Dit aanvoelen wordt in psalm 139 verwoord : « U hebt mijn nieren geschapen/Mij samengevlochten in mijn moeders schoot./ Dank voor het ontzagwekkend wonder dat ik ben,/Voor het wonder van uw werken, hoe ga ik U ter harte./ Mijn gebeente had voor U geen geheimen/Toen ik in het verborgen werd gemaakt,/Werd samen geweven in de diepten van de aarde».
Ce sentiment est exprimé dans le psaume 139 : « C'est Toi qui a formé mes reins/qui m'a tissé au ventre de ma mère/Je Te rends grâce pour le prodige que je suis/Pour le prodige de Tes oeuvres, comment Te remercier/mes os n'étaient pont cachés pour Toi/quand je fus fait dans le secret, brodé au profond de la terre».
