Vertaling van "maanden met uitstel waarvan vijftien dagen onvoorwaardelijk " (Nederlands → Frans) :

In België werd Alain Binet veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes maanden met uitstel waarvan vijftien dagen onvoorwaardelijk, omdat hij de Brusselse volksvertegenwoordigster Mahinur Ozdemir op Facebook beledigd had.
En Belgique, Alain Binet a été condamné à une peine de six mois de prison avec sursis pour ce qui excède quinze jours pour avoir insulté la députée bruxelloise Mahinur Ozdemir sur Facebook.

Indien het faillissement van een in artikel XX. 1, § 1, eerste lid, c), van dit boek bepaalde onderneming, of een rechtspersoon waarvan de vennoten onbeperkt aansprakelijk zijn, betreft, is het verzet uitgaande van een vennoot die niet op de hoogte gebracht is of geen kennis gekregen heeft van de aangifte van faillissement slechts ontvankelijk indien het wordt gedaan binnen de zes maanden na de opneming van de bekendmaking van het faillissement in het Belgisch Staatsblad, en ieder geval, binnen vijftien dagen na kennisname van het vonnis.
Si la faillite concerne une entreprise visée à l'article XX. 1, § 1, alinéa 1, c), du présent livre, ou d'une personne morale dont les associés ont une responsabilité illimitée, l'opposition formée par un associé, qui n'a pas été informé ou n'a pas eu connaissance de l'aveu de faillite n'est recevable que si elle est formée dans les six mois de la publication de la faillite au Moniteur belge, et dans tous les cas, dans les quinze jours de la connaissance du jugement.

De heer Vandenberghe en mevrouw De Schamphelaere dienen amendement nr. 51 in dat ertoe strekt om in het voorgestelde 216septies te bepalen dat de rechtbank in geval van uitstel van de zaak deze uiterlijk twee maanden (in plaats van vijftien dagen) na de inleidingszitting in beraad moet nemen (Stuk Senaat, nr. 2-347/2).
M. Vandenberghe et Mme De Schamphelaere déposent l'amendement nº 51, visant à préciser à l'article 216septies proposé qu'en cas de remise de la cause, le tribunal doit prendre celle-ci en délibéré au plus tard deux mois (au lieu de quinze jours) après l'audience d'introduction (do c. Sénat, nº 2-347/2).

De heer Vandenberghe en mevrouw De Schamphelaere dienen amendement nr. 51 in dat ertoe strekt om in het voorgestelde 216septies te bepalen dat de rechtbank in geval van uitstel van de zaak deze uiterlijk twee maanden (in plaats van vijftien dagen) na de inleidingszitting in beraad moet nemen (Stuk Senaat, nr. 2-347/2).
M. Vandenberghe et Mme De Schamphelaere déposent l'amendement nº 51, visant à préciser à l'article 216septies proposé qu'en cas de remise de la cause, le tribunal doit prendre celle-ci en délibéré au plus tard deux mois (au lieu de quinze jours) après l'audience d'introduction (doc. Sénat, nº 2-347/2).

Het Grondwettelijk Hof, samengesteld uit de voorzitters J. Spreutels en E. De Groot, en de rechters A. Alen, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij arrest van 18 maart 2015 in zake A.M. tegen V. V. V., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 26 maart 2015, heeft het Hof van Cassatie de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 4, § 2, van de wet van 29 juni 1964 betreffende de opschorting, het uitstel en de probatie de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het het beroep van de verdachte tegen de beschikking van de raadkamer waarbij de feiten bewezen worden verklaard en tot de opschorting wordt besloten, onderwerpt aan een termijn van vierentwintig uur, terwijl de procureur des Konings en de burgerlijke partij, op grond van artikel 135, §§ 1 en 3, van het Wetboek van strafvordering, beschikken over een termijn van vijftien dagen om de door hetzelfde rechtscollege uitgesproken beschikking van buitenvervolgingstelling aan te vechten ?
La Cour constitutionnelle, composée des présidents J. Spreutels et E. De Groot, et des juges A. Alen, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président J. Spreutels, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par arrêt du 18 mars 2015 en cause de A.M. contre V. V. V., dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 26 mars 2015, la Cour de cassation a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 4, § 2, de la loi du 29 juin 1964 concernant la suspension, le sursis et la probation, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en tant qu'il subordonne à un délai de vingt-quatre heures le recours de l'inculpé contre l'ordonnance de la chambre du conseil déclarant les faits établis et décidant la suspension, alors qu'en vertu de l'article 135, §§ 1 et 3, du Code d'instruction criminelle, le procureur du Roi et la partie civile disposent d'un délai de quinze jours pour entreprendre l'ordonnance de non-lieu prononcée par la même juridiction ?

