Traduction de «rechterlijke macht geen rechtvaardiging » (Néerlandais → Français) :

Het lijkt nog steeds niet duidelijk te zijn dat er een verantwoordingsplicht geldt voor de magistratuur bij beslissingen om af te wijken van de gevestigde praktijk of vaste rechtspraak: de Hoge Raad voor de Magistratuur diende de aandacht erop te vestigen dat de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht geen rechtvaardiging kan zijn voor een niet-uniforme praktijk.
L'obligation qu'ont les magistrats de rendre des comptes s'ils décident de s'écarter de la pratique établie ou de la jurisprudence ne semble pas claire: le CSM a dû préciser que l'indépendance du système judiciaire ne saurait servir d'excuse à des pratiques non unitaires.

In de tweede helft van 2013 waren er geen frontale aanvallen van de uitvoerende macht op de rechterlijke macht.[5] Zoals ook reeds in vorige verslagen is benadrukt, blijft de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht in Bulgarije evenwel een punt van zorg.
Au cours du second semestre 2013, il n'y a pas eu d'attaques frontales du pouvoir exécutif à l'encontre du pouvoir judiciaire[5]. En tout état de cause, ainsi que cela a également été signalé dans les rapports précédents, des inquiétudes subsistent en ce qui concerne l'indépendance de l'appareil judiciaire en Bulgarie.

Gelet op de reeds bestaande nauwe samenwerking tussen de rechterlijke instanties in de EU, ziet de Commissie evenwel geen rechtvaardiging voor een dergelijke benadering, die aanbieders van betalingsdiensten onnodig zou belasten.
La Commission ne voit cependant pas de raison d'adopter cette approche, qui ferait peser une charge inutile sur les prestataires de services de paiement, étant donné l'étroite coopération existant déjà entre les organismes judiciaires dans l'UE.

overwegende dat Vietnam sinds 1975 een eenpartijstaat is, waar de Communistische Partij van Vietnam (CPV) geen bedreiging van haar leiderschap duldt en de controle over de Nationale Assemblee en de rechterlijke macht in handen heeft.
considérant que le Viêt Nam est un État à parti unique depuis 1975, étant donné que le Parti communiste vietnamien (PCV) n'autorise aucune contestation de son pouvoir et contrôle l'Assemblée nationale et les tribunaux.

Onder „openbare verklaringen van overheidsinstanties” moet worden verstaan: elke verklaring waarin wordt verwezen naar een strafbaar feit, en die uitgaat van een instantie die betrokken is bij de strafrechtelijke procedure met betrekking tot dit strafbare feit — zoals de rechterlijke macht, politie en andere rechtshandhavingsinstanties — of van een andere overheidsinstantie, zoals ministers en andere gezagsdragers, met dien verstande dat dit geen afbreuk doet aan het nationale recht inzake immuniteiten.
L'expression «déclarations publiques faites par des autorités publiques» devrait s'entendre comme toute déclaration qui porte sur une infraction pénale et qui émane d'une autorité impliquée dans la procédure pénale concernant cette infraction pénale, telle que les autorités judiciaires, la police et d'autres autorités répressives, ou d'une autre autorité publique, telle que des ministres et d'autres agents publics, cela étant entendu sans préjudice des dispositions de droit national relatives à l'immunité.

De Procureur-generaal bij het Hof van Beroep te Gent, zitting houdend als tuchtoverheid op grond van artikel 412, § 2, 3°, vierde streepje, van het Gerechtelijk Wetboek, verzoekt het Hof te antwoorden op de vraag of de artikelen 10, 11 en 13 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en met artikel 14 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, zijn geschonden doordat de zware tuchtstraffen ten aanzien van de betrokken leden van het openbaar ministerie worden opgelegd door een hiërarchische overste, namelijk de procureur-generaal, die geen lid is van de rechterlijke macht, en zonder dat in enige vorm van rechterlijke controle zou zijn voorzien, terwijl de zware tuchtstraffen ten aanzien van de leden van de zittende magistratuur, met uitzondering van de magistraten van het Hof van Cassatie, krachtens artikel 412, § 2, 1°, eerste streepje, van het Gerechtelijk Wetboek worden opgelegd door de eerste kamer van het hof van beroep.
Le Procureur général près la Cour d'appel de Gand siégeant en tant qu'autorité disciplinaire sur la base de l'article 412, § 2, 3°, quatrième tiret, du Code judiciaire invite la Cour à répondre à la question de savoir si les articles 10, 11 et 13 de la Constitution, combinés ou non avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme et avec l'article 14 du Pacte international relatif aux droits civils et politiques, sont violés en ce que les peines disciplinaires majeures visant les membres concernés du ministère public sont infligées par un supérieur hiérarchique, à savoir le procureur général, qui n'est pas membre du pouvoir judiciaire, et sans que soit prévue une quelconque forme de contrôle juridictionnel, alors que les peines disciplinaires majeures visant les membres de la magistrature assise, excepté les magistrats de la Cour de cassation, sont infligées, en vertu de l'article 412, § 2, 1°, premier tiret, par la première chambre de la cour d'appel.

