Traduction de «laatste wijziging sluit » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

tijdstip van de laatste sluiting van de toegangen
heure de la dernière fermeture des accès

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

In de parlementaire voorbereiding met betrekking tot het bestreden artikel 21, 3°, wordt verklaard : « De verzoekende partij legt een synthesememorie neer binnen de vijftien dagen. De synthesememorie wordt, nu dit stuk de initieel aangevoerde middelen die de verzoekende partij na lezing van het verweer wenst te weerhouden omvat alsmede haar reactie op de nota met opmerkingen, door de Raad aangewend als basis om een beslissing te nemen. Indien de verzoekende partij nalaat om binnen de toegekende termijn van vijftien dagen een synthesememorie neer te leggen, dan wordt zij geacht geen belang meer te hebben bij het beroep. De laatste wijziging sluit aan bij de vereiste vervat in artikel 14, 3° van het ontwerp. In dit geval wordt niet voorzien in een voor de inschrijving van het beroep uit te voeren regularisatie van het processtuk, daar de verzoekende partij reeds partij is. Daarom wordt voorzien dat de verzoekende partij door de griffie uitdrukkelijk wordt gewezen op deze verplichting, zodat in haar hoofde geen gerede twijfel kan ontstaan over de te vervullen pleegvormen, de termijn binnen dewelke die moeten vervuld worden en de eventuele sanctie bij de miskenning ervan. Daarnaast blijft het uiteraard mogelijk zich te beroepen op overmacht en dwaling daar dit steeds in elke wettekst is inbegrepen (GwH 4 april 1995, nr. 32/95, overweging B.5.3.). Met deze vereiste én de voorafgaande verplichting door de griffie, wordt de rechtsbescherming niet op een buitensporig restrictieve of formalistische wijze beperkt. Indien de verzoekende partij tijdig een synthesememorie heeft ingediend of de griffie in kennis heeft gesteld dat zij geen synthesememorie indient, wordt de procedure verder gezet » (Parl. St., Kamer, 2012-2013, DOC 53-2555/001 en 2556/001, p. 56).
Les travaux préparatoires relatifs à l'article 21, 3°, attaqué expliquent : « La partie requérante soumet un mémoire de synthèse dans les quinze jours. Etant donné que cette pièce contient les moyens initialement invoqués que la partie requérante souhaite retenir après lecture de la défense, ainsi que sa réaction à la note d'observation, cette pièce sert de base au Conseil pour prendre une décision. Si la partie requérante ne dépose pas de mémoire de synthèse dans le délai imparti de quinze jours, elle est censée ne plus avoir intérêt au recours. La dernière modification se rattache à l'exigence prévue dans l'article 14, 3°, du projet. Dans ce cas, il n'est pas organisé de régularisation de la pièce de procédure préalable à l'enrôlement du recours, parce que la partie requérante est déjà une partie. C'est pourquoi il est prévu que le greffe indique expressément cette obligation à la partie requérante, de sorte que dans son chef, il ne peut y avoir aucun doute raisonnable quant à la formalité à accomplir, quant au délai dans lequel elle doit être accomplie, et quant à la sanction éventuelle en cas d'abstention. En outre, il reste toujours la possibilité d'invoquer la force majeure ou l'erreur invincible, qui sont applicables pour tout texte légal (C. Const. 4 avril 1995, n° 32/95, cons. B.5.2). Avec cette exigence, et l'obligation correspondante préalable pour le greffe, la protection juridique n'est pas limitée de manière restrictive ou formaliste. Si la partie requérante a introduit un mémoire de synthèse dans le délai ou a notifié au greffe qu'elle ne soumet pas de mémoire de synthèse, la procédure est poursuivie » (Doc. parl., Chambre, 2012-2013, DOC 53-2555/001 et 2556/001, p. 56).

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
La Cour européenne des droits de l'homme a également jugé : « 89. Au vu de ce qui précède, la Cour n'exclut pas que des mesures prises par le législateur, des autorités administratives ou des juridictions après le prononcé d'une peine définitive ou pendant l'exécution de celle-ci puissent conduire à une redéfinition ou à une modification de la portée de la ' peine ' infligée par le juge qui l'a prononcée. En pareil cas, la Cour estime que les mesures en question doivent tomber sous le coup de l'interdiction de la rétroactivité des peines consacrée par l'article 7, § 1 in fine de la Convention. S'il en allait différemment, les Etats seraient libres d'adopter - par exemple en modifiant la loi ou en réinterprétant des règles établies - des mesures qui redéfiniraient rétroactivement et au détriment du condamné la portée de la peine infligée, alors même que celui-ci ne pouvait le prévoir au moment de la commission de l'infraction ou du prononcé de la peine. Dans de telles conditions, l'article 7, § 1, se verrait privé d'effet utile pour les condamnés dont la portée de la peine aurait été modifiée a posteriori, et à leur détriment. La Cour précise que pareilles modifications doivent être distinguées de celles qui peuvent être apportées aux modalités d'exécution de la peine, lesquelles ne relèvent pas du champ d'application de l'article 7, § 1 in fine. 90. Pour se prononcer sur la question de savoir si une mesure prise pendant l'exécution d'une peine porte uniquement sur les modalités d'exécution de celle-ci ou en affecte au contraire la portée, la Cour doit rechercher au cas par cas ce que la ' peine ' infligée impliquait réellement en droit interne à l'époque considérée ou, en d'autres termes, quelle en était la nature intrinsèque. Ce faisant, elle doit notamment avoir égard au droit interne dans son ensemble et à la manière dont il était appliqué à cette époque (Kafkaris, précité, § 145) » (CEDH, grande chambre, 21 octobre 2013, Del Río Prada c. Espagne).

