Vertaling van "laten verzoekster " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

software laten aansluiten | systeemarchitecturen laten aansluiten | software laten aansluiten bij systeemarchitecturen | software laten aansluiten op systeemarchitecturen
aligner le logiciel sur l’architecture du système

laten aflopen van de hui | laten aflopen van de wei | laten weglopen van de hui | laten weglopen van de wei
égouttage du caillé

passagiers laten instappen | reizigers laten instappen
faire embarquer les passagers d'un avion

waswater laten aflopen | waswater laten wegvloeien
vidanger de l’eau de lavage

(laten overwinteren | (laten) overwinteren
hivernage

het leeg laten lopen van een(water)bekken | het leeg laten lopen/draineren/afwateren van een (water)reservoir
vidange de barrage

verstek laten gaan
faire défaut

onverlet laten
appliquer sans préjudice de (s')

laten
laisser

Het laten weiden in zee
pacage marin

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Ten eerste heeft zij de e-mail van 14 september 2009 ten onrechte aangemerkt als bezwarende handeling, ofschoon de voor haar bezwarende handeling bestaat in het bij brief van [EPSO] van 23 juli 2009 meegedeelde besluit van de jury tot bevestiging, na heronderzoek, van het puntenaantal 18/40 voor het schriftelijk examen c) en van de weigering om haar tot het mondeling examen toe te laten. Verzoekster had moeten opkomen tegen laatstgenoemd besluit dat, aangezien het door de jury van het vergelijkend onderzoek is genomen, rechtstreeks voor het Gerecht had kunnen worden betwist.
En premier lieu, la requérante aurait identifié à tort le courriel du 14 septembre 2009 comme l’acte faisant grief, alors que l’acte qui lui porterait préjudice serait la décision du jury communiquée par lettre de l’EPSO du 23 juillet 2009, décision confirmant, après réexamen, la note de 18/40 à l’épreuve écrite c) et la non-admission de la requérante à participer à l’épreuve orale.

De verzoekster stelde voor de (rust- en overlevings)gepensioneerden toe te laten om zonder begrenzing van beroepsinkomsten te werken.
Le requérant proposait dès lors de permettre aux pensionnés (de survie et de retraite) de travailler sans limitation des revenus professionnels.

Het besluit waarbij de jury van het vergelijkend onderzoek heeft geweigerd om verzoekster toe te laten tot het mondeling examen, dat is genomen na het door verzoekster op 10 juli 2009 ingediende verzoek om een heronderzoek en dat is meegedeeld bij brief van EPSO van 23 juli 2009, is dus in de plaats gekomen van het oorspronkelijke besluit van de jury dat bij brief van EPSO van 2 juli 2009 is meegedeeld, en vormt in casu dus het bezwarend besluit wat haar geweigerde toelating tot het mondeling examen van het vergelijkend onderzoek betreft (hierna: „besluit om haar niet tot het mondeling examen toe te laten”).
Dès lors, la décision du jury du concours selon laquelle la requérante n’était pas admise à l’épreuve orale, adoptée à la suite de la demande de réexamen introduite par la requérante le 10 juillet 2009 et communiquée par lettre de l’EPSO du 23 juillet 2009, s’est substituée à la décision initiale du jury, communiquée par lettre de l’EPSO du 2 juillet 2009, et constitue en l’espèce l’acte faisant grief en ce qui concerne la non-admission de la requérante à participer à l’épreuve orale du concours (ci-après la « décision de non-admission à l’épreuve orale »).

