Wij kunnen – en moeten – dan ook zeker aandacht besteden aan de diplomatieke dimensie, maar tenzij we voor ogen houden dat het huidige Midden-Oosten – net als Europa in 1937, 1938 en 1939 – enerzijds te kampen heeft met een beleid van moorden en anderzijds met de politieke werkelijkheid van slachtoffers in naam van de vrede en van de vijand, denk ik niet dat wij de goede richting kunnen vinden; een richting die Europa alleen kan aangeven als het zic
h herinnert dat het opgeven van de nationale soevereiniteiten zijn eigen redd
ing is gew ...[+++]eest – de reden waarom we, behalve in Joegoslavië en elders, de laatste jaren in Europa geen oorlogen hebben gekend. Aussi pouvons-nous – et devons-nous – tenir compte de la dimension diplomatique mais, à défaut de nous souvenir qu’au Moyen-Orient aujourd’hui, comme en Europe dans les années 1937, 1938 et 1939, le problème auquel nous sommes confrontés est, d’une part, une politique d’assassinats et, d’autre part, la réalité politique de victimes au nom de la liberté, voire d’ennemis, je ne crois pas que nous puissions trouver la bonne direction, une voie que seule l’Europe peut donner si elle se souvient qu’elle a elle-même été délivrée de devoir renoncer aux souveraine
tés nationales, raison pour laquelle nous n’avons pas eu de guerres en Europe ces d
...[+++]ernières années, sauf en Yougoslavie et ailleurs.