Vertaling van "men kan dus niet uitsluiten dat door belgië vermeende begane " (Nederlands → Frans) :

Men kan dus niet uitsluiten dat door België vermeende begane vergissingen (zoals bijvoorbeeld in termen van het inwinnen en delen van inlichtingen) nadien als fout bestempeld zouden worden en recht zouden geven op een schadevergoeding in de VS. c) Een juridische actie overlaten aan de willekeur van een advocaat of een Amerikaanse burger in strijd met het internationaal gewoonterecht en de internationale verdragen is niet wenselijk.
On ne peut donc exclure que des erreurs commises par la Belgique (comme par exemple en terme de renseignement ou partage de l'information) ne puissent être ultérieurement considérés comme des fautes ouvrant droit à indemnisation aux USA. c) Une action juridique laissée à l'appréciation d'un avocat ou d'un citoyen américain qui contreviendrait à la coutume et aux conventions internationales ne serait pas souhaitable.

Dat er aanleiding was om een maatregel te nemen waarvan het spoedeisend karakter moeilijk te verzoenen was met een gewone aannemingsprocedure door de wetgever, blijkt eveneens uit de aanhef van het in het geding zijnde koninklijk besluit, reden waarom ook de Raad van State is verzocht bij zijn advies rekening te houden met het spoedeisend karakter : « Gelet op het verzoek om spoedhandeling, gemotiveerd door : de bijzondere regeling voor reisbureaus en de plaats van door tussenpersonen verrichte diensten, respectievelijk bepaald door artikel 26 en door artikel 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG; de procedure bij het niet nakomen door een Staat geregeld door artikel 226 van het Verdrag EG; de ingebrekestelling die de Europese Commissie, in naleving van die procedure, op 30 juli 1996 aan het Koninkrijk België heeft gericht, om haar bezwaren mee te delen betreffende een vermeende onjuiste toepassing van de artikelen 26 en 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG welke de Belgische wetgeving zou toelaten; de vruchteloze gedachtenwisseling waartoe die ingebrekestelling aanleiding heeft gegeven; het met redenen omkleed advies dat de Europese Commissie bijgevolg op 8 juli 1998 heeft uitgebracht teneinde de in casu geformuleerde bezwaren te bevestigen; het feit dat België zich op 30 september 1998 schriftelijk heeft geëngageerd om zonder voorbehoud dit met redenen omkleed advies op te volgen; dat een verlengd uitblijven ervan België onvermijdelijk zou blootstellen aan een aanhangigmaking bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen; dat het integendeel absoluut noodzakelijk is dat de Belgische reglementering naar behoren en zonder verwijl wordt aangepast; dat de bepalingen van onderhavig besluit, dat juist dit als voorwerp heeft, bijgevolg zo vlug mogelijk van kracht dienen te gaan; dat dit besluit dus dringend moet genomen worden » (Belgisch Staatsblad, 31 december 1999, derde editie, pp. 50510 en 50512).
Il ressort également du préambule de l'arrêté royal en cause qu'il y avait lieu de prendre une mesure dont le caractère urgent était difficilement conciliable avec une procédure d'adoption ordinaire par le législateur, raison pour laquelle le Conseil d'Etat a également été prié de prendre en compte, dans son avis, le caractère urgent : « Vu l'urgence motivée par : le régime particulier des agences de voyages et le lieu des prestations de services effectuées par les intermédiaires, que stipulent respectivement l'article 26 et l'article 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; la procédure en manquement d'Etat que régit l'article 226 du Traité CE; la mise en demeure que la Commission européenne a adressée, dans le respect de cette procédure, au Royaume de Belgique, le 30 juillet 1996, pour lui communiquer ses griefs quant à une application estimée incorrecte que la législation belge autoriserait des articles 26 et 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; l'échange infructueux de vues auquel cette mise en demeure a donné lieu; l'avis motivé que la Commission européenne a par conséquent émis, le 8 juillet 1998, pour confirmer les griefs formés en l'espèce; le fait que la Belgique s'est engagée par écrit, le 30 septembre 1998, à se conformer, sans réserve, à cet avis motivé; qu'une abstention prolongée exposerait inéluctablement la Belgique à la saisine de la Cour de Justice des Communautés européennes; qu'il est, au contraire, impératif que la législation belge soit dûment adaptée sans retard; que les dispositions du présent arrêté, dont tel est précisément l'objet, doivent par conséquent entrer en vigueur aussi vite que possible; que cet arrêté doit dès lors être pris d'urgence; » (Moniteur belge, 31 décembre 1999, troisième édition, pp. 50510 et 50512).

Is men dus niet bezig de debatten scheef te trekken en de aandacht toe te spitsen op de arbeidsomstandigheden in België, op de ontoereikende inspanningen op het vlak van de opleiding van het personeel ­ zowel de opleiding van de jongeren en de alternerende opleiding als de opleiding binnen het bedrijf ­ door zich niets aan te trekken van het probleem van de arbeidsvoorwaarden en de opleiding en door een immigratiequota op te eisen om de plaatsen in te vullen die opengelaten worden door diegenen die niet willen werken ?
N'est-on donc pas en train de biaiser les débats, de détourner l'attention sur les conditions de travail en Belgique, sur les efforts trop peu importants en formation du personnel ­ que ce soit la formation des jeunes, la formation en alternance ou la formation en entreprise ­ en faisant fi du problème des conditions de travail et de la formation, et en réclamant un quota d'immigration pour remplir les cases vides laissés par ceux qui ne veulent pas travailler ?

