Traduction de «niet-leven vertegenwoordigen waarbij » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Aanhoudende en doorgaans-fluctuerende stoornissen van de stemming waarbij de meeste afzonderlijke-episoden niet ernstig genoeg zijn om beschrijving als hypomane of licht depressieve episoden te rechtvaardigen. Omdat zij vele jaren en soms het grootste deel van het volwassen leven van de betrokkene duren, betekenen zij aanzienlijk leed en invaliditeit. In enkele gevallen kunnen recidiverende of eenmalige manische- of depressieve-episoden optreden gesuperponeerd op een persisterende affectieve stoornis.
Définition: Troubles de l'humeur persistants et habituellement fluctuants, dans lesquels la plupart des épisodes individuels ne sont pas suffisamment sévères pour justifier un diagnostic d'épisode hypomaniaque ou d'épisode dépressif léger. Toutefois, étant donné qu'ils persistent pendant des années et parfois pendant la plus grande partie de la vie adulte du sujet, ils entraînent une souffrance et une incapacité considérables. Dans certains cas, des épisodes maniaques ou dépressifs récurrents ou isolés peuvent se surajouter à un état affectif persistant.

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De vrijstelling bedoeld in het eerste lid kan enkel aan de volgende ondernemingen worden verleend: 1° ondernemingen die samen niet meer dan 20 % van de Belgische verzekerings- of herverzekeringsmarkt "niet-leven" vertegenwoordigen, waarbij het marktaandeel van die ondernemingen gebaseerd is op de geboekte brutopremies; 2° ondernemingen die samen niet meer dan 20 % van de Belgische verzekerings- of herverzekeringsmarkt "leven" vertegenwoordigen, waarbij het marktaandeel van die ondernemingen gebaseerd is op de bruto technische voorzieningen.
La dispense visée à l'alinéa 1 n'est permise qu'aux entreprises suivantes: 1° les entreprises qui, ensemble, ne représentent pas plus de 20 % du marché belge d'assurance ou de réassurance non-vie, étant entendu que la part de marché de ces entreprises repose sur des primes brutes émises; 2° les entreprises qui, ensemble, ne représentent pas plus de 20 % du marché belge de l'assurance ou de la réassurance vie, étant entendu que la part de marché de ces entreprises repose sur les provisions techniques brutes.

Ten slotte wil het wetsvoorstel een vereenvoudigde procedure in het leven roepen waarbij de afdelingsvoorzitter bij beschikking cassatieberoepen kan verwerpen die niet aan de vormvereisten voldoen, wat een goede buffer lijkt.
Enfin, la proposition de loi entend instaurer une procédure simplifiée permettant au président de section de décréter par ordonnance la non-admission de pourvois en cassation ne remplissant pas les conditions de forme requises.

G. tegen de nv « Axa Belgium », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 21 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Ieper, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 19bis-11 § 2 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering motorrijtuigen, ingevoegd bij artikel 7 van de wet van 22 augustus 2002 - op die manier geïnterpreteerd dat de gelijkmatige (' in gelijke mate ') verdeling van de schadelast onder de verzekeraars tegenstelbaar is ten aanzien van de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt - de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat een verschil in behandeling in het leven wordt geroepen dat niet op een objectief criterium berust en niet redelijk verantwoord is en meer bepaald tussen enerzijds de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt en waarbij alle bij het ongeval betrokken voertuigen zijn geïdentificeerd en anderzijds de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt en waarbij één of meerdere bij het ongeval betrokken voertuigen niet zijn geïdentificeerd, terwijl van die laatste voertuigen niet kan worden gezegd dat hun aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding komt ?
G. contre la SA « Axa Belgium », dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 21 mai 2015, le Tribunal de première instance de Flandre occidentale, division Ypres, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 19bis-11, § 2 de la loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs, inséré par l'article 7 de la loi du 22 août 2002 - interprété en ce sens que la répartition par parts égales de l'indemnisation entre les assureurs est opposable aux conducteurs ou propriétaires d'un véhicule qui ont subi un dommage en cas d'accident pour lequel il n'est pas possible de déterminer quel véhicule a causé l'accident -, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il est établi une différence de traitement qui n'est ni fondée sur un critère objectif ni raisonnablement justifiée et plus précisément entre, d'une part, les conducteurs ou propriétaires d'un véhicule qui ont subi un dommage lors d'un accident pour lequel il n'est pas possible de déterminer quel véhicule a causé l'accident et pour lequel tous les véhicules impliqués dans l'accident ont été identifiés et, d'autre part, les conducteurs ou propriétaires d'un véhicule qui ont subi un dommage lors d'un accident pour lequel il n'est pas possible de déterminer quel véhicule a causé l'accident et pour lequel un ou plusieurs véhicules impliqués dans l'accident n'ont pas été identifiés, alors qu'il ne peut être affirmé que la responsabilité de ces derniers véhicules n'est indubitablement pas engagée ?