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij arrest van 18 maart 2015 in zake A. M. tegen V. V. V., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 26 maart 2015, heeft het Hof van Cassatie de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 4, § 2, van de wet van 29 juni 1964 betreffende de opschorting, het uitstel en de probatie de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het het beroep van de verdachte tegen de beschikking van de raadkamer waarbij de feiten bewezen worden verklaard en tot de opschorting wordt besloten, onderwerpt aan een termijn van vierentwintig uur, terwijl de procureur des Konings en de burgerlijke partij, op grond van artikel 135, §§ 1 en 3, van het Wetboek van strafvordering, beschikken over een termijn van vijftien dagen om de door hetzelfde rechtscollege uitgesproken beschikking van buitenvervolgingstelling aan te vechten ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par arrêt du 18 mars 2015 en cause de A. M. contre V. V. V., dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 26 mars 2015, la Cour de cassation a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 4, § 2, de la loi du 29 juin 1964 concernant la suspension, le sursis et la probation, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en tant qu'il subordonne à un délai de vingt-quatre heures le recours de l'inculpé contre l'ordonnance de la chambre du conseil déclarant les faits établis et décidant la suspension, alors qu'en vertu de l'article 135, §§ 1 et 3, du Code d'instruction criminelle, le procureur du Roi et la partie civile disposent d'un délai de quinze jours pour entreprendre l'ordonnance de non-lieu prononcée par la même juridiction ?

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij twee vonnissen van 24 februari 2016 in zake respectievelijk M.A. en K. N'G. tegen de ambtenaar van de burgerlijke stand van de stad Namen en L.V.D. en K.D. tegen de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente Sambreville, waarvan de expedities ter griffie van het Hof zijn ingekomen op 7 maart 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vragen gesteld : « Schenden de artikelen 63, 165 en 167 van het Burgerlijk Wetboek, afzonderlijk genomen of met elkaar in samenhang gelezen, in zoverre zij, naar gelang van de eraan gegeven interpretatie, het daadwerkelijke karakter van het beroep tegen de beslissing van de ambtenaar van de burgerlijke stand om de voltrekking van het huwelijk te weigeren, doen afhangen van de door de huwelijkskandidaten gekozen huwelijksdatum en/of van het bestaan van een uitstel, van twee maanden, eventueel verlengd met drie maanden, niet met name de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met andere supranationale wetsbepalingen, zoals het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met name artikel 12 van dat laatste, waardoor het huwelijksrecht wordt belemmerd, aangezien zij die kandidaten het daadwerkelijke recht op het huwelijk ontnemen en hen ertoe verplichten om vrijwel stelselmatig opnieuw een aangifte van het huwelijk te doen, tenzij wordt beschouwd dat, waarbij zij zich bewust zijn of moeten zijn van de termijnen, ofwel (1) zij vooraf aan de procureur des Konings een verzoek tot verlenging kunnen richten, waarbij het verstrijken van de termijn van 6 maanden en 14 dagen nog voordat de beslissing tot uitstel wordt genomen of voordat de beroepstermijn van één maand is verstreken een ernstige redenen vormt, ofwel (2), indien de ambtenaar van de burgerlijke stand beslist de voltrekking van het huwelijk uit te stellen, en vanaf die datum, de termijn voor het voltrekken van het hu ...
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par deux jugements de 24 février 2016 en cause respectivement de M.A. et K. N'G. contre l'officier de l'état civil de la ville de Namur et de L.V.D. et K.D. contre l'officier de l'état civil de la commune de Sambreville, dont les expéditions sont parvenues au greffe de la Cour le 7 mars 2016, le Tribunal de première instance de Namur, division Namur, a posé les questions préjudicielles suivantes : « Les articles 63, 165 et 167 du Code civil, pris isolément ou ensemble, en ce qu'ils font dépendre, selon l'interprétation qui leur est donnée, de la date de mariage choisie par les candidats au mariage et/ou de l'existence d'une surséance, de deux mois, éventuellement prolongée de trois mois, l'effectivité du recours contre la décision de refus célébrer le mariage émanant de l'Officier de l'état civil, ne violent-ils pas notamment les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec d'autres dispositions légales supranationales telle la Convention européenne des droits de l'homme et notamment l'article 12 de cette dernière, constituant de ce fait une entrave au droit du mariage, puisque privant lesdits candidats du droit effectif au mariage et les contraignant à la réintroduction quasi systématique d'une déclaration de mariage, sauf à considérer que, conscients ou devant l'être des délais, soit (1) ils peuvent saisir en amont le Procureur du Roi d'une demande de prolongation, l'expiration du délai de 6 mois et 14 jours avant même la décision de surséance ou avant l'expiration du délai de recours d'un mois constituant des raisons graves, soit (2) qu'en cas de surséance de la célébration du mariage décidée par l'Officier de l'état civil, et depuis cette date, le délai de célébration de mariage est, à tout le moins, suspendu, jusqu'a que ce dernier accepte de célébrer le mariage, explicitement ou implicitement par absence de refus dans le délai de deux mois, ou jusqu'a ce que le juge soit saisi da ...

