In die tijd, was het bedrag van 1.000 BEF een "compromisoplossing" die een verzoening beoogde tussen de noodzaak aan de toen ontworpen bepalingen toepasselijk te maken voor alle belastingplichtigen en de noodzaak om het aantal gevallen waarin de vrijstelling werkelijk zou moeten worden toegekend, niet overmatig te verhogen, wetende dat de administratie vooraf zou moeten nagaan of de stortingen werkelijk zijn gedaan.
À l'époque, les 1.000 francs avaient constitué la solution de compromis visant à concilier la nécessité de rendre les dispositions alors projetées opérantes à l'égard des petits et moyens contribuables et celle de ne pas multiplier excessivement le nombre de cas où l'immunité devrait effectivement être accordée, en sachant que l'administration devrait au préalable s'assurer de la réalité des versements.