Bij de beoordeling van het onderscheidend vermogen van een teken is immers niet van belang of de aanvrager van het betrokken merk een bepaalde verkoopformule overweegt of uitvoert.
En effet, est sans pertinence, aux fins de l’appréciation du caractère distinctif d’un signe, la question de savoir si le demandeur de la marque en cause envisage ou met en oeuvre un certain mode de commercialisation.