De tweede zin van het ontworpen artikel 50quater moet zijnerzijds gelezen worden in het licht van hetzelfde artikel 203 van de wet van 13 maart 2016, waarbij de aan de Koning verleende machtiging niet opgevat kan worden als een mogelijkheid voor Hem om richtlijn 91/674/EEG niet na te leven, welke richtlijn bovendien bindend is op grond van de voorrang van het Europees recht.
Quant à la seconde phrase de l'article 50quater en projet, elle doit être lue à la lumière du même article 203 de la loi du 13 mars 2016, qui ne peut avoir conçu l'habilitation conférée au Roi comme L'autorisant à ne pas respecter la directive 91/674/CEE, laquelle s'impose en outre sur la base de la primauté du droit européen.

Art. 316. Voor de toepassing van de artikelen 313 en 314 beoordeelt de Bank in het kader van het prudentieel toezichtsproces of het verstrekken van informatie een belasting vormt die niet in verhouding staat tot de aard, de omvang en de complexiteit van de risico's waaraan de onderneming blootstaat, waarbij ten minste rekening wordt gehouden met: 1° het volume van de premies, de technische voorzieningen en de activa van de onderneming; 2° de volatiliteit van de schadegevallen en schadevergoedingen die gedekt worden door de onderneming; 3° de marktrisico's die voortvloeien uit de beleggingen van de onderneming; 4° de risicoconcentratie; 5° het totaal aantal levens- en niet-levensverzekeringstakken waarvoor een vergunning is verleend; 6° mogelijke effecten van het beheer van de activa van de onderneming op de financiële stabiliteit; 7° de systemen en structuren van de onderneming om informatie te verstrekken voor toezichtsdoeleinden, en de schriftelijk vastgelegde beleidslijn bedoeld in artikel 77, § 7; 8° de geschiktheid van het governancesysteem van de onderneming; 9° het niveau van het eigen vermogen ter dekking van het solvabiliteitskapitaalvereiste en van het minimumkapitaalvereiste; 10° het feit of de onderneming al dan niet een verzekeringscaptive of herverzekeringscaptive is die uitsluitend de risico's dekt van de industriële of commerciële groep waartoe zij behoort.
Art. 316. Aux fins des articles 313 et 314, dans le cadre du processus de contrôle prudentiel, la Banque évalue si la fourniture d'informations représente une charge disproportionnée eu égard à la nature, à l'ampleur et à la complexité des risques à laquelle l'entreprise est exposée, compte tenu, au moins: 1° du volume des primes, des provisions techniques et des actifs de l'entreprise; 2° de la volatilité des sinistres et des indemnisations couverts par l'entreprise; 3° des risques de marché auxquels les investissements de l'entreprise donnent lieu; 4° du niveau de concentrations du risque; 5° du nombre total de branches d'assurance-vie et non-vie pour lesquelles l'agrément est accordé; 6° des effets potentiels de la gestion des actifs de l'entreprise sur la stabilité financière; 7° des systèmes et structures de l'entreprise lui permettant de communiquer des informations aux fins du contrôle et de la politique écrite visée à l'article 77, § 7; 8° de l'adéquation du système de gouvernance de l'entreprise; 9° du niveau des fonds propres couvrant le capital de solvabilité requis et le minimum de capital requis; 10° du fait que l'entreprise est ou non une entreprise captive d'assurance ou de réassurance couvrant uniquement les risques associés au groupe commercial ou industriel auquel elle appartient.