Art. 2. Elke vennootschap die meent, door een omstandigheid die voor haar een overmacht vormt, haar jaarrekening niet binnen de termijn van zeven maanden te kunnen neerleggen, dient uiterlijk vijftien dagen na het verstrijken van die termijn die omstandigheid bij ter post aangetekende brief gericht aan de FOD Economie uiteen te zetten, met vermelding van het verwacht uitstel en met toevoeging van alle bewijsstukken die de ingeroepen overmacht kunnen staven.
Art. 2. Toute société estimant être empêchée, par une circonstance constitutive de force majeure dans son chef, de déposer ses comptes dans le délai de sept mois doit, au plus tard quinze jours après la fin de ce délai, justifier de cette circonstance par courrier postal recommandé adressé au SPF Economie, en précisant la durée probable du retard attendu et en joignant toutes les pièces justificatives susceptibles de prouver la force majeure invoquée.

Door met name te bepalen dat het uitstel van de tenuitvoerlegging kan worden gelast wanneer de veroordeelde voordien nog niet veroordeeld is geweest tot een hoofdgevangenisstraf van meer dan twaalf maanden, roept het voormelde artikel 8, § 1, eerste lid, tussen diegenen die voordien veroordeeld zijn geweest tot een gevangenisstraf van twaalf maanden, namelijk twaalf maal dertig dagen (artikel 25, derde lid, van het Strafwetboek), en diegenen die voordien veroordeeld zijn geweest tot een gevangenisstraf van één jaar, namelijk driehonderd vijfenzestig dagen (Cass., 5 oktober 1977, Pas., 146) een verschil in behandeling in het leven waarvan de omvang contrasteert met de gelijkenis tussen situaties die ongelijk behandeld worden.
En disposant, notamment, que le sursis à l'exécution peut être ordonné lorsque le condamné n'a pas encouru antérieurement de condamnation à un emprisonnement principal de plus de douze mois, l'article 8, § 1, alinéa 1, précité, crée, entre ceux qui ont été condamnés antérieurement à un emprisonnement de douze mois, à savoir douze fois trente jours (article 25, alinéa 3, du Code pénal) et ceux qui ont été condamnés antérieurement à un emprisonnement d'un an, à savoir trois cent soixante-cinq jours (Cass., 5 octobre 1977, Pas., 146), une différence de traitement dont l'importance contraste avec la similitude des situations inégalement traitées.

In een bepaald gedeelte van de rechtsleer wordt de zienswijze gehuldigd dat de verzekeraar de overeenkomst op grond van artikel 32 van de wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst ten vroegste drie maanden na de faillietverklaring kan opzeggen en dat artikel 46 van de faillissementswet van 8 augustus 1997 naar luid waarvan de curator, ingeval hij daartoe wordt aangemaand, binnen vijftien dagen moet beslissen de overeenkomst al dan niet verder uit te voeren, niet kan worden toegepast omdat voorrang moet worden gegeven aan de specifieke wet op de landverzekeringsovereenkomst boven de algemene faillissementswet (Verougstraete, I. , «Manuel de la faillite et du concordat», Kluwer, 1998, blz. 421, nr. 729).
Une partie de la doctrine défend l'idée que la résiliation par l'assureur ne peut intervenir avant un délai de trois mois après la déclaration de faillite, conformément à l'article 32 de la loi du 25 juin 1992 sur le contrat d'assurance terrestre, et que l'article 46 de la loi du 8 août 1997 sur les faillites qui impose au curateur de prendre attitude dans les quinze jours s'il est mis en demeure de se prononcer sur la poursuite ou non du contrat, ne trouve pas à s'appliquer, la loi spécifique sur l'assurance l'emportant sur la loi générale sur les faillites (Verougstraete, I. , Manuel de la faillite et du concordat, Kluwer, 1998, p. 421, no 729).