Het komt tegemoet aan
een bekommernis die vrij algemeen (hoewel niet unaniem) geuit wordt, ook door het notariaat en ook door sommige academici die deze materie onderzocht hebben, omdat de reserve in natura binnen de familie een enorme hinder is voor een degelijke successieplanning, het vrij verkeer van goederen belemmert, een feitelijke onbeschikbaarheid schept en voor de begiftigde een dreiging inhoudt, omdat hij weet dat zijn eigendomsrecht kan worden ontbonden door de inkorting in natura, en daarom misschien geneigd zal zijn het goed te verwaarlozen omdat hij op termijn gedwongen kan worden het « terug te geven »
...[+++] om het aan de onzekerheid van een verdeling te onderwerpen.
Il rencontre une préoccupation partagée (sans unanimité, il est vrai), en particulier dans le notariat et par certains chercheurs universitaires qui ont étudié cette matière, parce que la réserve en nature est un frein énorme à la planification successorale, limite la libre circulation des biens en créant une indisponibilité de fait et contient une menace pour le donataire qui sait que son droit de propriété pourrait être résolu par une réduction en nature, et pourrait donc être enclin à gérer négligemment un bien qu'il serait susceptible, à terme, de devoir « rendre » pour le soumettre aux aléas du partage.