Daar het besluit om verzoekster niet tot het mondeling examen toe te laten een besluit van de jury is waartegen als zodanig zonder voorafgaande administratieve klacht beroep kan worden ingesteld bij het Gerecht, is de in artikel 91, lid 3, van het Statuut vastgestelde beroepstermijn van drie maanden, op grond van artikel 100, lid 3, van het Reglement voor de procesvoering vermeerderd met een forfaitaire termijn wegens afstand van tien dagen, in casu beginnen te lopen vanaf de kennisgeving, op een onbepaalde datum, van dit besluit bij brief van 23 juli 2009, maar ten laatste op 28 juli 2009, de datum van de nota genaamd „Klacht” waarin verzoekster verklaarde kennis te hebben genomen van dat besluit, en is deze verstreken op 7 november 2009.
En l’espèce, la décision de non-admission à l’épreuve orale constituant une décision de jury de concours susceptible, en tant que telle, d’être attaquée devant le Tribunal sans réclamation administrative préalable, le délai de recours de trois mois établi à l’article 91, paragraphe 3, du statut, majoré du délai de distance forfaitaire de dix jours en vertu de l’article 100, paragraphe 3, du règlement de procédure, a commencé à courir à partir de la notification, à une date indéterminée, de cette décision par lettre du 23 juillet 2009 mais, au plus tard le 28 juillet 2009, date de la note intitulée «R[éclamation]» dans laquelle la requérante reconnaît en avoir pris connaissance, et a expiré le 7 novembre 2009.

Derhalve vormen zowel het besluit om haar niet tot het mondeling examen toe te laten alsook het besluit houdende weigering om schriftelijk examen b) toe te zenden en het besluit houdende weigering om schriftelijk examen c) toe te zenden, handelingen die voor verzoekster bezwarend zijn.
Par conséquent, tant la décision de non-admission à l’épreuve orale, que la décision refusant la communication de l’épreuve écrite b), et la décision refusant la communication de l’épreuve écrite c) sont des actes faisant grief à la requérante.

Uit een stuk dat door de verzoekster in de zaak nr. 4730 werd overgelegd, blijkt nog dat de verzoekster in de zaak nr. 4738, bij dagvaarding van 29 juni 2009, een rechtsvordering heeft ingesteld voor de Rechtbank van eerste aanleg te Brussel, die onder andere ertoe strekt Synatom te laten veroordelen tot terugbetaling van het bedrag van de individuele bijdrage die de verzoekster in de zaak nr. 4738 op 31 december 2008 aan Synatom heeft gestort.
Il ressort aussi d'une pièce produite par la requérante dans l'affaire n° 4730 que la requérante dans l'affaire n° 4738 a, par citation du 29 juin 2009, introduit une action en justice devant le Tribunal de première instance de Bruxelles visant entre autres à faire condamner Synatom à lui rembourser le montant de la contribution individuelle que la requérante dans l'affaire n° 4738 lui a versée le 31 décembre 2008.

Tot slot stelt verzoekster dat de Commissie nog meer onrechtmatig heeft gehandeld door TW aansprakelijk te stellen voor de periode van 1982 tot en met 1988, door aan laatstgenoemde een geldboete op te leggen die onevenredig en excessief is en meer dan 10 % van de maximale omzet bedraagt, en door verzoekster als secundaire aansprakelijke partij niet te laten profiteren van de aan de primair aansprakelijke partij, TW, toegekende clementie, of althans haar op grond van de mededeling inzake medewerking een onafhankelijke verlaging van de geldboeten te verlenen.
Enfin, la partie requérante soutient que la Commission a commis d'autres erreurs de droit en déclarant TW responsable pour la période allant de 1982 à 1988; en infligeant à TW une amende disproportionnée, excessive et excédant le plafond des 10 % du chiffre d'affaires; et en ne permettant pas à la partie requérante, en tant que partie responsable secondaire, de bénéficier de l'indulgence dont a bénéficié la partie responsable principale, TW, ou, tout au moins, en n'accordant pas à la partie requérante une réduction indépendante des amendes, conformément à la communication sur la coopération.

De kans dat de gemiddelde consument de gewoonte heeft kunnen aannemen verzoeksters waren op basis van de vorm alleen te herkennen, volstaat niet om in casu de absolute weigeringsgrond van artikel 7, lid 1, sub b, van verordening nr. 40/94 buiten toepassing te laten.
La possibilité que le consommateur moyen ait pu acquérir l’habitude de reconnaître les produits de la requérante sur la base de leur seule forme ne saurait écarter, en l’espèce, l’application du motif absolu de refus établi par l’article 7, paragraphe 1, sous b), du règlement n° 40/94.

