Mede werd een soort legende en aan het begin van de 20e eeuw werden pogingen gedaan om de drank nieuw leven in te blazen, maar pas na de Tweede Wereldoorlog begon de procesingenieur Aleksandras Sinkevičius, van de medemakerij in Stakliškės, met het opnieuw creëren van het recept voor een mede die in het verleden (van de 15e tot de 18e eeuw) was gemaakt van wilde honing en diverse kruiden en specerijen, om aldus een nieuwe impuls te geven aan de productie van een traditionele, natuurlijke, niet-alcoholische mede, die op dat moment niet meer werd geproduceerd in Litouwen of de naburige landen.
L'hydromel devint en quelque sorte une légende, et l'on tenta de le ressusciter à la fin du 20e siècle, mais c'est seulement après la Seconde Guerre mondiale que l'ingénieur Aleksandras Sinkevičius, de la fabrique d'hydromel de Stakliškės, entreprit de recréer la recette d'un hydromel qui, dans le passé (du 15e au 18e siècle), était fabriqué à partir de miel sauvage et de différentes herbes et épices, et de relancer la production d'un hydromel traditionnel, naturel, non alcoolisé qui, à l'époque, n'était plus produit ni en Lituanie, ni dans les pays voisins.
