Traduction de «lijkt niet geneigd » (Néerlandais → Français) :

Ze lijkt niet geneigd geld uit te geven aan humanitaire projecten die een sociale ineenstorting kunnen voorkomen, maar wel voor een militaire respons wanneer geweld onvermijdelijk wordt.
Il ne semble pas disposé à utiliser des moyens pour des projets humanitaires qui pourraient prévenir un effondrement social et préfère les affecter à une réaction militaire lorsque la violence devient inévitable.

In verband met de verklaring van cassatieberoep werd de maatregel als volgt verantwoord : « Die regel, die er weliswaar toe bijdraagt dat het recht van elke beschuldigde om zich zelf te verdedigen, zoals vermeld in artikel 6, § 3, c, van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, wordt ingeperkt, lijkt niet onredelijk als men de goede werking van justitie beoogt. Hij moet voorkomen dat cassatieberoep lichtzinnig wordt ingesteld. De advocaat kan de betrokken partij wijzen op het specifieke karakter van dat rechtsmiddel, dat niet tot rechtspraak in derde aanleg leidt. Hij is ook beter geplaatst dan de particulier om de partijen te identificeren tegen wie zijn rechtsmiddel gericht is, de partijen die best opgeroepen worden in gemeenverklaring van arrest of de punten van de betreffende beslissing die moeten worden bestreden. Het is de bedoeling dat de rechten die zijn opgenomen in het Europees Verdrag voor de rechten van de mens concrete rechten zijn en geen abstracte rechten. Het volledig openstellen van het cassatieberoep lijkt op het eerste gezicht een fundamentele waarborg voor de rechten van de rechtzoekenden, maar eigenlijk is dat een illusie. Het maakt een groot aantal onbezonnen beroepen mogelijk, die een bedreiging zijn voor de kwaliteit van het werk van het Hof. Zelfs het Europees Hof voor de rechten van de mens is geneigd dergelijke logica te steunen : het heeft geoordeeld dat het niet in strijd met artikel 6, §§ 1 en 3, c, van het Verdrag is de rechtzoekende te beletten het woord te nemen op de terechtzitting in een procedure voor de chambre criminelle van het Franse Hof van cassatie, omdat ze schriftelijk verloopt, beperkt is tot de rechtsmiddelen en uiterst technisch is. Het is ook zo dat de verplichting om een beroep te doen op een advocaat om een rechtsmiddel in te stellen niet nieuw is in ons recht. Nu reeds is het optreden van een advocaat vereist voor het instellen van cassatieberoep tegen een beslissing van de strafuitvoeringsrechtbank of tege ...
En ce qui concerne la déclaration de pourvoi, la mesure était justifiée comme suit : « La règle, qui contribue certes à limiter le droit qu'a tout accusé de se défendre lui-même inscrit à l'article 6, § 3, c, de la Convention européenne des droits de l'homme, ne paraît pas déraisonnable au regard des exigences de bon fonctionnement de la justice. Elle doit permettre d'éviter que le pourvoi en cassation soit introduit à la légère. L'avocat, par ailleurs, est à même d'attirer l'attention de la partie concernée sur le caractère spécifique de cette voie de recours, qui ne conduit pas à un troisième degré de juridiction. Il est aussi mieux placé que le particulier pour identifier les parties contre lesquelles son recours est dirigé, les parties qu'il convient d'appeler en déclaration d'arrêt commun ou les chefs de la décision qu'il s'agit d'attaquer. Les droits inscrits dans la Convention européenne des droits de l'homme se veulent des droits concrets, non des droits abstraits. Or, si l'ouverture totale du pourvoi paraît constituer de prime abord une garantie fondamentale des droits des justiciables, il s'agit en réalité d'un leurre. Il rend possible une multitude de recours inconsidéré, qui constituent une menace pour la qualité du travail de la Cour. La Cour européenne des droits de l'homme elle-même tend à entériner une logique de cet ordre : elle a considéré qu'il n'est pas contraire à l'article 6, §§ 1 et 3, c, de la Convention, d'empêcher le justiciable de prendre la parole dans le cadre d'une procédure devant la chambre criminelle de la Cour de cassation de France, celle-ci étant écrite, limitée aux moyens de droit et particulièrement technique. Enfin, il faut rappeler que l'obligation de recourir à un avocat pour l'introduction d'une voie de recours n'est pas une nouveauté dans notre droit. A l'heure actuelle déjà, l'intervention de l'avocat est requise pour former un pourvoi en cassation contre une décision du tribunal de l'application des peines ou contre une d ...