Overwegende, wat betreft de motieven die in casu door de verwerende partij worden aangevoerd om te weigeren inzage te verlenen van het fiscaal dossier van verzoeksters gewezen echtgenoot, dat het bepaalde in artikel 6, § 2, 2°, van de wet van 11 april 1994 alleen verstaan moet worden binnen de perken van een wettelijke geheimhoudingsverplichting en dat het fiscale beroepsgeheim, zoals wordt vermeld in het eerste lid van artikel 337 van het WIB 92, alleen geldt buiten de uitoefening van het ambt; dat het tweede lid van dezelfde bepaling die interpretatie adstrueert in zoverre het ervan uitgaat dat de ambtenaren van de administratie der directe belastingen binnen de uitoefening van hun ambt blijven wanneer zij aan andere administratieve diensten van de Staat en aan rechtscolleges de inlichtingen verstrekken die in de fiscale dossiers voorkomen; dat de wet van 11 april 1994 aan die opsomming van degenen die aanspraak kunnen maken op het fiscaal geheim, impliciet doch stellig de particulieren heeft toegevoegd die, in de uitoefening van hun grondwettelijk recht en onder de voorwaarden gesteld in de wetgeving, inzage vragen van het fiscaal dossier; dat hoewel artikel 6, § 2, 1°, van de wet van 11 april 1994, wat de inachtneming van de persoonlijke levenssfeer van de gewezen echtgenoot betreft, de administratieve overheid dwingt een aanvraag om inzage van een bestuursdocument, gedaan met toepassing van de genoemde wet, af te wijzen, wanneer de bekendmaking afbreuk doet aan de persoonlijke levenssfeer, behoudens voorafgaand instemming van de betrokken persoon, er op grond van de in beginsel vertrouwelijke aard van het fiscaal dossier evenwel geen reden bestaat om af te wijken van het fundamentele recht van de belastingplichtige om de gegrondheid van een schuld die het bestuur van hem vordert te betwisten, wat het recht impliceert om zich de gegevens te laten meedelen die noodzakelijk zijn om de door het bestuur aangevoerde gegevens te begrijpen en in voorkomend geval te ...
Considérant, quant aux motifs avancés en l'espèce par la partie adverse pour refuser de donner accès au dossier fiscal de l'ex-conjoint de la requérante, que l'obstacle inscrit à l'article 6, § 2, 2°, de la loi du 11 avril 1994 ne s'entend que dans les limites d'une obligation légale de secret et que le secret professionnel fiscal ne vaut, comme l'indique l'alinéa 1 de l'article 337 du C. I. R. 92, qu'en dehors de l'exercice des fonctions; que l'alinéa 2 de la même disposition appuie cette interprétation dans la mesure où il répute agir dans l'exercice de leurs fonctions les fonctionnaires de l'administration des contributions directes qui communiquent aux autres services administratifs de l'Etat et aux juridictions les renseignements figurant dans des dossiers fiscaux; que la loi du 11 avril 1994 a implicitement mais certainement ajouté à cette énumération des bénéficiaires des secrets fiscaux, les particuliers qui, dans l'exercice de leur droit constitutionnel et aux conditions fixées par la législation, demandent un accès au dossier fiscal; que si, en ce qui concerne le respect de la vie privée de l'ex-conjoint, l'article 6, § 2, 1°, de la loi du 11 avril 1994 contraint l'autorité administrative à refuser l'accès à un document administratif pour une demande adressée en application de ladite loi lorsque la publicité porte atteinte à la vie privée, sauf accord préalable écrit de la personne concernée, le caractère en principe confidentiel du dossier fiscal ne justifie cependant pas que l'on déroge au droit fondamental du contribuable de contester le bien-fondé d'une dette que l'administration lui réclame, ce qui implique le droit de se faire communiquer les données nécessaires pour comprendre et le cas échéant contester les éléments avancés par l'administration; qu'en l'occurrence, la requérante prouve un intérêt particulier à connaître la situation fiscale de son ex-conjoint puisque c'est sur son patrimoine que la partie adverse entend récupérer les impôts imp ...

Op 16 oktober beval de raadkamer de vrijlating van het meisje, doch stelde dat ze `niet bevoegd is om de huisvesting van verzoekster in een gastgezin of enig ander opvangcentrum toe te laten'.
La Chambre du Conseil a rendu le 16 octobre une ordonnance de remise en liberté en précisant que : « il n'entre pas dans sa compétence d'autoriser l'hébergement de la requérante dans une famille d'accueil ou une institution quelconque.