Vertaling van "memories is gewezen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

buitenlands vonnis | door een buitenlandse rechter gewezen vonnis | in het buitenland gewezen vonnis | vreemd vonnis
décision étrangère

gewezen werknemer
ancien travailleur

gewezen werkgever
ancien employeur

regeling voor de gewezen koloniale ambtenaren
régime des anciens fonctionnaires coloniaux

gewezen ambtenaar
ancien fonctionnaire

weduwe van een gewezen ambtenaar
veuve d'un ancien fonctionnaire

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De feitelijke verschillen waarop door de verzoekende partijen en door de tussenkomende partij « Medialaan » in hun memories is gewezen en die in B.9 in herinnering zijn gebracht, zijn opportuniteitsargumenten, die daarenboven worden betwist, en die niet verklaren noch volstaan om te verantwoorden waarom een verschil in behandeling tussen beide soorten van productie zou moeten worden gemaakt, noch in welk opzicht de bestreden bepalingen de artikelen 10 en 11 van de Grondwet bijgevolg zouden schenden.
Les différences factuelles relevées dans leurs mémoires par les parties requérantes et par la partie intervenante « Medialaan » et rappelées en B.9, sont des arguments d'opportunité, par ailleurs contestés, qui n'expliquent ni ne suffisent à justifier pourquoi une différence de traitement devrait être faite entre les deux types de production ni en quoi, partant, les dispositions attaquées violeraient les articles 10 et 11 de la Constitution.

In de memorie van toelichting bij de wet 8 mei 2014 tot wijziging van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 ingevolge de invoering van de gewestelijke aanvullende belasting op de personenbelasting als bedoeld in titel III/1 van de bijzondere wet van 16 januari 1989 betreffende de financiering van de Gemeenschappen en de Gewesten, tot wijziging van de regels op het stuk van de belasting van niet-inwoners en tot wijziging van de wet van 6 januari 2014 met betrekking tot de Zesde Staatshervorming inzake de aangelegenheden bedoeld in artikel 78 van de Grondwet, werd er met betrekking tot de wijziging van artikel 1456, eerste lid, WIB 92 reeds op gewezen dat de voorgestelde verrekening van de uitgaven waarvoor een gewestelijk belastingvoordeel wordt verleend met de federale korf "lange termijnsparen", werkbaar is zolang de gewesten geen eigen maatregelen hebben genomen inzake de fiscale voordelen voor uitgaven voor het verwerven of behouden van de eigen woning.
Dans l'exposé des motifs de la loi modifiant le Code des impôts sur les revenus 1992 à la suite de l'introduction de la taxe additionnelle régionale sur l'impôt des personnes physiques visée au titre III/1 de la loi spéciale du 16 janvier 1989 relative au financement des Communautés et des Régions, modifiant les règles en matière d'impôt des non-résidents et modifiant la loi du 6 janvier 2014 relative à la Sixième Réforme de l'État concernant les matières visées à l'article 78 de la Constitution, il a été signalé en ce qui concerne la modification apportée à l'article 1456, alinéa 1er, CIR 92 que la prise en compte des dépenses pour lesquelles un avantage fiscal régional est accordé lors de la détermination de la corbeille fédérale épargne à long terme, est gérable aussi longtemps que les régions ne prennent pas des mesures propres en ce qui concerne les avantages fiscaux pour des dépenses pour acquérir ou conserver l'habitation propre.

Vóór de inwerkingtreding van de bestreden bepalingen kon het cassatieberoep in strafzaken worden ingesteld door de beklaagde zelf of door de burgerlijke partij, of hun advocaat, middels een verklaring van cassatieberoep ter griffie van het rechtscollege dat de beslissing heeft gewezen, binnen een termijn van vijftien vrije dagen na de uitspraak van de beslissing (artikel 359 van het Wetboek van strafvordering); gedurende die termijn en, indien het beroep is ingesteld, tot het arrest van het Hof van Cassatie wordt de tenuitvoerlegging van de bestreden beslissing geschorst (artikel 359, vierde lid, van hetzelfde Wetboek); binnen vijftien dagen na die verklaring kon de verzoeker een verzoekschrift houdende de middelen van cassatie indienen (artikel 422 van hetzelfde Wetboek), waarna hij beschikte over een termijn van twee maanden na de inschrijving van de zaak op de rol om zelf of via een advocaat een memorie in te dienen waarin zijn middelen van cassatie worden aangegeven (artikel 420bis van hetzelfde Wetboek).
Avant l'entrée en vigueur des dispositions attaquées, le pourvoi en cassation en matière pénale pouvait être introduit par le prévenu lui-même ou par la partie civile, ou leur avocat, par une déclaration de pourvoi au greffe de la juridiction qui a rendu la décision, dans les quinze jours francs à dater du prononcé de la décision (article 359 du Code d'instruction criminelle); pendant ce délai, et, si le recours est introduit, jusqu'à l'arrêt de la Cour de cassation, il est sursis à l'exécution de la décision attaquée (article 359, alinéa 4, du même Code); dans les quinze jours de cette déclaration, le demandeur pouvait déposer une requête contenant les moyens de cassation (article 422 du même Code), disposant ensuite d'un délai de deux mois à dater de l'inscription de la cause au rôle pour déposer lui-même ou par un avocat un mémoire qui indique ses moyens de cassation (article 420bis du même Code).

