Traduction de «redelijke verantwoording geldt » (Néerlandais → Français) :

2. Schendt artikel 577-2 van het Burgerlijk Wetboek, inzonderheid de §§ 3 en 5, zoals deze bepaling (in haar huidige en toenmalige context) van toepassing is sinds 1 september 2005, in zoverre het bepaalt of in die zin geïnterpreteerd wordt dat de deelgenoot die alleen het onverdeeld goed heeft gebruikt en het exclusief genot ervan heeft gehad, een vergoeding verschuldigd is aan de andere deelgenoot in verhouding tot hun aandeel in de opbrengstwaarde van dit goed, ook wanneer de eerstgenoemde deelgenoot geen schuld heeft aan de omstandigheid dat de andere deelgenoot zijn recht op genot en gebruik niet in natura heeft uitgeoefend, en zelfs wanneer de andere deelgenoot vrijwillig weigert zijn recht op genot en gebruik in natura uit te oefenen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, op zichzelf genomen of genomen in samenhang met artikel 16 van de Grondwet en artikel 1 van het (Eerste) Aanvullend Protocol bij het EVRM en artikel 14 van hetzelfde Verdrag, nu hiermee in afwijking van het gemeen recht inzake de verplichting tot (schade)vergoeding wegens het ontbreken van genot van een goed, die zowel in contractuele als buitencontractuele verhoudingen in beginsel een fout vereist, een foutloze aansprakelijkheid of vergoedingsplicht zonder redelijke verantwoording geldt of gehandhaafd wordt, minstens wanneer die vergoedingsplicht zonder fout ook geldt wanneer de deelgenoot geen risicoscheppende activiteit aan de dag heeft gelegd en zelfs wanneer het ontbreken van genot door de andere deelgenoot het gevolg is van diens vrijwillige handeling en vrijwillig niet uitoefenen van zijn recht op genot in natura (weigering van rechtsuitoefening) ?
2. L'article 577-2 du Code civil, en particulier les paragraphes 3 et 5, telle que cette disposition (dans son contexte actuel et celui de l'époque) est applicable depuis le 1 septembre 2005, en ce qu'il dispose ou est interprété en ce sens que l'indivisaire ayant utilisé seul le bien indivis et ayant bénéficié de la jouissance exclusive de ce bien est tenu de payer à l'autre indivisaire une indemnité équivalente à sa part dans la valeur de rapport de ce bien, même lorsque le fait que l'autre indivisaire n'a pas exercé en nature son droit d'usage et de jouissance n'est pas imputable à l'indivisaire cité en premier lieu et même lorsque l'autre indivisaire refuse délibérément d'exercer en nature son droit d'usage et de jouissance, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, pris isolément ou lus en combinaison avec l'article 16 de la Constitution et avec l'article 1 du (Premier) Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme et avec l'article 14 de la même Convention, dès lors que, par dérogation au droit commun de l'obligation d'indemnisation (de réparation du dommage) pour la non-jouissance d'un bien, qui exige en principe une faute tant dans les rapports contractuels que dans les rapports extracontractuels, une responsabilité ou obligation d'indemnisation sans faute existe ou est maintenue sans justification raisonnable, à tout le moins lorsque cette obligation d'indemnisation sans faute s'applique également lorsque l'indivisaire n'a pas exercé d'activité à risque et même lorsque la non-jouissance par l'autre indivisaire résulte de son acte volontaire et du non exercice volontaire de son droit de jouissance en nature (refus d'exercer un droit) ?

Rekening houdend met het voorgaande blijkt er geen redelijke verantwoording te bestaan voor het feit dat de uitbreiding van de bescherming van de schuldeisers bij een kapitaalvermindering door artikel 2 van de wet van 22 november 2013, enkel geldt ten aanzien van een naamloze vennootschap en niet ten aanzien van een besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid.
Compte tenu de ce qui précède, le fait que l'extension de la protection des créanciers prévue par l'article 2 de la loi du 22 novembre 2013, en cas d'une réduction de capital, soit uniquement applicable aux sociétés anonymes et non aux sociétés privées à responsabilité limitée n'est pas raisonnablement justifié.