Palliatieve zorgverlening beoogt bij te dragen tot een waardig sterven, waarbij sterven « mag » en wordt beschouwd als een natuurlijk en normaal proces dat deel uitmaakt van het leven; waarbij de dood niet wordt uitgesteld, noch versneld, waarbij het welzijn van de patiënt, beleefd in al zijn dimensies centraal staat; waarbij de behandeling niet gericht is op therapeutische hardnekkigheid of het nodeloos verlengen van het leven; waarbij pijn en andere symptomen worden verzacht; waarbij de patiënt en zijn familie zoveel mogelijk actief worden betrokken bij de zorgverlening en ondersteund in hun keuzes met respect voor hun autonomie en eigenheid, op het pad van het leven naar sterven; waarbij de familie en naastbestaanden worden opgevangen, ondersteund, begeleid en betrokken bij de zorgverlening tijdens de periode van ziekte, sterven en rouw; waarbij de communicatie tussen alle betrokkenen een absolute voorwaarde is, zowel tussen zorgvrager en zorgverlener als tussen zorgverleners onderling (interdisciplinaire samenwerking).
Les soins palliatifs visent à aider le patient à mourir dignement : la mort « peut » être et est considérée comme un processus naturel et normal, qui fait partie de la vie; la mort n'est ni différée ni accélérée; le bien-être du patient dans toutes ses dimensions, et du point de vue de son vécu à lui, est au centre des préoccupations; le traitement n'est pas axé sur l'acharnement thérapeutique ou sur la prolongation inutile de la vie; la douleur et d'autres symptômes sont atténués; le patient et sa famille sont associés activement autant que possible aux soins apportés et ils sont accompagnés dans leurs choix, moyennant le respect de leur autonomie et de leur spécificité, sur le chemin qui mène de la vie à la mort; tout au long de la période de la maladie, du décès et du deuil, la famille et les proches sont accueillis, soutenus, accompagnés et associés aux soins; la communication entre tous les intéressés, tant entre le demandeur et le prestataire des soins qu'entre les prestataires de soins mêmes (collaboration interdisciplinaire), est une condition essentielle.

Palliatieve zorgverlening beoogt bij te dragen tot een waardig sterven, waarbij sterven « mag » en wordt beschouwd als een natuurlijk en normaal proces en deel van het leven; waarbij de dood niet wordt uitgesteld, noch versneld; waarbij het welzijn van de patiënt in al zijn dimensies vanuit zijn beleving centraal staat; waarbij de behandeling niet gericht is op therapeutische hardnekkigheid of het nodeloos verlengen van het leven; waarbij pijn en andere symptomen worden verzacht; waarbij de patiënt en zijn familie zoveel mogelijk actief worden betrokken in de zorgverlening en ondersteund in hun keuzes met respect voor hun autonomie en eigenheid, op het pad van leven naar sterven; waarbij de familie en naastbestaanden worden opgevangen, ondersteund, begeleid en betrokken bij de zorgverlening, dit tijdens de periode van ziekte, sterven en rouw; waarbij de communicatie tussen alle betrokkenen een absolute voorwaarde is, zowel tussen zorgvrager en zorgverlener als tussen zorgverleners onderling (interdisciplinaire samenwerking).
Les soins palliatifs visent à aider le patient à mourir dignement : la mort « peut » être et est considérée comme un processus naturel et normal et comme faisant partie de la vie; la mort n'est ni différée ni accélérée; le bien-être du patient dans toutes ces dimensions, et du point de vue de son vécu à lui est au centre des préoccupations; le traitement n'est pas axé sur l'acharnement thérapeutique ou sur la prolongation inutile de la vie; la douleur et d'autres symptômes sont atténués; le patient et sa famille sont associés activement autant que possible aux soins apportés et ils sont accompagnés dans leurs choix, moyennant le respect de leur autonomie et de leur spécificité, sur le chemin qui mène de la vie à la mort; tout au long de la période de la maladie, du décès et du deuil, la famille et les proches sont accueillis, soutenus, accompagnés et associés aux soins; la communication entre tous les intéressés, tant entre le demandeur et le prestataire des soins qu'entre les prestataires de soins mêmes (collaboration interdisciplinaire), est une condition essentielle.

Deze wordt momenteel onderzocht. Het is mijn bedoeling om het stelsel van de inkomensvervangende tegemoetkoming en integratietegemoetkoming binnen deze regeerperiode in zijn geheel te hervormen, dit wil zeggen: i) een vernieuwd proces van erkenning van de handicap, waarbij voor de twee pijlers van dat proces (enerzijds restcapaciteiten om actief te kunnen zijn, al dan niet via arbeid, en anderzijds moeilijkheden voor de activiteiten van het dagelijks leven) naar synergie zal worden gewerkt, opdat een persoon met een beperking niet telkens opnieuw bij verschillende instanties processen van erkenning van de handicap zou moeten gaan doorlopen; ii) administratieve hervorming.
J'ai pour objectif de réformer entièrement le système de l'allocation de remplacement de revenus et de l'allocation d'intégration sous cette législature dans son ensemble, autrement dit: i) moderniser le processus de reconnaissance du handicap, en s'efforçant de mettre en oeuvre une synergie pour les deux piliers de ce processus (d'une part, les capacités restantes pour pouvoir être actifs, par le biais ou non du travail, et d'autre part, les difficultés à exercer les activités de la vie quotidienne), pour qu'une personne handicapée ne doive pas systématiquement repasser par des processus de reconnaissance du handicap auprès d'instances différentes; ii) réforme administrative.