Uit het enkele gegeven dat de wetgever het openbaar ministerie de bevoegdheid verleent om - binnen de perken die hijzelf in artikel 216bis van het Wetboek van strafvordering heeft aangegeven - te bepalen in welke individuele gevallen het een minnelijke schikking kan voorstellen of aanvaarden, kan op zich niet worden afgeleid dat hij het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie zou hebben miskend of het parket zou hebben gemachtigd om op willekeurige wijze minnelijke schikkingen af te sluiten.
Le simple fait que le législateur habilite le ministère public à déterminer - dans les limites qu'il a lui-même définies à l'article 216bis du Code d'instruction criminelle - les cas individuels dans lesquels il peut proposer ou accepter une transaction pénale ne permet pas, en soi, de déduire que le législateur aurait méconnu le principe d'égalité et de non-discrimination ou aurait habilité le parquet à conclure arbitrairement des transactions pénales.