Met betrekking tot het in B.3.1 beschreven eerste deel van de vordering blijkt zowel uit het verzoekschrift zelf als uit de memorie met verantwoording en uit de memorie van antwoord die door de verzoekende partij zijn ingediend, dat het werkelijke doel van haar vordering geen betrekking heeft op een uitlegging van het dictum van het door het Hof gewezen arrest.
En ce qui concerne la première partie de la demande, décrite en B.3.1, il ressort tant de la requête elle-même que du mémoire justificatif et du mémoire en réponse introduits par la partie requérante que l'objet réel de sa demande ne porte pas sur une interprétation du dispositif de l'arrêt rendu par la Cour.

Met betrekking tot die wijziging is in de memorie van toelichting bij het ontwerp van die programmawet vermeld: « Het artikel 46, 7°, van de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 voorziet een verlies van de immuniteit van de werkgever bij een zwaarwichtige overtreding, waarop hij door de inspectie attent is gemaakt. De formulering van dit artikel moet worden aangepast op een wijze dat zij op coherente wijze kadert binnen de toepassingen van de wet van 16 november 1972 betreffende de arbeidsinspectie. Bijvoorbeeld wanneer de inspectie vaststelt dat een werkgever de aanbevelingen van zijn preventiedienst of van de externe deskundige niet toepast, kan de inspectie deze diensten ondersteunen door de voorgestelde maatregelen in het kader van de wet op de arbeidsinspectie op te leggen. Het volharden in het niet nemen van de voorgeschreven preventiemaatregelen kan dan leiden tot, behalve de traditionele vervolging, een burgerlijke partijstelling tegen de werkgever. Om de juiste draagwijdte van de term ' zwaarwichtig ' te kennen, moet naar de memorie van toelichting bij de programmawet van 24 december 1999 verwezen worden die de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 wijzigde. Het was de bedoeling om voor de arbeidsongevallen de immuniteit van de werkgever gedeeltelijk op te heffen, op dezelfde wijze als dit gebeurt voor de beroepsziekten. Toch is er een verschil tussen beroepsziekten en arbeidsongevallen. Bij de beroepsziekten mag gesteld worden dat, omwille van de ernst van alle beroepsziekten, het volstaat dat de arbeidsinspectie de werkgever gewezen heeft op de overtreding, opdat deze overtreding als zwaarwichtig bestempeld zou worden. Bij arbeidsongevallen bestaat er evenwel een heel gamma van ernstgraden en overtredingen, variërend van miniem tot zeer ernstig. Het was hier dan ook niet de bedoeling van de wetgever te stellen dat het wijzen op een minieme overtreding door de arbeidsinspectie zou volstaan om te beweren dat de werkgever de reglementaire bepalingen zwaar ...
Dans l'exposé des motifs du projet de cette loi-programme, cette modification est commentée de la manière suivante : « L'article 46, 7°, de la loi sur les accidents du travail du 10 avril 1971 prévoit la perte de l'immunité de l'employeur dans le cas d'une infraction grave sur laquelle l'inspection a attiré son attention. La formulation de cet article doit être adaptée de sorte à cadrer de façon cohérente avec les applications de la loi du 16 novembre 1972 concernant l'inspection du travail. Par exemple, lorsqu'elle constate qu'un employeur n'applique pas les recommandations de son service de prévention ou de l'expert externe, l'inspection peut soutenir ces services en imposant les mesures proposées dans le cadre de la loi sur l'inspection du travail. L'employeur qui persiste à ne pas prendre les mesures de prévention prescrites s'expose, outre les poursuites traditionnelles, à une constitution de partie civile à son encontre. Pour connaître la portée exacte du terme ' gravement ', il faut recourir à l'exposé des motifs de la loi programme du 24 décembre 1999, qui modifiait la loi sur les accidents du travail du 10 avril 1971. Le but était de lever partiellement l'immunité de l'employeur pour les accidents du travail, de la même manière que cela se fait pour les maladies professionnelles. Il y a néanmoins une différence entre les maladies professionnelles et les accidents du travail. Dans le cas des maladies professionnelles on peut affirmer que, compte tenu de la gravité de toutes les maladies professionnelles, il suffit que l'inspection du travail ait attiré l'attention de l'employeur sur l'infraction, pour que l'infraction soit qualifiée de grave. Dans le cas des accidents du travail, il existe toutefois toute une gamme de degrés de gravité et d'infractions, allant de minimum à très grave. A ce point, le but du législateur n'était donc pas d'affirmer qu'il suffirait que l'inspection du travail attirerait l'attention sur une infraction minime, pour prétendre que l ...

