In 1976 voegde de vergadering in aanbeveling 779 daar nog aan toe dat « de verlenging van het leven op zich niet het exclusieve doel mag zijn van de medische praktijk, die evenzeer het verzachten van de pijn moet nastreven ».
En 1976 toujours, l'assemblée ajouta, par la voie de sa recommandation 779, que « la prolongation de la vie ne doit pas être en soi le but exclusif de la pratique médicale, qui doit viser tout autant à soulager les souffrances ».
