De afgelo
pen maanden zijn er vragen gerezen over: het ‘reactieverm
ogen’ van het fonds (zonder dat er tegelijkertijd meer aandacht wordt besteed aan het wegnemen van de oor
zaken door algemene strategieën voor innovatie en onderwijs in een geglobaliseerde wereld te verbeteren en een betere gerichtheid en een beter gebruik van het Europees Sociaal Fonds); het beperkte aantal gesteunde sectoren (vooral in die tijd), met name de auto-
...[+++]en de textielsector (respectievelijk 13 en 15 aanvragen), waarbij men zich bijvoorbeeld kan afvragen of de ontslagen het gevolg zijn van de ‘globalisering’ of aan het gebrek aan innovatie in de sector; of/in welke mate de maatregelen in de plaats komen van nationale steun; de paradox dat enerzijds (slechts) vijfhonderd miljoen euro per jaar beschikbaar wordt gesteld voor het fonds (uit niet-bestede vastleggingen in de EU-begroting), terwijl in principe een oneindig aantal aanvragen kan worden ingediend als die aan de criteria voldoen (op basis van het beginsel “wie het eerst komt, die het eerst maalt”); het feit dat het voor kleine en middelgrote ondernemingen moeilijker is om van het fonds gebruik te maken; de koppeling met staatssteun/belastingen.Au cours de ces derniers mois, des questions ont été posées sur: la «réactivité» du fonds (sans qu’on ne s’intéresse davantage à l’élimination des causes par
l’amélioration des stratégies générales en matière d’innovatio
n et d’enseignement dans un monde globalisé ainsi que par un meilleur ciblage et une meilleure utilisation du FEM dans et par les États membres), le nombre restreint de secteurs aidés (surtout à l’époque), en particulier les industries textile et automobile (respectivement 15 et 13 demandes), à pro
...[+++]pos desquels on pouvait se poser par exemple, la question de savoir si les licenciements résultaient de la «mondialisation» ou d’un manque d’innovation du secteur ou si les mesures se substituaient, et dans quelle mesure, à l’aide nationale; le paradoxe que d’une part (seulement) 500 millions d’euros sont alloués au fonds chaque année (à partir de crédits d’engagement annulés dans le budget de l’UE), alors qu’en principe, aucune limite n’est imposée au nombre de demandes d’intervention pour autant que les critères soient remplis (premiers servis), et aussi le fait qu’il soit plus compliqué pour les PME de bénéficier de ce fonds et la question du lien avec les aides publiques/taxes.