Vertaling van "rechter hiervoor speciaal toelating " (Nederlands → Frans) :

Artikel 728, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek stelt dat partijen voor de vrederechter, de rechtbank van koophandel en de arbeidsgerechten enkel kunnen worden vertegenwoordigd door hun echtgenoot of een bloed- of aanverwant wanneer deze houder zijn van een schriftelijke volmacht en de rechter hiervoor speciaal toelating verleent.
L'article 728, § 2, du Code judiciaire prévoit que, devant le juge de paix, le tribunal de commerce et les juridictions du travail, les parties peuvent uniquement être représentées par leur conjoint ou par un parent ou allié porteurs d'une procuration écrite et agréés spécialement par le juge.

Het probleem hierbij is dat het begrip "expert" niet wettelijk is omschreven, dat er geen wettelijk statuut "gerechtelijk expert" bestaat waardoor een hiervoor speciaal opgeleid deskundige tegenover een gewoon practicus, die toevallig tot de vriendenkring van de rechter of het slachtoffer behoort, zou kunnen komen te staan.
Le problème qui se pose dans ce cadre réside dans le fait que la notion d'"expert" n'est pas définie légalement et qu'il n'existe pas de statut légal d'"expert judiciaire". Un expert bénéficiant d'une formation spéciale pourrait ainsi se trouver face à un praticien ordinaire, issu du cercle d'amis du juge ou de la victime.

2. Een tweede vraag betreft de toepassing van artikel 1675/14 van het Gerechtelijk Wetboek bij totale kwijtschelding van de schulden. a) Wat indien zich nieuwe feiten voordoen, bijvoorbeeld de schuldenaar heeft onverwachte en niet voorzienbare kosten (hospitalisatiekosten, aankoop van noodzakelijke gebruiksgoederen zoals een wasmachine en dergelijke meer)? b) Moet de schuldbemiddelaar hiervoor toelating vragen aan de rechter, of volstaat het dat dit in het jaarverslag van de bemiddelaar wordt opgenomen?
2. Une deuxième question concerne l'application de l'article 1675/14 du Code judiciaire dans le cadre de la remise totale des dettes. a) Que se passe-t-il si des faits nouveaux se produisent, par exemple si le débiteur doit faire face à des dépenses imprévues et imprévisibles (frais d'hospitalisation, achat de biens de consommation durables comme un lave-linge, par exemple) ? b) Le médiateur de dettes doit-il demander l'autorisation du juge à cet effet, ou est-il suffisant qu'il en fasse mention dans son rapport annuel ?