Hoewel zulks de evidentie zelve lijkt, is het dat in de praktijk helemaal niet : op die vergaderingen is veelal geen vertegenwoordiger van de pensioenfondsen aanwezig, wat bewijst dat zij geneigd zijn blindelings te investeren en hun financiële verantwoordelijkheden over te dragen aan en/of alle vertrouwen te hebben in de ondernemingen waarin zij de hen toevertrouwde middelen beleggen.
Ce qui pourrait apparaître comme une évidence ne l'est pas dans les faits: le taux d'absentéisme lors de ce type de réunions est notoirement élevé, montrant que les fonds de pension ont tendance à investir à l'aveugle, à déléguer leurs responsabilités financières et/ou à accorder toute confiance aux entreprises dans lesquelles ils placent l'argent qui leur est confié.

Een eenvoudige centralisatie van deze geschillen lijkt niet vanzelfsprekend gegeven het feit dat de familierechtbank tegelijkertijd bevoegd zou zijn voor maatregelen op grond van artikel 223 van het Burgerlijk Wetboek en 1280 van het Gerechtelijk Wetboek, terwijl de context van beide totaal verschillend zijn. Partijen zijn eerder geneigd tot toegevingen wanneer er nog hoop is op een verzoening (hetgeen in principe het geval is in het kader van artikel 223 van het Burgerlijk Wetboek).
Une simple centralisation de ces contentieux crée néanmoins un « malaise », dès lors que le tribunal de la famille connaîtrait à la fois des mesures fondées sur l'article 223 du Code civil et 1280 du Code judiciaire, alors que les contextes sont tout à fait différents et que les parties sont plus enclines à faire des concessions lorsqu'il existe encore un espoir de réconciliation (ce qui est en principe le cas dans le cadre de l'article 223 du Code civil).

Een onteigende is logischerwijs niet geneigd in te gaan op een bod dat louter een bedrag vermeldt zonder nadere toelichting, en dat hem beneden de marktwaarde lijkt.
Un exproprié ne sera logiquement pas enclin à accepter une offre qui se contente de mentionner un montant sans autres explications, et qui lui paraît inférieure à la valeur marchande du bien.

Ik vind de nieuwe trend waarbij de Commissie soms nieuwe voorstellen (zoals de ontwerpaanbeveling inzake kostenberekening en niet-discriminatie) aanwendt om bijzonder gedetailleerde oplossingen vast te stellen en zo bijna geneigd lijkt te zijn om zichzelf in de plaats van de regelgevers te stellen, bijzonder verontrustend.
Votre rapporteure s'inquiète face à la récente tendance de la Commission à recourir à de nouvelles propositions (telles que le projet de recommandation sur la détermination des coûts et la non-discrimination) pour définir des solutions très détaillées, semblant donc presque vouloir se substituer aux autorités de régulation.

Wie de titel van dit document leest, is geneigd te denken dat veel Europese burgers bij het zien daarvan afhaken omdat het recht dat van toepassing is op niet-contractuele verbintenissen hun al te ingewikkeld lijkt. Het is echter een Europese kwestie bij uitstek, iets waarover de meeste Europese automobilisten al eens hebben nagedacht, iets in deze trant: “Ik kom uit land A, rij door land B en krijg een ongeval met een inwoner uit land C die wellicht nog een inwoner van land D als passagier bij zich heeft”.
Le titre de ce document laisse penser que bon nombre de nos concitoyens n’iront pas plus loin que la lecture de ce titre, parce que le droit sur les obligations non contractuelles leur paraît trop complexe. Pourtant, il s’agit là de la question européenne par excellence, une question que s’est posée au moins une fois dans sa vie presque tout automobiliste européen, selon l’équation suivante: «Je suis originaire d’un pays A, traversant un pays B, dans lequel j’entre en collision avec le véhicule d’un conducteur provenant d’un pays C, voyageant éventuellement avec un passager de nationalité D».

In het arrest-Ferring van 22 november 2001 [1] lijkt het Hof geneigd te zijn om de toekenning van vergoedingen waarvan het bedrag niet hoger ligt dan hetgeen noodzakelijk is om het beheer van diensten van algemeen economisch belang te vergoeden, niet te beschouwen als de toekenning van voordelen aan de begunstigde ondernemingen, zodat dus ook geen sprake is van staatssteun in de zin van het EG-Verdrag.
Dans son arrêt Ferring du 22 novembre 2001 [1], la Cour tend à considérer que les compensations dont le montant ne dépasse pas ce qui est nécessaire au fonctionnement des SIEG, ne procurent pas d'avantages aux entreprises bénéficiaires, et de ce fait, ne constituent pas des aides d'Etat au sens du traité CE.