Vertaling van "oorspronkelijk burgerrechtelijke " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

begrotingslijn waarop de oorspronkelijke uitgave is aangewezen | begrotingsonderdeel waarop de oorspronkelijke uitgave werd aangewezen
ligne qui a supporté la dépense initiale

betekenis van de oorspronkelijke toespraak behouden | betekenis van de oorspronkelijke toespraak handhaven
conserver le sens du discours original

oorspronkelijk conventioneel invoerrecht | oorspronkelijk conventionele rechten | uit verdragen voortvloeiende rechten
droit d'origine conventionnelle

oorspronkelijke kredieten | oorspronkelijke uitgetrokken kredieten
crédits initiaux

Omschrijving: Lichamelijke symptomen passend bij en oorspronkelijk veroorzaakt door een vastgestelde lichamelijke stoornis, ziekte of beperking worden overdreven of blijven voortduren ten gevolge van de psychische toestand van de patiënt. De betrokkene is meestal verontrust door zijn lichamelijk-veroorzaakte pijn of beperkingen en wordt dikwijls in beslag genomen door zorgen, die gerechtvaardigd kunnen zijn, over de mogelijkheid van langdurige of toenemende beperking of pijn. | Neventerm: | compensatieneurose
Définition: Symptômes physiques compatibles avec - et initialement dus à - un trouble, une maladie ou une incapacité physique, mais amplifiés ou entretenus par l'état psychique du patient. Le sujet réagit habituellement par un sentiment de détresse à la douleur ou à l'incapacité et redoute, parfois à juste titre, une persistance ou une aggravation de son incapacité ou de sa douleur. | Névrose de compensation

oorspronkelijke familie
famille d'origine

oorspronkelijke kapitaalrekening
compte capital initial

oorspronkelijke waarde
valeur initiale

manier van spreken van de oorspronkelijke acteur analyseren
analyser la façon de parler originale d'un comédien

oorspronkelijke tekst handhaven
être fidèle au texte original

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Terwijl de wetgever in 1971 in de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds heeft voorzien omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 die tegemoetkoming beperkt op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden : « Volgens de tekst van het 2° van § 1 van artikel 50 zoals hij in het Doc. 570 was opgesteld, was de tussenkomst van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds verplichtend in om 't even welke hypothese van niet-interventie van een toegelaten verzekeringsmaatschappij; dit had, bijvoorbeeld, betrekking op alle beperkingen die door de wetgeving op de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen aan het vergoeden der benadeelde personen worden opgelegd. De geldelijke gevolgen van die beschikking zouden zeer zwaar geweest zijn. Dit is de reden waarom het amendement de tekst overneemt van de oorspronkelijke wet op de controle der verzekeringsondernemingen (Doc. Senaat 269) waarin de tussenkomst van het Fonds voorzien was wanneer, ingevolge de niet-naleving der verzekeringsverplichting, geen enkele toegelaten verzekeringsonderneming door de wet tot schadevergoeding verplicht is. Die zienswijze is trouwens ook die van het wetsontwerp op de verplichte verzekering van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorvoertuigen (art. 20, § 1, 2°), dat reeds door de Kamer werd goedgekeurd. Het amendement voert, bovendien, een beschikking in die de wil weergeeft van de leden der Commissie van Economische Zaken om de verplichte tussenkomst van het Fonds uit te breiden tot het herstel van de schade die veroorzaakt wordt door een verkeersongeval dat aan een toeval te wijten is (Doc. Senaat, 570, blz. 52) » (Parl. St., Senaat, 1974-1975, nr. 468-2, p. 19).
Alors qu'en 1971 le législateur a prévu l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a limité cette intervention sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause : « Le texte du 2° du § 1 de l'article 50, tel qu'il était rédigé dans le Doc. 570 obligeait le Fonds Commun de garantie à intervenir dans n'importe quelle hypothèse de non-intervention d'une compagnie d'assurance agréée; cela visait, par exemple, toutes les restrictions apportées à l'indemnisation des personnes lésées par la législation sur l'assurance de responsabilité civile automobile. Les conséquences pécuniaires de cette disposition auraient été très lourdes. C'est pourquoi l'amendement reprend le texte du projet de loi primitif sur le contrôle des entreprises d'assurance (Doc., Sénat, 269) qui prévoyait l'intervention du Fonds lorsque l'obligation d'assurance n'ayant pas été respectée, aucune entreprise d'assurance agréée n'est obligée par la loi à ladite réparation. Cette version est d'ailleurs celle du projet de loi relatif à l'assurance obligatoire de la responsabilité civile automobile (art. 20, § 1 , 2°), qui a déjà été adopté à la Chambre. L'amendement introduit en outre une disposition qui traduit la volonté des membres de la Commission des Affaires économiques d'étendre l'obligation d'intervention du Fonds à la réparation des dommages provoqués par un accident de la circulation imputable à un événement fortuit (Doc. Sénat, 570, p. 52) » (Doc. parl., Sénat, 1974-1975, n° 468-2, p. 19).

Het oorspronkelijke ontwerp bevatte een opschrift « Burgerrechtelijke bepalingen » (Zie stuk 51-2721/001, blz. 157)
Le texte originaire prévoyait un intitulé « Dispositions civiles » (Voir doc. 2721/001, p. 157)

1. Moet teruggegrepen worden naar de oorspronkelijke optie van de Senaat, namelijk de uniformisering van de strafrechtelijke en de burgerrechtelijke procedure ?
1. Faut-il en revenir à l'option initiale du Sénat, à savoir l'unification des procédures pénale et civile ?