In dit verband wordt verwezen naar de memorie van toelichting van het in 2002 ingediende wetsontwerp dat heeft geleid tot de wet van 28 januari 2003 tot toewijzing van de gezinswoning aan de echtgenoot of aan de wettelijk samenwonende die het slachtoffer is van fysieke gewelddaden vanwege zijn partner en tot aanvulling van artikel 410 van het Strafwetboek. In die memorie wordt erop gewezen hoe belangrijk het is dat « België zich [heeft] verbonden in een proces van de duidelijke veroordeling van echtelijk geweld en (...) programma's [heeft] ontwikkeld die precieze antwoorden geven op het vlak van de preventie, van de straf en van de bijstand aan de slachtoffers».
Pour reprendre l'exposé des motifs qui servit en 2002 à motiver le projet nº 2-1326, aujourd'hui devenu la loi du 28 janvier 2003 visant à l'attribution du logement familial au conjoint ou au cohabitant légal victime d'actes de violence physique de son partenaire, il est important de rappeler que depuis longtemps « la Belgique s'est engagée dans un processus de condamnation claire de la violence conjugale et a développé des programmes apportant des réponses précises, sur le plan de la prévention, de la sanction et de l'assistance aux victimes ».

De Memorie van Toelichting bij artikel 66quater van de Auteurswet geeft aan dat in verband met de gedeeltelijke terugtrekking van het beheer van rechten ook moet gewezen worden op de Europese rechtspraak in verband met de mogelijkheid voor een rechthebbende om in de muzieksector een terugtrekking per categorie van rechten, d.w.z. exploitatiewijze te verrichten.
L’Exposé des Motifs de l’article 66quater de la loi relative au droit d’auteur stipule que, concernant le retrait partiel de la gestion de droits, il faut également faire référence à la jurisprudence européenne en rapport avec la possibilité pour un ayant droit d’effectuer, dans le secteur de la musique, un retrait par catégorie de droits, c’est-à-dire par mode d’exploitation.

In het voormelde advies had de Raad van State erop gewezen dat zowel de tekst van het ontwerp van wet als van de memorie van toelichting aan een grondige herziening en precisering toe zijn.
Dans l'avis précité, le Conseil d'État a souligné qu'il y a lieu de remanier en profondeur et de préciser tant le texte du projet de loi que celui de l'exposé des motifs.

De Belgische autoriteiten hebben erop gewezen dat zij zich hebben gebaseerd op de memorie van toelichting bij de Nederlandse wet tot invoering van de forfaitaire vaststellingsregeling op basis van de tonnage (37).
Les autorités belges ont fait valoir qu’elles se sont fondées sur l’exposé des motifs de la loi néerlandaise introduisant le régime forfaitaire d’imposition sur la base du tonnage (37).

In zijn arresten nrs. 32/95 (B.4.1), 27/97 (B.6.1), 94/99 (B.3), 4/2000 (B.3), 72/2000 (B.3) en 87/2001 (B.3) heeft het Hof reeds herhaaldelijk erop gewezen dat de in het geding zijnde bepaling deel uitmaakt van een reeks maatregelen waarmee de wetgever beoogde de duur van de rechtspleging voor de afdeling administratie van de Raad van State te beperken en de ontstane achterstand weg te werken, dat het indienen van een memorie van wederantwoord of een aanvullende memorie door artikel 21, tweede lid, tot een verplichting gemaakt is voor de verzoekende partij, indien ze wil vermijden dat de afwezigheid van het vereiste belang zou worden vastgesteld, en dat uit de parlementaire voorbereiding blijkt dat de wetgever de bedoeling had strenge gevolgen te verbinden aan het niet respecteren van de termijnen en dat hij ervan uitging dat de Raad van State, bij de kennisgevingen van de griffier, de verzoekende partij zou herinneren aan de wettelijke gevolgen van de afwezigheid of de laattijdigheid van antwoord (Parl. St., Senaat, 1989-1990, nr. 984-1, pp. 4 en 43).
Dans ses arrêts n 32/95 (B.4.1), 27/97 (B.6.1), 94/99 (B.3), 4/2000 (B.3), 72/2000 (B.3) et 87/2001 (B.3), la Cour a déjà souligné à plusieurs reprises que la disposition en cause fait partie d'une série de mesures par lesquelles le législateur entendait réduire la durée de la procédure devant la section d'administration du Conseil d'Etat et résorber l'arriéré, que le dépôt d'un mémoire en réplique ou d'un mémoire ampliatif est une obligation, imposée par l'article 21, alinéa 2, pour la partie requérante si elle veut éviter que l'absence de l'intérêt requis soit constatée, et qu'il ressort des travaux préparatoires que le législateur avait l'intention d'attacher des conséquences sévères au non-respect des délais et qu'il entendait que le Conseil d'Etat, dans les notifications du greffier, rappelle à la partie requérante les effets légaux de son absence de réponse ou de la tardiveté de celle-ci (Doc. parl., Sénat, 1989-1990, n° 984-1, pp. 4 et 43).