Vertaling van "rechter geen bijzondere " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

de overeenkomsten tot aanwijzing van een bevoegde rechter hebben geen gevolg
sans effet

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Doordat de rechter geen bijzondere bevoegdheid heeft inzake de begeleiding en behandeling van seksuele delinquenten, vraagt de Raad van State zich af of het niet opportuun zou zijn te bepalen dat de rechter deze duur vaststelt na het advies van de gespecialiseerde dienst te hebben ingewonnen.
Dès lors que le juge n'a pas de compétence particulière en matière de guidance et de traitement des délinquants sexuels, le Conseil d'État se demande s'il ne serait pas opportun de prévoir que le juge fixe cette durée après avis du service spécialisé.

Te dezen heeft, in tegenstelling tot wat de Ministerraad aanvoert, de door de twee verwijzende rechters aan het Hof voorgelegde vergelijking geen betrekking op het verschil tussen de twee soorten geschillenbeslechting, maar op het verschil in behandeling van, enerzijds, de rechtspersonen aan wie sommige bijzondere wetten een vorderingsrecht inzake een collectief belang voor de gewone rechtscolleges toekennen en, anderzijds, de OBFG, die, in de interpretatie die die rechters aan artikel 495 van het Gerechtelijk Wetboek geven, niet zou kunnen beschikken over hetzelfde vorderingsrecht om, zoals de eerstgenoemden, de fundamentele vrijheden van de rechtzoekenden te verdedigen zoals die worden gewaarborgd door de Grondwet en de internationale verdragen die België binden.
En l'espèce, contrairement à ce que soutient le Conseil des ministres, la comparaison soumise à la Cour par les deux juges a quo ne porte pas sur la différence entre les deux contentieux mais sur la différence de traitement entre, d'une part, les personnes morales à qui certaines lois particulières donnent un droit d'action d'intérêt collectif devant les juridictions judiciaires et, d'autre part, l'OBFG qui, dans l'interprétation de l'article 495 du Code judiciaire retenue par ces juges, ne pourrait être titulaire d'un même droit d'action pour défendre, comme les premières, les libertés fondamentales des justiciables garanties par la Constitution et les traités internationaux liant la Belgique.

De mensen van die federaties zijn brave mensen, gepensioneerden enz. Zij zijn geen rechters en kregen geen bijzondere opleiding om iemand tot een sportieve dood te veroordelen.
Les gens qui composent les juridictions sportives sont des braves gens, des pensionnés, etc. Il faut aller plaider devant les fédérations pour le savoir.

Bij de rechtbanken van eerste aanleg en bij de hoven van beroep worden geen bijzondere kamers opgericht, er wordt niet voorzien in een substituut gespecialiseerd in militaire zaken of in een « militaire » rechter, aangezien de bevoegde kamers niet enkel zaken behandelen waarbij militairen betrokken zijn.
On ne crée pas de chambres spéciales près les tribunaux de première instance et les cours d'appel; on ne prévoit pas non plus de substitut spécialisé dans les affaires militaires ni de juge « militaire », étant donné que les chambres compétentes ne traitent pas uniquement des affaires intéressant des militaires.

In afwijking van artikel 42, 1°, van voormeld Wetboek kan de rechter de in het eerste en het tweede lid bedoelde bijzondere verbeurdverklaring uitspreken, zelfs wanneer de goederen of middelen waarop zij betrekking heeft, geen eigendom zijn van de veroordeelde, zonder dat deze straf afbreuk mag doen aan de rechten van derden te goeder trouw op die goederen of middelen.
Par dérogation à l'article 42, 1°, du Code précité, le juge peut prononcer la confiscation spéciale visée aux alinéas 1 et 2, même si la propriété des biens ou moyens sur lesquels elle porte n'appartient pas au condamné, sans que cette peine puisse porter préjudice aux droits des tiers de bonne foi sur ces biens ou moyens.

Het Grondwettelijk Hof, samengesteld uit de voorzitters E. De Groot en J. Spreutels, en de rechters A. Alen, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter E. De Groot, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij arrest van 4 februari 2015 in zake Marianne Paelinck tegen de Dienst voor de bijzondere socialezekerheidsstelsels, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 12 februari 2015, heeft het Arbeidshof te Antwerpen de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 22sexies van de wet van 17 juli 1963 betreffende de overzeese sociale zekerheid, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en 14 van dat Verdrag, voor zover er bij de wijziging van dit artikel door artikel 223 van de wet van 20 juli 2006 houdende diverse bepalingen waarbij de leeftijdsvereiste van 55 naar 65 jaar werd verhoogd geen overgangsregeling werd voorzien voor de uit de echt gescheiden echtgenote die nooit aangesloten was bij de Dienst voor Overzeese Sociale Zekerheid maar die voordien wel gehuwd was met een verzekerde die voor 1 januari 2007 aangesloten was en 20 jaar aan de verzekering heeft deelgenomen, terwijl de verzekerde waarvoor de leeftijdsvereiste door artikel 215 van de wet van 20 juli 2006 houdende diverse bepalingen werd opgetrokken van 55 naar 65 jaar maar die zich vóór 1 januari 2007 heeft aangesloten en reeds 20 jaar aan de verzekering heeft deelgenomen, wel kan genieten van een overgangsregeling ?
La Cour constitutionnelle, composée des présidents E. De Groot et J. Spreutels, et des juges A. Alen, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président E. De Groot, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par arrêt du 4 février 2015 en cause de Marianne Paelinck contre l'Office des régimes particuliers de sécurité sociale, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 12 février 2015, la Cour du travail d'Anvers a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 22sexies de la loi du 17 juillet 1963 relative à la sécurité sociale d'outre-mer viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme et avec l'article 14 de cette Convention, dans la mesure où, dans le cadre de la modification de cette disposition par l'article 223 de la loi du 20 juillet 2006 portant des dispositions diverses, en vertu duquel la limite d'âge est passée de 55 à 65 ans, il n'a pas été prévu de régime transitoire pour l'épouse divorcée qui n'a jamais été affiliée à l'Office de sécurité sociale d'outre-mer, mais qui était auparavant mariée à un assuré qui était affilié avant le 1 janvier 2007 et qui a participé 20 ans à l'assurance, alors que l'assuré pour lequel la limite d'âge est passée, par application de l'article 215 de la loi du 20 juillet 2006 portant des dispositions diverses, de 55 à 65 ans mais qui s'est affilié avant le 1 janvier 2007 et a déjà participé 20 ans à l'assurance peut bénéficier d'un régime transitoire ?

2. Het verlies van de bijzondere bewijskracht wanneer het afschrift van het proces-verbaal niet binnen een termijn van 14 dagen aan de overtreder werd verzonden (artikel 62 van de van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer) heeft geen straffeloosheid tot gevolg, maar verhoogt de beoordelingsvrijheid van de rechter.
2. La perte de la force probante particulière quand la copie du procès-verbal n'a pas été envoyée au contrevenant dans un délai de 14 jours (article 62 de la loi du 16 mars 1968 relative à la police de la circulation routière) n'a pas comme conséquence l'impunité pénale, mais accroît le pouvoir d'appréciation du juge.

De bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Arbitragehof maakt het evenmin mogelijk het verzoek van een partij om de toetsing uit te breiden tot bepalingen waarover de verwijzende rechter geen vraag heeft gesteld, in te willigen.
La loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour d'arbitrage ne permet pas davantage d'accéder à la demande d'une partie d'étendre le contrôle à des dispositions au sujet desquelles le juge a quo n'a pas posé de question.