Vertaling van "opzeggingsvergoeding niet berekend " (Nederlands → Frans) :

Bij ontslag van een werknemer met een andere deeltijdwerkregeling, wordt de opzeggingsvergoeding niet berekend op grond van zijn fictieve, maar wel van zijn effectieve loon, voor deeltijdse prestaties.
Par contre, lorsqu'il s'agit d'un travailleur licencié dans le cadre d'un régime de réduction du temps de travail autre que le congé parental, celui-ci verra le montant de son indemnité de préavis calculé non pas sur base de sa rémunération fictive mais bien sur base de sa rémunération effective et par conséquent sur son salaire à temps partiel.

Het Grondwettelijk Hof kreeg al meermaals vragen over het verschil tussen het ouderschapsverlof en andere vormen van loopbaanonderbreking en heeft geoordeeld dat het gelijkheidsbeginsel niet geschonden wordt wanneer de opzeggingsvergoeding van een werknemer in tijdskrediet wordt berekend op basis van het verminderde loon.
La Cour Constitutionnelle, déjà interrogée à plusieurs reprises sur la différence entre le congé parental et d'autres formes d'interruption de carrière, a confirmé que le principe d'égalité n'était pas violé lorsque l'indemnité de préavis d'un travailleur en crédit-temps était calculée sur la base du salaire diminué.

Nadien heeft het Grondwettelijk Hof, dat meermaals vragen kreeg over het verschil tussen het ouderschapsverlof en andere vormen van loopbaanonderbreking, bevestigd dat het gelijkheidsbeginsel niet geschonden wordt wanneer de opzeggingsvergoeding van een werknemer in tijdskrediet wordt berekend op basis van het verminderde loon.
Par la suite, la Cour constitutionnelle, interrogée à plusieurs reprises sur la différence entre le congé parental et d'autres formes d'interruption de carrière, a confirmé que le principe d'égalité n'était pas violé lorsque l'indemnité de préavis d'un travailleur en crédit-temps était calculée sur la base de son salaire diminué.

Het Grondwettelijk Hof heeft zich over de volgende prejudiciële vraag gebogen: houdt artikel 103 van de herstelwet van 22 januari 1985 een schending in van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het niet toestaat dat een onderbrekingsuitkering wordt toegekend aan een werknemer die ontslagen wordt met een opzeggingsvergoeding, ook wanneer die op grond van een verminderd loon werd berekend, terwijl de werknemer die met verminderde prestaties werkte en ontslagen wordt met een te presteren opzeggingstermijn, tijdens die opzeggingstermijn wel recht blijft hebben op een onderbrekingsuitkering?" Het Hof kwam tot het besluit dat die bepaling tot een verschillende behandeling van ontslagen werknemers leidt.
La Cour constitutionnelle s'est penchée sur la question préjudicielle suivante: "L'article 103 de la loi de redressement du 22 janvier 1985 viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il ne permet pas l'octroi d'une allocation d'interruption au travailleur licencié moyennant indemnité compensatoire de préavis, en ce compris lorsque cette indemnité a été calculée sur base d'une rémunération réduite, alors qu'en cas de licenciement moyennant préavis, le travailleur qui a réduit ses prestations, conserve pendant le préavis le bénéfice de l'allocation d'interruption?" La Cour en a déduit que cette disposition crée une différence de traitement entre les travailleurs licenciés.

Met toepassing van artikel 103 van de wet van 22 januari 1985, wordt de opzeggingstermijn - indien hij wordt gepresteerd - of het aantal maanden op grond waarvan de opzeggingsvergoeding wordt berekend - indien geen opzeggingstermijn wordt gepresteerd - daarentegen vastgesteld alsof de werknemer zijn arbeidsprestaties niet had verminderd, dus op basis van het loon waarop hij recht had toen hij nog voltijds werkte.
En revanche, en application de l'article 103 de la loi du 22 janvier 1985, le délai de préavis, s'il est presté, ou le nombre de mois formant la base de calcul de l'indemnité de congé, s'il n'est pas presté de préavis, sont fixés comme si le travailleur n'avait pas réduit ses prestations, donc sur la base de la rémunération à laquelle il avait droit lorsqu'il travaillait à temps plein.