Zonder dat het noodzakelijk is te bepalen of een ander van de bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens of de Aanvullende Protocollen ervan gewaarborgde rechten kon zijn geschonden door de in het geding zijnde beslissing van de Raad van State, volstaat het bovendien vast te stellen dat de procedurele waarborgen ten aanzien van de toegang tot een daadwerkelijk rechtsmiddel, vervat in artikel 13 van het Europees Verdrag, minder strikt zijn dan die welke zijn vastgelegd bij artikel 6 van het Verdrag en dat ze dus in elk geval niet door de in het geding zijnde bepaling zoals geïnterpreteerd in B.16 kunnen zijn geschonden (EHRM, 12 januari 2010, Grieks-katholieke parochie Sâmbata Bihor t. Roemenië, § 85; 15 juli 2003, Ernst en anderen t. België, §§ 80-81).
Sans qu'il soit nécessaire de déterminer si un autre des droits garantis par la Convention européenne des droits de l'homme ou ses Protocoles additionnels a pu être violé par la décision du Conseil d'Etat en cause, il suffit par ailleurs de constater que les garanties procédurales, quant à l'accès à un recours effectif, contenues à l'article 13 de la Convention européenne, sont moins strictes que celles qui sont fixées par l'article 6 de la Convention et qu'elles ne peuvent donc, en toute hypothèse, être violées par la disposition en cause telle qu'elle est interprétée en B.16 (CEDH, 12 janvier 2010, Paroisse Greco-catholique Sâmbata Bihor c. Roumanie, § 85; 15 juillet 2003, Ernst et autres c. Belgique, §§ 80-81).

« Schendt de wet tot instelling van het recht op bestaansminimum van 7 augustus 1974 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in voorkomend geval samengelezen met artikel 26 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, artikel 14 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en artikel 1 van het Eerste Protocol, door in artikel 1, § 1, het recht op het bestaansminimum voor te behouden aan iedere Belg, die zijn burgerlijke meerderjarigheid heeft bereikt, die zijn werkelijke verblijfplaats in België heeft en die geen toereikende bestaansmiddelen heeft, noch in staat is deze hetzij door eigen inspanningen, hetzij op een andere manier te verwerven, terwijl personen die de Belgische nationaliteit niet bezitten en die niet tot één van de uitgebreide categorieën in uitvoering van artikel 1, § 2, van de wet behoren, terwijl zij aan alle overige voorwaarden om aanspraak te maken op het bestaansminimum voldoen, van dit recht worden uitgesloten, eventueel in acht genomen dat zij in gelijke mate als de eigen nationale onderdanen belastingen hebben betaald en dus hebben bijgedragen tot het financieren van deze uitkering ?
« La loi sur le minimum de moyens d'existence du 7 août 1974 viole-t-elle les articles 10 et 11 de la Constitution, le cas échéant lus en combinaison avec l'article 26 du Pacte international relatif aux droits civils et politiques, avec l'article 14 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales et avec l'article 1 du Premier Protocole, en réservant à l'article 1, § 1, le droit au minimum de moyens d'existence à tout Belge ayant atteint l'âge de la majorité civile, qui a sa résidence effective en Belgique et ne dispose pas de ressources suffisantes et n'est pas en mesure de se les procurer soit par ses efforts personnels, soit par d'autres moyens, alors que les personnes qui ne possèdent pas la nationalité belge et qui n'appartiennent pas à l'une des catégories étendues en exécution de l'article 1, § 2, de la loi, cependant qu'elles remplissent toutes les autres conditions pour prétendre au minimum de moyens d'existence, sont exclues de ce droit, compte tenu éventuellement du fait qu'elles ont payé des impôts dans une mesure égale à celle des ressortissants nationaux propres et qu'elles ont donc contribué au financement de ces allocations ?

In het eerste van die twee gevallen beoogt men het gebruik in België van een toestel dat in het buitenland verkocht is en dat een «SIM-locking» ondergaan heeft waardoor het gebruik van dat eindtoestel met een SIM-kaart van een andere operator dan de oorspronkelijke belemmerd wordt (die handelwijze komt vaak voor in landen waar de subisidiëring van eindtoestellen toegestaan is, maar wat in België door de wet op de handelspraktijken verboden is): in dat geval, wat volgens sommige operatoren het meest voorkomt inzake «deblokkering» van GSM-eindtoestellen door winkels van telecommunicatiemateriaal, gaat het dus strikt genomen niet om gestolen toestellen.
Dans le premier de ces deux cas, le but poursuivi est de permettre l'utilisation en Belgique d'un appareil vendu à l'étranger et qui a fait l'objet d'un «SIM-locking» empêchant l'emploi de ce terminal avec une carte SIM d'un autre opérateur que celui d'origine (cette pratique est courante dans les pays qui autorisent la subsidiation des terminaux, laquelle est interdite en Belgique par la loi sur les pratiques du commerce): dans ce cas, qui selon certains opérateurs est le plus fréquent en matière de «déblocage» de terminaux GSM par des boutiques de matériel de télécommmunications, il ne s'agit donc pas à proprement parler d'appareils volés.

Als antwoord op zijn vraag heb ik de eer het geacht lid mede te delen dat het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de waardigheid van de menselijke persoon ten aanzien van toepassingen in de biologie en de geneeskunde (Verdrag over de rechten van de mens en de bio-geneeskunde) door België nog niet is ondertekend en dus ook niet bekrachtigd.
En réponse à sa question, j'ai l'honneur d'aviser l'honorable membre que la Convention pour la protection des droits de l'homme et de la dignité de l'être humain à l'égard des applications de la biologie et de la médecine (Convention sur les droits de l'homme et la biomédecine) n'a pas encore été signée, ni donc ratifiée par la Belgique.