bekomen [over] de nazorg van de adoptie in de Staat van opvang totdat het kind de nationaliteit ervan krijgt ».
238. Le Document de travail No 94, présenté par la Colombie, le Costa Rica et El Salvador, qui a été retiré par la suite, proposait d'imposer aux Autorités centrales l'obligation de prendre toutes mesures appropriées « pour obtenir [des informations sur] le suivi de l'adoption dans l'État d'accueil jusqu'à ce que l'enfant en obtienne la nationalité ».

Wat het ouderlijk gezag betreft, verwijst professor Fallon naar artikel 12 van het Wetboek van de Belgische nationaliteit dat bepaalt dat bij vrijwillige verkrijging door een persoon die het gezag uitoefent over een kind dat de leeftijd van 18 jaar niet bereikt heeft, dat laatste ook de Belgische nationaliteit toegekend krijgt.
Pour la matière de l'autorité parentale, le professeur Fallon renvoie à l'article 12 du Code de la nationalité belge qui prévoit que, lorsqu'une personne acquiert volontairement la nationalité belge, celle-ci est également attribuée à l'enfant de moins de dix-huit ans sur lequel la personne exerce l'autorité.

Deze bepaling schrijft in het algemeen voor dat elk kind recht heeft, zonder discriminatie, op beschermende maatregelen als vereist door zijn hoedanigheid van minderjarige, vanwege de familie, de samenleving en de Staat (§ 1); in het bijzonder wordt ook nog bepaald dat elk kind onmiddellijk na de geboorte ingeschreven wordt en een naam krijgt (§ 2), en dat elk kind het recht heeft om een nationaliteit te verwerven (§ 3).
Cet article dispose de manière générale que tout enfant, sans discrimination, a droit, de la part de sa famille, de la société et de l'État, aux mesures de protection qu'exige sa condition de mineur (§ 1 ); il précise que tout enfant doit être enregistré immédiatement après sa naissance, qu'il doit avoir un nom (§ 2) et qu'il a le droit d'acquérir une nationalité (§ 3).

17. verzoekt de lidstaten ervoor te zorgen dat voor instanties werkzame ambtenaren en personeel, die waarschijnlijk in contact komen met niet-begeleide minderjarigen, waaronder degenen die het slachtoffer zijn van mensenhandel, op dit gebied gekwalificeerd en geschoold zijn, zodat zij dergelijke gevallen kunnen herkennen en er correct mee omgaan, en hun voldoende bijscholing te geven over de specifieke behoeften van niet-begeleide minderjarigen en over de rechten van het kind, het gedrag en de psychologie van het kind, en asiel- en migratierecht; verzoekt de lidstaten om verplichte genderspecifieke bijscholing aan te bieden aan personeel van opvangcentra voor niet-begeleide minderjarigen, alsook aan ondervragers, besluitvormers en wettelijk vertegenwoordigers van niet-begeleide minderjarigen, en ervoor te zorgen dat politie en de wettelijke autoriteiten in de lidstaten periodiek genderspecifieke bijscholing krijgen; benadrukt dat de voor de minderjarige verantwoordelijke persoon de minderjarige dient te informeren en adviseren, maar dat dit slechts kan dienen als aanvulling op het juridisch advies en niet als vervanging ervan; herinnert eraan dat, ongeacht de nationaliteit van de minderjarige en of deze erkend was of niet, het de lidstaat waarin de minderjarige zich bevindt is die de zorg voor de niet-begeleide minderjarige op zich moet nemen en hem of haar de maximale bescherming moet bieden;
17. invite les États membres à veiller à ce que les fonctionnaires et autres agents susceptibles d'être en contact avec des mineurs non accompagnés, y compris ceux victimes de la traite des êtres humains, soient qualifiés et formés afin qu'ils puissent identifier et gérer correctement ces situations; les encourage à doter ces fonctionnaires et agents d'une formation adéquate sur les besoins spécifiques des mineurs non accompagnés, sur les droits des enfants, sur leur comportement et leur psychologie, et sur la législation en matière d'asile et d'immigration; demande aux États membres de mettre en place une formation obligatoire sur les spécificités propres aux garçons et aux filles à l'intention du personnel qui accueille des mineurs non accompagnés dans les foyers ainsi qu'à l'intention des enquêteurs, des décideurs et des représentants légaux de ces mineurs, et de veiller à ce que la police et les autorités juridiques des États membres assistent régulièrement à des formations de ce type; souligne que la personne responsable du mineur doit informer et conseiller celui-ci, et qu'elle peut uniquement compléter l'aide apportée par l'avocat-conseil mais ne peut la replacer; rappelle qu'indépendamment de la nationalité du mineur et de la reconnaissance ou non de cette dernière, il incombe à l'État membre dans lequel séjourne le mineur non accompagné de le prendre en charge et de lui accorder la plus haute protection;

De verwijzende rechter ondervraagt het Hof over de bestaanbaarheid, met artikel 22 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, van de voorwaarde van tenlasteneming van de bloedverwanten in de opgaande lijn door het kind, bedoeld in artikel 40, § 6, van de wet van 15 december 1980, vóór de wijziging ervan bij artikel 19 van de wet van 25 april 2007, indien die bepaling wordt geïnterpreteerd « in die zin [.] dat het minderjarige Belgische kind wiens bloedverwanten in de opgaande lijn die niet de Belgische nationaliteit hebben, niet te zijnen laste zijn, ofwel ervan moet afzien te leven in het land waarvan het de nationaliteit heeft, ofwel ervan moet afzien te leven met zijn ouders indien die laatstgenoemden beslissen terug te keren naar hun land van herkomst ».
Le juge a quo interroge la Cour sur la compatibilité avec l'article 22 de la Constitution, lu isolément ou conjointement avec l'article 8 de la Convention européenne des droits de l'homme, de la condition de prise en charge des ascendants par l'enfant prévue par l'article 40, § 6, de la loi du 15 décembre 1980 avant sa modification par l'article 19 de la loi du 25 avril 2007, si cette disposition est interprétée « en ce sens que l'enfant belge mineur, dont les ascendants qui n'ont pas la nationalité belge ne sont pas à sa charge, doit, soit renoncer à vivre dans le pays dont il a la nationalité, soit renoncer à vivre avec ses parents, si ceux-ci décident de rentrer dans leur pays d'origine ».

