Vertaling van "senaat past " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Gedr. St., Senaat
Doc. Sénat

termijn waarbinnen de Senaat zijn evocatierecht kan uitoefenen
délai d'évocation du Sénat

Senaat
Sénat

Eerste Kamer [ Hogerhuis | senaat ]
deuxième chambre [ Chambre haute | Sénat ]

Senaat voor de Europese Gemeenschappen
Sénat européen

Dienst Bouw en Huisvesting van de Berlijnse Senaat
Administration chargée de la construction et du logement

Administratie economie en technologie van de Berlijnse Senaat
autorités administratives de Berlin en matière d'économie et de technologie

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bovendien past de in het geding zijnde bepaling in een wetsontwerp dat tot doel heeft aan het vredegerecht een contentieux toe te wijzen dat natuurlijk is voor het vredegerecht en dat het op zich kan nemen, en dat uitgaat van de idee dat « bij een geschil, in de mate van het mogelijke de meest geschikte rechter om een snelle en kwaliteitsvolle beslissing te wijzen wordt uitgekozen », met dien verstande dat « verder doorgevoerde specialisatie van de rechtscolleges [...] de kwaliteit van de beslissingen [zal] verhogen » (Parl. St., Senaat, 2013-2014, nr. 5-2465/2, p. 2).
En outre, la disposition en cause s'inscrit dans un projet de loi visant à attribuer à la justice de paix un contentieux qui lui est naturel et qu'elle peut assumer, et fondé sur l'idée que « les litiges doivent dans la mesure du possible être soumis au juge qui est le mieux à même de les trancher par une décision de qualité rendue dans un bref délai », étant entendu que « la spécialisation accrue des juridictions favorisera la qualité des décisions » (Doc. parl., Sénat, 2013-2014, n° 5-2465/2, p. 2).

Terwijl de wetgever in 1971 de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds beoogde te waarborgen omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 die tegemoetkoming beperkt op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden : « Volgens de tekst van het 2° van § 1 van artikel 50 zoals hij in het Doc. 570 was opgesteld, was de tussenkomst van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds verplichtend in om 't even welke hypothese van niet-interventie van een toegelaten verzekeringsmaatschappij; dit had, bijvoorbeeld, betrekking op alle beperkingen die door de wetgeving op de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen aan het vergoeden der benadeelde personen worden opgelegd.
Alors qu'en 1971 le législateur a voulu garantir l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a limité cette intervention sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause : « Le texte du 2° du § 1 de l'article 50, tel qu'il était rédigé dans le Doc. 570 obligeait le Fonds Commun de garantie à intervenir dans n'importe quelle hypothèse de non-intervention d'une compagnie d'assurance agréée; cela visait, par exemple, toutes les restrictions apportées à l'indemnisation des personnes lésées par la législation sur l'assurance de responsabilité civile automobile.

Terwijl de wetgever in 1971 in de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds heeft voorzien omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 die tegemoetkoming beperkt op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden : « Volgens de tekst van het 2° van § 1 van artikel 50 zoals hij in het Doc. 570 was opgesteld, was de tussenkomst van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds verplichtend in om 't even welke hypothese van niet-interventie van een toegelaten verzekeringsmaatschappij; dit had, bijvoorbeeld, betrekking op alle beperkingen die door de wetgeving op de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen aan het vergoeden der benadeelde personen worden opgelegd. De geldelijke gevolgen van die beschikking zouden zeer zwaar geweest zijn. Dit is de reden waarom het amendement de tekst overneemt van de oorspronkelijke wet op de controle der verzekeringsondernemingen (Doc. Senaat 269) waarin de tussenkomst van het Fonds voorzien was wanneer, ingevolge de niet-naleving der verzekeringsverplichting, geen enkele toegelaten verzekeringsonderneming door de wet tot schadevergoeding verplicht is. Die zienswijze is trouwens ook die van het wetsontwerp op de verplichte verzekering van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorvoertuigen (art. 20, § 1, 2°), dat reeds door de Kamer werd goedgekeurd. Het amendement voert, bovendien, een beschikking in die de wil weergeeft van de leden der Commissie van Economische Zaken om de verplichte tussenkomst van het Fonds uit te breiden tot het herstel van de schade die veroorzaakt wordt door een verkeersongeval dat aan een toeval te wijten is (Doc. Senaat, 570, blz. 52) » (Parl. St., Senaat, 1974-1975, nr. 468-2, p. 19).
Alors qu'en 1971 le législateur a prévu l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a limité cette intervention sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause : « Le texte du 2° du § 1 de l'article 50, tel qu'il était rédigé dans le Doc. 570 obligeait le Fonds Commun de garantie à intervenir dans n'importe quelle hypothèse de non-intervention d'une compagnie d'assurance agréée; cela visait, par exemple, toutes les restrictions apportées à l'indemnisation des personnes lésées par la législation sur l'assurance de responsabilité civile automobile. Les conséquences pécuniaires de cette disposition auraient été très lourdes. C'est pourquoi l'amendement reprend le texte du projet de loi primitif sur le contrôle des entreprises d'assurance (Doc., Sénat, 269) qui prévoyait l'intervention du Fonds lorsque l'obligation d'assurance n'ayant pas été respectée, aucune entreprise d'assurance agréée n'est obligée par la loi à ladite réparation. Cette version est d'ailleurs celle du projet de loi relatif à l'assurance obligatoire de la responsabilité civile automobile (art. 20, § 1 , 2°), qui a déjà été adopté à la Chambre. L'amendement introduit en outre une disposition qui traduit la volonté des membres de la Commission des Affaires économiques d'étendre l'obligation d'intervention du Fonds à la réparation des dommages provoqués par un accident de la circulation imputable à un événement fortuit (Doc. Sénat, 570, p. 52) » (Doc. parl., Sénat, 1974-1975, n° 468-2, p. 19).

