Uit de verwijzingsbeslissing blijkt dat het verwijzende rechtscollege de in het geding zijnde bepaling in die zin interpreteert dat de erin vervatte uitsluiting van de leegstandsheffing enkel geldt wanneer de van de bedrijfsruimte niet-afsplitsbare woning effectief als verblijfplaats wordt benut door de eigenaar van de bedrijfsruimte en niet wanneer die woning als verblijfplaats wordt benut door een derde.
Il ressort de la décision de renvoi que la juridiction a quo interprète la disposition en cause en ce sens que l'exclusion de la taxe d'inoccupation qu'elle contient s'applique uniquement lorsqu'une habitation indissociable du site d'activité économique est effectivement utilisée comme résidence par le propriétaire du site d'activité économique et non lorsque cette habitation est utilisée comme résidence par un tiers.