« Leidt de beperking van de maatschappelijke hulp tot dringende medische hulp, ten aanzien van de ouders van vreemde nationaliteit (die illegaal op het grondgebied verblijven) van een Belgisch kind (dat legaal op het grondgebied verblijft), voorgeschreven bij artikel 57, § 2, 1°, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, niet tot een discriminatie die strijdig is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, afzonderlijk gelezen of in samenhang met de artikelen 22, 23 en 191 ervan, en met de artikelen 2, 3, 24, 26 en 27 van het Verdrag van 20 november 1989 inzake de rechten van het kind, artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en artikel 3.1 van het Vierde Aanvullend Protocol bij dat Verdrag, doordat de toepassing van de voormelde wetsbepaling, wegens het illegale verblijf van de ouders van een Belgisch kind (dat zelf legaal op het grondgebied verblijft), zou leiden tot een identieke behandeling van ouders van vreemde nationaliteit die illegaal op het grondgebied verblijven maar die zich in een fundamenteel verschillende situatie bevinden, naargelang zij al dan niet een kind van Belgische nationaliteit te hunnen laste hebben ?
« La limitation de l'aide sociale à la seule aide médicale urgente aux parents étrangers (en séjour illégal) d'un enfant belge (en séjour légal), édictée par l'article 57, paragraphe 2, 1°, de la loi du 8 juillet 1976 organique des centres publics d'action sociale, n'engendre-t-elle pas une discrimination contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou en combinaison avec ses articles 22, 23 et 191, ainsi qu'avec les articles 2, 3, 24, 26 et 27 de la convention du 20 novembre 1989 relative aux droits de l'enfant, et l'article 8 de la convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme ainsi que l'article 3, paragraphe premier, de son protocole additionnel n° 4, en ce que l'application de la disposition légale précitée, en raison de l'illégalité du séjour des parents d'un enfant belge (quant à lui en séjour légal), aurait pour effet de traiter de façon identique des parents étrangers en séjour illégal se trouvant dans des situations fondamentalement différentes, selon qu'ils ont ou non, à leur charge un enfant de nationalité belge ?

« Leidt de beperking van de maatschappelijke hulp tot dringende medische hulp, ten aanzien van de ouders van vreemde nationaliteit (die illegaal op het grondgebied verblijven) van een Belgisch kind (dat legaal op het grondgebied verblijft), voorgeschreven bij artikel 57, § 2, 1°, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, niet tot een discriminatie die strijdig is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, afzonderlijk gelezen of in samenhang met de artikelen 22, 23 en 191 ervan, en met de artikelen 2, 3, 24, 26 en 27 van het Verdrag van 20 november 1989 inzake de rechten van het kind, artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en artikel 3, § 1, van het Vierde Aanvullend Protocol bij dat Verdrag, doordat de toepassing van de voormelde wetsbepaling, wegens het illegale verblijf van de ouders van een Belgisch kind (dat zelf legaal op het grondgebied verblijft), zou leiden tot een identieke behandeling van ouders van vreemde nationaliteit die illegaal op het grondgebied verblijven maar die zich in een fundamenteel verschillende situatie bevinden, naargelang zij al dan niet een kind van Belgische nationaliteit te hunnen laste hebben ?
« La limitation de l'aide sociale à la seule aide médicale urgente aux parents étrangers (en séjour illégal) d'un enfant belge (en séjour légal), édictée par l'article 57, paragraphe 2, 1°, de la loi du 8 juillet 1976 organique des centres publics d'action sociale, n'engendre-t-elle pas une discrimination contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou en combinaison avec ses articles 22, 23 et 191, ainsi qu'avec les articles 2, 3, 24, 26 et 27 de la convention du 20 novembre 1989 relative aux droits de l'enfant, et l'article 8 de la convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme ainsi que l'article 3, paragraphe premier, de son protocole additionnel n° 4, en ce que l'application de la disposition légale précitée, en raison de l'illégalité du séjour des parents d'un enfant belge (quant à lui en séjour légal), aurait pour effet de traiter de façon identique des parents étrangers en séjour illégal se trouvant dans des situations fondamentalement différentes, selon qu'ils ont ou non, à leur charge un enfant de nationalité belge ?

In dit verband moet worden gedacht aan het geval waarin een Belgisch kind bij zijn geboorte een naam krijgt die niet overeenstemt met het Belgisch recht in een Staat die als aanknopingsfactor de woonplaats in aanmerking neemt of die als aanknopingsfactor de nationaliteit in aanmerking neemt, wanneer het kind, naast de Belgische nationaliteit, tevens de nationaliteit van die Staat bezit.
Est ici visée l'hypothèse où un enfant belge reçoit à la naissance un nom non conforme à la loi belge dans un Etat qui retient comme facteur de rattachement le domicile ou qui retient comme facteur de rattachement la nationalité lorsque l'enfant possède, outre la nationalité belge, également la nationalité de cet Etat.