« Schendt artikel 39, § 1, van de Arbeidsovereenkomstenwet, zoals uitgelegd door het Hof van Cassatie in zijn arresten van 11 december 2006, 25 februari 2008 en 15 februari 2010, al dan niet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat, voor de werknemer die zijn arbeidsprestaties met de helft van het normaal aantal arbeidsuren van een voltijdse betrekking heeft verminderd overeenkomstig artikel 102, § 1, van de Sociale Herstelwet en artikel 2, § 1, van het KB van 29 oktober 1997 tot invoering van een recht op ouderschapsverlof in het kader van de onderbreking van de beroepsloopbaan, en die tijdens deze periode onregelmatig wordt ontslagen, de opzeggingsvergoeding wordt berekend op grond van het lopend loon en de voordelen verworven krachtens de arbeidsovereenkomst, die zouden verschuldigd zijn geweest wanneer de arbeidsprestaties niet waren verminderd, terwijl, voor de werknemer die zijn arbeidsprestaties tot een halftijdse betrekking heeft verminderd overeenkomstig artikel 103bis en 103ter van de Sociale Herstelwet en artikel 9 van de algemeen verbindend verklaarde CAO nr. 77bis van 19 december 2001 van de Nationale Arbeidsraad tot vervanging van de CAO nr. 77 van 14 februari 2001 tot invoering van een stelsel van tijdskrediet, loopbaanvermindering en vermindering van de arbeidsprestaties tot een halftijdse betrekking, en die tijdens deze periode onregelmatig wordt ontslagen, de opzeggingsvergoeding wordt berekend op grond van het lopend loon en de voordelen verworven krachtens de arbeidsovereenkomst, die daadwerkelijk verschuldigd waren voor de verminderde prestaties ?
« L'article 39, § 1, de la loi relative aux contrats de travail, tel qu'il est interprété par la Cour de cassation dans ses arrêts des 11 décembre 2006, 25 février 2008 et 15 février 2010, viole-t-il ou non les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que, pour le travailleur qui a, conformément à l'article 102, § 1, de la loi de redressement social et à l'article 2, § 1, de l'arrêté royal du 29 octobre 1997 relatif à l'introduction d'un droit au congé parental dans le cadre de l'interruption de la carrière professionnelle, réduit ses prestations de travail de la moitié du nombre normal d'heures de travail d'un emploi à temps plein et qui, au cours de cette période, est licencié irrégulièrement, l'indemnité de préavis est calculée sur la base de la rémunération en cours et des avantages acquis en vertu du contrat de travail qui auraient été dus si les prestations de travail n'avaient pas été réduites, alors que, pour le travailleur qui a réduit ses prestations de travail à un emploi à mi-temps, conformément aux articles 103bis et 103ter de la loi de redressement social et à l'article 9 de la CCT n° 77bis, rendue obligatoire, du 19 décembre 2001 du Conseil national du travail, remplaçant la CCT n° 77 du 14 février 2001 instaurant un système de crédit-temps, de diminution de carrière et de réduction des prestations de travail à mi-temps, et qui, au cours de cette période, est licencié irrégulièrement, l'indemnité de préavis est calculée sur la base de la rémunération en cours et des avantages acquis en vertu du contrat de travail, qui étaient effectivement dus pour les prestations réduites ?

Het Grondwettelijk Hof heeft, in drie recente arresten (nr. 165/2011, 167/2011 en 191/2011) geoordeeld dat het gelijkheidsbeginsel niet geschonden wordt wanneer de opzeggingsvergoeding van een werknemer met tijdskrediet berekend wordt op basis van het verminderde loon.
La Cour constitutionnelle a jugé, dans trois arrêts récents (n° 165/2011, 167/2011 et 191/2011), que le principe d'égalité n'était pas violé lorsque l'indemnité de préavis d'un travailleur en crédit-temps était calculée sur base de son salaire diminué.

2. « Schendt de gezamenlijke toepassing van de artikelen 101 (zoals het van toepassing is sinds de wijziging ervan bij de wet van 23 maart 2001) en 103 van de herstelwet van 22 januari 1985 houdende sociale bepalingen, in samenhang gelezen met artikel 20 van de cao nr. 77bis, en van artikel 39 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre de werknemer die tijdelijk, hetzij op zijn verzoek, hetzij als antwoord op een verzoek van de werkgever, zijn arbeidsprestaties heeft verminderd en wiens overeenkomst zonder een dringende reden of een voldoende reden met onmiddellijke ingang wordt beëindigd, recht zal hebben op een compenserende opzeggingsvergoeding (waarvan de duurtijd weliswaar zal worden berekend alsof hij zijn prestaties niet had verminderd) en op een forfaitaire beschermingsvergoeding, waarvan de bedragen beide zullen worden vastgesteld op basis van het lopende loon dat overeenstemt met zijn verminderde activiteiten, in de interpretatie volgens welke de beschermingsvergoeding moet worden berekend op basis van die [sic ], terwijl de werknemer die zijn prestaties niet heeft onderbroken of zelfs niet heeft verminderd en wiens overeenkomst zonder een dringende reden met onmiddellijke ingang wordt beëindigd, recht zal hebben op een compenserende opzeggingsvergoeding berekend op basis van het loon dat overeenstemt met voltijdse arbeid en waarvan het bedrag klaarblijkelijk automatisch nog steeds ten minste hetzelfde of meer zal zijn dan de cumulatie van de twee vergoedingen (opzeggingsvergoeding en beschermingsvergoeding) waarop eerstgenoemde aanspraak kan maken, wanneer die werknemers bij de aanvang een gelijkwaardig basisloon hadden en een gelijkwaardige dienstanciënniteit van meer dan vijf jaar ?
2. « L'application conjointe des articles 101 (tel qu'applicable depuis sa modification par la loi du 23/3/2001) et 103 de la loi de redressement du 22 janvier 1985 contenant des dispositions sociales, lu en combinaison avec l'article 20 de la CCT n° 77bis, et de l'article 39 de la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail, viole-t-elle les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que le travailleur qui temporairement, soit à sa demande, soit en réponse à une demande de l'employeur, a réduit ses prestations de travail, et dont le contrat est résilié avec effet immédiat, sans motif grave ni motif suffisant, aura droit à une indemnité compensatoire de préavis (dont la durée sera certes calculée comme s'il n'avait pas réduit ses prestations) et à une indemnité forfaitaire de protection, dont les montants seront tous deux fixés sur base du traitement en cours correspondant à ses activités réduites, dans l'interprétation suivant laquelle l'indemnité de protection doit être calculée sur base de cette [sic ], tandis que le travailleur qui n'a pas interrompu ni même réduit ses prestations, et dont le contrat est résilié avec effet immédiat, sans motif grave, aura droit à une indemnité compensatoire de préavis calculée à partir de la rémunération correspondant à un travail à temps plein et dont le montant sera, apparemment, automatiquement et toujours au moins égal ou supérieur au cumul des deux indemnités (indemnité de préavis et indemnité de protection) auxquelles peut prétendre le premier, lorsque ces travailleurs avaient une rémunération de base équivalente au départ et une ancienneté de service équivalente et supérieure à 5 années ?