Aanvankelijk bepaalde het voorstel dat de Koning ertoe kon beslissen om geen voorwaarden te stellen aan de behandeling, want de formulering luidde als volgt: " (...) kan de Koning de voorwaarden bepalen (...) met betrekking op: 1º het afgeven en de toediening van het geneesmiddel; 2º de registratie van de behandeling (...); Voor de geneesmiddelen die
Hij bepaalt, kan de Koning eveneens strengere voorwaarden opleggen wat betreft: 1º het aantal patiënten dat per arts in behandeling mag worden genomen; 2º de begeleiding van de behandeling en de bijscholing van de arts; 3º de contacten die de voorschrijvende arts moet onderhouden met een
...[+++] gespecialiseerd centrum" .
Dans la proposition de loi initiale, la formulation était que le Roi pouvait décider de ne pas déterminer les conditions de prise en charge, puisque l'on peut y lire : « le Roi peut déterminer., 1º la délivrance et l'administration du médicament ; 2º l'enregistrement du traitement., et pour les substances qu'il détermine le nombre de patients pouvant en pris en charge, par médecin ; 2º l'accompagnement du traitement et la formation continue du médecin ; 3º la relation que le médecin prescripteur établit avec un centre spécialisé».