De Commissie meent dat deze laatste wijziging belangrijk is, omdat deze tot gevolg heeft dat de sluiting van Bressoux en de verkoop van de participaties in Brussel en Zeebrugge tot een echte vermindering leiden van de aanwezigheid van IFB op de Belgische overslagmarkt.
La Commission considère que ce dernier changement est important, puisqu'il a pour conséquence que la fermeture de Bressout et la vente des participations à Bruxelles et Zeebrugge mènent à une réduction véritable de la présence d'IFB sur le marché belge du transbordement du fret.

(2) Verordening (EG) nr. 2535/2001 bevat nu als gevolg van de laatste wijziging ervan de uitvoeringsbepalingen die voortvloeien uit Besluit 2003/465/EG van de Raad(7) betreffende de sluiting van een overeenkomst tussen de Gemeenschap en Noorwegen over bepaalde landbouwproducten.
(2) Suite à sa dernière modification, le règlement (CE) n° 2535/2001 incorpore maintenant les dispositions d'application découlant de la décision 2003/465/CE du Conseil(7) relative à la conclusion d'un accord entre la Communauté et la Norvège concernant certains produits agricoles.

Elke door partijen overeengekomen wijziging treedt in werking op de dag volgend op die van de nederlegging van de laatste akte van bekrachtiging, sluiting of aanvaarding van de overeengekomen wijziging, overeenkomstig de voor iedere partij geldende regels.
Toute modification convenue par les parties entre en vigueur le jour suivant le dépôt du dernier instrument de ratification, de conclusion ou d'adoption de la modification convenue, selon les règles applicables à chaque partie.

Ingevolge de bovengenoemde programmawet en koninklijke besluiten en bij besluit van de Ministerraad, werd een pakket overeenkomsten gesloten tussen NIRAS en de Belgische Staat, waarbij het volgende geregeld wordt: - de sluiting van de overeenkomst van 19 december 1990 betreffende de sanering van de nucleaire passiva van Mol-Dessel; deze overeenkomst heeft toegelaten het saldo van 53,9 miljoen euro betreffende het passief BP2 dat, op het einde van 2000, overbleef, van de financiering gedurende de periode 1989-2000, ter beschikking te stellen van NIRAS; - de aanpassing van de overeenkomst van 19 december 1990 betreffende de overdracht aan NIRAS van de zogenaamde «Waste» - afdeling van het SCK.CEN; deze aanpassing heeft geen financiële implicaties; - de ondertekening van het contract dat een bijvoegsel vormt aan de overeenkomst van 23 december 1986 betreffende de tijdelijke opslag en de definitieve berging van het radioactief afval van het passief BP1 (Eurochemic-afval); deze overeenkomst laat toe de beheerkosten van het afval van het passief BP1 voor de periode 2004-2008 te financieren; de verbintenis van de Belgische Staat in deze kosten beperkt zich tot.de vaste kosten (voor een bedrag van 86,6 miljoen euro) in het kader van de contractuele waarborg van deze laatste en is begrepen in de federale bijdrage; - de wijziging van de overeenkomst van 29 maart 1991 tussen de Belgische Staat en NIRAS betreffende de opvolging van het fonds voor de behandeling van het technisch passief van het SCK.CEN; deze wijziging heeft geen financiële implicatie; - het contract tussen de Belgische Staat en NIRAS betreffende de financiering van de bijdrage van de Belgische Staat aan de studies die worden gevoerd op het vlak van de definitieve geologische berging gedurende de periode 2004-2008; deze bijdrage bedraagt 8,9 miljoen euro en is gedekt door de federale bijdrage.
Suite à la loi-programme et aux arrêtés royaux cités ci-dessus et par décision du Conseil des ministres, un ensemble de conventions ont été conclues entre l'ONDRAF et l'État belge, réglant ce qui suit: - la clôture de la convention du 19 décembre 1990 relative à l'assainissement des passifs nucléaires de Moi-Dessel; cette convention a permis de mettre à la disposition de l'ONDRAF le solde de 53,9 millions d'euros relatif au passif BP2 qui, à la fin de 2000, restait du financement pendant la période 1989-2000; - l'adaptation de la convention du 19 décembre 1990 relative au transfert à l'ONDRAF du département dit «Waste» du SCK.CEN; cette adaptation n'a pas d'implications financières; - la signature du contrat constituant l'avenant à la convention du 23 décembre 1986 relatif à l'entreposage et au dépôt final des déchets radioactifs du passif BP1 (déchets Eurochemic); cette convention permet de financer les coûts de gestion des déchets du passif BP1 pour la période 2004-2008; l'engagement de l'État belge dans ces coûts se limite aux frais fixes (pour un montant de 86,6 millions d'euros) dans le cadre de la garantie contractuelle de celui-ci et est compris dans la cotisation fédérale; - la modification de la convention du 29 mars 1991 entre l'État belge et l'ONDRAF relative au suivi du fonds pour le traitement du passif technique du SCK.CEN; cette modification n'a pas d'implication financière; - le contrat entre l'État belge et l'ONDRAF relatif au financement de la contribution de l'État belge aux études qui sont menées dans le domaine du dépôt final géologique durant la période 2004-2008; cette contribution s'élève à 8,9 millions d'euros et est couverte par la cotisation fédérale.