Traduction de «recht willen verwezenlijken » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

een eenvormige toepassing van het recht verwezenlijken
assurer l'unité de la jurisprudence

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Commissaris van Justitie, Consumentenzaken en Gendergelijkheid Věra Jourová: "Als we echt een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht willen verwezenlijken, moeten we onze grondrechten actief bevorderen en het niveau van feitelijke bescherming in de hele EU verhogen.
M Věra Jourová, commissaire européenne pour la justice, les consommateurs et l'égalité des genres, a pour sa part déclaré: «Si nous voulons véritablement parvenir à établir un espace de liberté, de sécurité et de justice, nous devons promouvoir activement nos droits fondamentaux et relever le niveau de protection effective de ces droits dans l'ensemble de l'Union.

32. Wat artikel 13, lid 1, van richtlijn 95/46 betreft, blijkt duidelijk uit de bewoordingen ervan, en met name uit de woorden ' de lidstaten kunnen ', dat deze bepaling de lidstaten niet verplicht om in hun nationale recht te voorzien in uitzonderingen om de in dit artikel 13, lid 1, sub a tot en met g, vermelde doeleinden te verwezenlijken, maar dat integendeel de wetgever hun de keuze heeft willen laten om te beslissen of, en in voorkomend geval voor welke doeleinden, zij wetgevende maatregelen wensen vast te stellen die met name beogen de omvang van de informatieverplichtingen ten aanzien van de betrokkene te beperken.
32. S'agissant de l'article 13, paragraphe 1, de la directive 95/46, il résulte clairement de son libellé, et notamment de l'emploi des termes « les Etats membres peuvent », que cette disposition n'oblige pas les Etats membres à prévoir dans leur droit national des exceptions aux fins énumérées à cet article 13, paragraphe 1, sous a) à g), mais que, au contraire, le législateur a entendu leur laisser le choix de décider si, et le cas échéant pour quelles fins, ils souhaitent prendre des mesures législatives visant à limiter notamment la portée des obligations d'information de la personne concernée.

We hebben genoeg besluiten genomen en doelstellingen bepaald en moeten nu eindelijk beginnen onze besluiten uit te voeren en onze doelen te verwezenlijken. Het is bijna paradoxaal te noemen dat juist Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië in Brussel een supercommissaris voor economische coördinatie willen benoemen – uitgerekend landen waarvan er één niet tot de Eurozone behoort en de versterking van Europa constitutioneel verhindert, terwijl de andere twee landen het Stabiliteits- en Groeipact en dus het EU-recht schenden, waarmee zij de Commissie dwingen naar het Europees Gerechtshof te gaan.
Il est tout à fait paradoxal que ce soit l’Allemagne, la France et le Royaume-Uni qui se soient entendus pour demander la nomination, à Bruxelles, d’un super-commissaire chargé de la coordination économique. Il est en effet paradoxal que ce soit justement ces pays, dont un n’est pas dans la zone euro et bloque le projet de Constitution qui renforcera la position de l’Europe sur la scène internationale, et dont deux autres enfreignent le pacte de stabilité et de croissance et donc le droit communautaire, obligeant même la Commission à porter l’affaire devant la Cour de justice des Communautés européennes.

De verzoekende partijen uiten kritiek op de discriminatie die de aangevochten bepalingen zouden teweegbrengen tussen de ziekenhuisapothekers en de officina-apothekers, doordat zij de eerstgenoemden, evenals de laatstgenoemden, zouden toestaan geneesmiddelen te verstrekken aan personen die in rusthuizen verblijven en aan de andere in die bepalingen bedoelde personen, terwijl, in tegenstelling met de laatstgenoemden, de eerstgenoemden, die minder hoge prijzen toepassen, ten aanzien van de werkingskosten van de apotheek, een financiële tegemoetkoming van de overheid zouden krijgen, niet aan de B.T.W. zouden zijn onderworpen en de geneesmiddelen zouden kunnen kiezen die zij willen verstrekken; de in het geding zijnde bepalingen zouden aldus een concurrentievervalsing veroorzaken die in strijd is zowel met het recht om zijn apotheker vrij te kiezen, dat is vastgelegd in de gecoördineerde wetten op de ziekte- en invaliditeitsverzekering, als met het beginsel van de beperking van de concentratie van officina's op een bepaald grondgebied, en zulks ten nadele van de officina's die in de nabijheid van ziekenhuisapotheken gevestigd zijn; die concurrentievervalsing zou niet kunnen worden verantwoord, noch door de doelstelling van volksgezondheid, die is vervat in artikel 6 van de wet van 25 maart 1964 op de geneesmiddelen (gewijzigd bij de aangevochten wet) maar die de Koning niet gemachtigd was na te streven krachtens de wet van 26 juli 1996, noch door de financiële doelstelling het aandeel van de overheid in de financiering van de ziekte- en invaliditeitsverzekering te verminderen, vermits de in het geding zijnde maatregel het niet mogelijk maakt een dergelijke doelstelling te verwezenlijken.
Les requérants critiquent la discrimination que les dispositions attaquées créeraient entre les pharmaciens hospitaliers et les pharmaciens d'officine en ce qu'elles permettent aux premiers de délivrer, comme les seconds, des médicaments aux personnes hébergées en maison de repos et aux autres personnes visées par ces dispositions, alors qu'à l'inverse des seconds, les premiers, pratiquant des prix moins élevés, bénéficieraient, quant aux frais de fonctionnement de la pharmacie, d'une intervention financière des pouvoirs publics, ne seraient pas soumis à la T.V. A. et pourraient sélectionner les médicaments qu'ils acceptent de délivrer; les dispositions en cause créeraient ainsi une distorsion de concurrence, contraire tant au droit de choisir librement son pharmacien, consacré par les lois coordonnées sur l'assurance maladie-invalidité, qu'au principe d'une limitation de la concentration des officines sur un territoire déterminé, et ce, au détriment des officines situées à proximité des pharmacies hospitalières; cette distorsion de concurrence ne pourrait être justifiée ni par l'objectif de santé publique qui est celui de l'article 6 de la loi du 25 mars 1964 sur les médicaments (modifié par la loi attaquée) mais que le Roi n'était pas habilité à poursuivre en vertu de la loi du 26 juillet 1996, ni par l'objectif financier de réduction de la part des pouvoirs publics dans le financement de l'assurance maladie-invalidité, puisque la mesure en cause ne permet pas d'atteindre un tel objectif.