2. Indien het antwoord op de eerste vraag positief is, geldt dan het volgende voor wat betreft de overtredingen van de B.T.W.-reglementering die niet werden gepleegd met bedrieglijk opzet of met het oogmerk om te schaden, en die derhalve wel aanleiding kunnen geven tot een administratievboete, doch die niet kunnen worden gestraft met een sanctie als bedoeld in artikel 73 van het B.T.W.-Wetboek : is voor wat betreft deze overtredingen artikel 70 van het B.T.W.-Wetboek, voor zover nodig in combinatie met artikel 84, tweede lid, van het B.T.W.-Wetboek, in de interpretatie dat de in artikel 70 van het B.T.W.-Wetboek voorziene fiscale boeten, opgelegd door de administratie, verschuldigd zijn ongeacht de schuld of de goede trouw van de belastingplichtige, en zonder dat de rechterlijke macht bevoegd geacht wordt om te oordelen of er enige schuld of kwade trouw is op grond waarvan de oplegging van de boete gegrond is, en zonder dat de rechterlijke macht bevoegd geacht wordt om de evenredigheid van de opgelegde boete te beoordelen en, desgevallend rekening houdend met verzachtende omstandigheden of rechtvaardigingsgronden, een vermindering of kwijtschelding toe te staan, strijdig met het grondwettelijk non-discriminatiebeginsel (artikelen 10 en 11 van de Grondwet), gelet op het feit dat de voormelde appreciatie en milderingen overeenkomstig het antwoord op de eerste prejudiciële vraag wel zijn toegestaan voor de administratieve geldboeten die worden opgelegd wegens overtredingen die tevens kunnen worden bestraft met strafrechtelijke boeten zoals bedoeld in artikel 73 van het B.T.W.-Wetboek, gelet op het feit dat het evenredigheidsbeginsel vereist dat op een lichtere overtreding geen strengere (of zelfs geen even strenge) sanctie mag worden gesteld als op een zwaardere overtreding ?
2. Si la réponse à la première question est positive, il y a lieu de se poser la question suivante pour ce qui concerne les infractions commises envers la réglementation de la T.V. A., qui n'ont pas été commises dans une intention frauduleuse ou à dessein de nuire et qui peuvent donc effectivement donner lieu à une amende administrative mais qui ne peuvent être punies d'une sanction pareille à celle visée à l'article 73 du Code de la T.V. A. : pour ce qui concerne ces infractions, l'article 70 du Code de la T.V. A., lu en combinaison, pour autant que nécessaire, avec l'article 84, alinéa 2, du Code de la T.V. A., dans l'interprétation selon laquelle les amendes fiscales prévues à l'article 70 du Code de la T.V. A. et infligées par l'administration sont dues quelles que soient la faute ou la bonne foi du redevable et sans que le pouvoir judiciaire soit jugé compétent pour apprécier s'il y a une quelconque faute ou mauvaise foi sur lesquelles se fonde l'infliction de l'amende et sans que le pouvoir judiciaire soit jugé compétent pour apprécier la proportionnalité de l'amende infligée et, le cas échéant, compte tenu de circonstances atténuantes ou de causes de justification, pour accorder une réduction ou une remise, est-il contraire au principe constitutionnel de non-discrimination (articles 10 et 11 de la Constitution), eu égard au fait que conformément à la réponse à la première question préjudicielle, l'appréciation et les modérations susvisées sont effectivement accordées pour les amendes administratives infligées en raison d'infractions susceptibles d'être également punies d'amendes pénales pareilles à celles visées à l'article 73 du Code de la T.V. A., compte tenu du fait que le principe de proportionnalité exige qu'une infraction plus légère ne puisse faire l'objet d'une sanction plus (voire tout aussi) sévère que pour une infraction plus grave ?

Voorts stelt de Rechtbank vast dat, omdat het te dezen gaat om een administratieve geldboete en niet om een strafrechtelijke boete die werd opgelegd, de rechterlijke macht noch bevoegd zou zijn om het opgelegde bedrag te laten dalen onder het wettelijke minimum, onder verwijzing naar de artikelen 85 en 100 van het Strafwetboek, noch om de opschorting van de veroordeling uit te spreken, krachtens artikel 3 van de wet van 29 juni 1964, noch om het uitstel van de gehele veroordeling of een gedeelte ervan uit te spreken, krachtens artikel 8 van de wet van 29 juni 1964, noch om de probatieopschorting of het probatie-uitstel uit te spreken, krachtens artikel 1, 2, van de wet van 29 juni 1964, noch om rechtvaardigings- en verschoningsgronden in aanmerking te nemen, krachtens artikel 71 van het Strafwetboek.
Le Tribunal constate ensuite que parce qu'en l'occurrence c'est une amende administrative et non pas une amende pénale qui a été appliquée, le pouvoir judiciaire n'aurait ni la compétence de réduire le montant comminé en dessous du minimum légal, par référence aux articles 85 et 100 du Code pénal, ni celle de prononcer la suspension de la condamnation en vertu de l'article 3 de la loi du 29 juin 1964, ni celle de prononcer le sursis de tout ou partie de la condamnation en vertu de l'article 8 de la loi du 29 juin 1964, ni celle de prononcer la suspension probatoire ou le sursis probatoire en vertu de l'article 1er, 2, de la loi du 29 juin 1964, ni celle d'admettre les causes de justification et d'excuse en vertu de l'article 71 du Code pénal.