Het Hof moet onderzoeken of de maatregel redelijk verantwoord is doordat hij geldt op een dermate algemene en absolute wijze.
La Cour doit vérifier si la mesure est raisonnablement justifiée en tant qu'elle s'applique d'une manière aussi générale et absolue.

Er blijkt geen redelijke verantwoording te zijn voor het verschil in behandeling tussen, enerzijds, de verzekerde zelf, die een overgangsregeling kan genieten wanneer hij op 31 december 2006 reeds twintig jaar aan de verzekering in het stelsel van de overzeese sociale zekerheid heeft bijgedragen, en, anderzijds, de ex-echtgenoot van die verzekerde voor wie een dergelijke overgangsregeling niet geldt.
La différence de traitement entre, d'une part, l'assuré lui-même, qui peut bénéficier d'un régime transitoire s'il a, au 31 décembre 2006, déjà contribué pendant 20 ans à l'assurance dans le régime de la sécurité sociale d'outre-mer et, d'autre part, l'ex-conjoint de cet assuré, auquel un tel régime transitoire n'est pas applicable, est dénuée de justification raisonnable.

Het Hof moet onderzoeken of de maatregel redelijk is verantwoord doordat hij, in geval van niet-aangifte, geldt op een dermate algemene en absolute wijze.
La Cour doit vérifier si la mesure est raisonnablement justifiée en tant qu'elle s'applique, en cas de non-déclaration, d'une manière aussi générale et absolue.

Rekening houdend met de doelstelling die ten grondslag ligt aan de vrijheidsberovende maatregelen en met het gegeven dat dergelijke maatregelen, vanwege het recht op eerbiediging van de persoonlijke vrijheid, zo kort mogelijk moeten zijn, is het niet zonder redelijke verantwoording dat voor het indienen, door een persoon die van zijn vrijheid is beroofd, van een beroep bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen een beroepstermijn geldt die korter is dan de termijn die geldt wanneer het beroep wordt ingesteld door een persoon die niet van zijn vrijheid is beroofd met toepassing van de desbetreffende artikelen van de Vreemdelingenwet.
Compte tenu de l'objectif qui fonde les mesures privatives de liberté et compte tenu du fait que ces mesures, en raison du droit au respect de la liberté individuelle, doivent être les plus brèves possibles, il n'est pas dénué de justification raisonnable d'appliquer au recours introduit auprès du Conseil du contentieux des étrangers par une personne privée de liberté un délai de recours plus bref que celui qui est d'application lorsque le recours est introduit par une personne qui n'est pas privée de liberté en vertu des articles en question de la loi relative aux étrangers.

Het onderscheid tussen de maatregel die geldt ten aanzien van een verzoekende partij die de termijnen voor het indienen van een memorie van wederantwoord niet respecteert en de maatregel die geldt ten aanzien van de verwerende partij die nalaat binnen de gestelde termijn een memorie van antwoord in te dienen, is objectief en redelijk verantwoord, rekening houdend met de verschillende uitgangspunten die aan de onderscheiden maatregelen ten grondslag liggen.
La distinction entre la mesure applicable à la partie requérante qui ne respecte pas les délais fixés pour l'introduction d'un mémoire en réplique et celle applicable à la partie défenderesse qui s'abstient de transmettre un mémoire en réponse dans les délais fixés est objective et raisonnablement justifiée compte tenu des principes différents qui fondent ces mesures distinctes.

Het onderscheid tussen de maatregel die geldt ten aanzien van een verzoekende partij die de termijnen voor het indienen van een memorie van wederantwoord of een aanvullende memorie niet respecteert en de maatregel die geldt ten aanzien van de verwerende partij die nalaat binnen de gestelde termijn een memorie van antwoord in te dienen, is objectief en redelijk verantwoord, rekening houdend met de verschillende uitgangspunten die aan de onderscheiden maatregelen ten grondslag liggen.
La distinction entre la mesure applicable à la partie requérante qui ne respecte pas les délais fixés pour l'introduction d'un mémoire en réplique ou d'un mémoire ampliatif et celle applicable à la partie défenderesse qui s'abstient de transmettre un mémoire en réponse dans les délais fixés est objective et raisonnablement justifiée compte tenu des principes différents qui fondent ces mesures distinctes.