Daarin werd deze leeftijd algemeen op zestien jaar vastgelegd. In zijn oorspronkelijke formulering stond het koninklijk besluit van 12 januari 1984 de verzekeraars alleen maar toe van dekking uit te sluiten : « de schade voortvloeiend uit de persoonlijke burgerrechtelijke aansprakelijkheid buiten overeenkomst van de verzekerde die meer dan zestien jaar oud is en die hetzij opzettelijk schade veroorzaakt, hetzij als gevolg van het gebruik van verdovende middelen, van een staat van dronkenschap of alcoholintoxicatie».
Celle-ci fixait en effet cet âge de manière uniforme à seize ans, puisque dans sa formulation initiale l'arrêté royal du 12 janvier 1984 autorisait seulement les assureurs à exclure de leur garantie: « les dommages découlant de la responsabilité civile extra-contractuelle personnelle de l'assuré âgé de plus de seize ans, auteur de dommages commis soit intentionnellement, soit sous l'effet de stupéfiants, soit en état d'ivresse ou d'intoxication alcoolique».

In de oorspronkelijke tekst was op aanbeveling van de commissie voor de hervorming van het sociaal strafrecht geen sprake meer van die « sanctieveroordelingen », omdat het een ingewikkeld systeem was, dat tot heel wat discussies aanleiding gaf, vooral over de vraag of de inbreuk burgerrechtelijk dan wel strafrechtelijk was.
Sur les recommandations de la commission de réforme du droit pénal social, il n'était plus question dans le texte initial de ces « condamnations sanctions », car c'était un système compliqué, suscitant de nombreuses controverses, notamment sur leur caractère civil ou pénal.

In de andere gevallen dan die welke in B.15.2 worden beoogd, wanneer het minimumbedrag van artikel 35, § 3, van toepassing is op het geheel van de gecumuleerde « te betalen bijdragen », zoals de bijdragen bedoeld in artikel 35, § 1, derde en vijfde lid, of wanneer het bedrag van de bijdragen, bijdrageopslagen en verwijlinteresten het minimumbedrag van artikel 35, § 3, overschrijdt, laat niets toe ervan uit te gaan dat de oorspronkelijk burgerrechtelijke aard van de ambtshalve veroordeling tot betaling van de bijdragen, bijdrageopslagen en verwijlinteresten door de wetgever werd gewijzigd en verschilt van de burgerrechtelijke herstelmaatregel die een burgerlijke rechter zou uitspreken betreffende de betaling van de bijdragen, bijdrageopslagen en verwijlinteresten die niet werden gestort.
Dans les autres hypothèses que celles visées en B.15.2, lorsque le montant minimal prévu à l'article 35, § 3, s'applique à l'ensemble des « cotisations à payer » qui se cumulent, telles que les cotisations visées à l'article 35, § 1, alinéas 3 et 5, ou lorsque le montant des cotisations, majorations et intérêts de retard dépasse le montant minimal prévu à l'article 35, § 3, rien ne permet de considérer que la nature civile originaire de la condamnation d'office aux cotisations, majorations et intérêts de retard a été modifiée par le législateur et diffère de la mesure civile de réparation que prononcerait un juge civil quant au paiement des cotisations, majorations de cotisations et intérêts de retard qui n'ont pas été versés.

Niettemin kan de strafrechter, rekening houdend met de oorspronkelijk burgerrechtelijke aard van de ambtshalve veroordeling waarin artikel 35, § 1, derde lid, voorziet, het bedrag van die ambtshalve veroordeling niet verminderen tot een bedrag dat kleiner is dan het bedrag van de onbetaalde bijdragen, bijdrageopslagen en verwijlinteresten.
Toutefois, compte tenu de la nature civile originaire de la condamnation d'office prévue par l'article 35, § 1, alinéa 3, le juge pénal ne peut réduire le montant de cette condamnation d'office en deçà du montant des cotisations, majorations de cotisations et intérêts de retard qui n'ont pas été versés.

Zoals aangegeven in B.8 en in het arrest nr. 157/2007 (B.6), heeft de wetgever, door de verwijzing in artikel 35, § 3, naar artikel 35, § 1, derde lid, de oorspronkelijk burgerrechtelijke aard van de ambtshalve veroordeling tot betaling van de bijdragen, bijdrageopslagen en verwijlinteresten gewijzigd door een strafrechtelijke aard eraan toe te kennen.
Comme il est indiqué en B.8, ainsi que dans l'arrêt n° 157/2007 (B.6), par la référence que fait l'article 35, § 3, à l'article 35, § 1, alinéa 3, le législateur a modifié la nature civile originaire de la condamnation d'office aux cotisations, majorations de cotisations et intérêts de retard, en lui conférant une nature pénale.

Door de verwijzing in artikel 35, § 3, naar artikel 35, § 1, derde lid, heeft de wetgever derhalve de oorspronkelijk burgerrechtelijke aard van de ambtshalve veroordeling tot betaling van de bijdragen, bijdrageopslagen en verwijlinteresten gewijzigd.
Par la référence que fait l'article 35, § 3, à l'article 35, § 1, alinéa 3, le législateur a donc modifié la nature civile originaire de la condamnation d'office aux cotisations, majorations de cotisations et intérêts de retard.