Terwijl de wetgever in 1971 de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds beoogde te waarborgen omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 in een beperkte tegemoetkoming voorzien van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds en zulks op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden :
Alors qu'en 1971 le législateur a voulu garantir l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a prévu une intervention limitée du Fonds commun de garantie, et ce sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause :

Tijdens de parlementaire voorbereiding van de voormelde wet van 9 juli 1975 werd geoordeeld dat, « om redenen van sociale rechtvaardiging [het] niet [paste] de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » wegens een verkeersongeval « ter oorzake van een onvoorziene gebeurtenis of overmacht » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52).
Au cours des travaux préparatoires de la loi du 9 juillet 1975 précitée, il fut estimé que « pour des raisons de justice sociale, il ne [convenait] pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » au motif que l'accident est « imputable à un événement fortuit ou de force majeure » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52).

Aangezien de samenstelling van de nieuwe Senaat gebaseerd is op de uitslag van zowel de verkiezingen van de Kamer van volksvertegenwoordigers als de verkiezingen van de Gemeenschaps- en Gewestparlementen, past het om de hervorming van de Senaat op dat moment in werking te laten treden.
La composition du nouveau Sénat étant basée sur le résultat des élections pour la Chambre des représentants et des élections pour les parlements de Communauté et de Région, il convient que la réforme du Sénat entre en vigueur à ce moment.

Artikel 38 van de wet van 7 november 1988 past in het kader van een reeks bepalingen die beogen « de rendabiliteit van de verpachte landbouwgoederen meer aantrekkelijk te maken » (Parl. St., Senaat, 1986-1987, nr. 586/2, p. 94) en die « een soepeler systeem van aanpassing van de pachtprijzen » nastreven « zodat regelmatiger pachtprijsevoluties mogelijk zijn » (Parl. St., Senaat, 1986-1987, nr. 586/2, p. 95).
L'article 38 de la loi du 7 novembre 1988 s'inscrit dans le cadre d'une série de dispositions qui visent à « rendre plus attrayant l'affermage des biens ruraux » (Doc. parl., Sénat, 1986-1987, n° 586/2, p. 94) et qui cherchent à créer « un système plus souple d'adaptation des fermages permettant des évolutions plus régulières de ceux-ci » (Doc. parl., Sénat, 1986-1987, n° 586/2, p. 95).

Zoals op 23 juli gemeld in de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden van de Senaat, past het Gewest de geldende wetgeving toe, namelijk de wet van 5 augustus 1991, gewijzigd door de wet van 26 maart 2003.
La Région applique la législation en vigueur, à savoir la loi du 5 août 1991 telle que modifiée par la loi du 26 mars 2003.

Zevende punt: het wetsvoorstel tot wijziging van diverse wetten ten gevolge van de hervorming van de Senaat past eveneens een aantal wetten aan.
Septièmement, la proposition de loi modifiant diverses lois suite à la réforme du Sénat vise de nouveau à modifier une série de législations.

De Senaat - en zeker de voorzitter van de Senaat - kan het zich niet permitteren te zeggen dat hij dat zal behandelen wanneer het hem past, zoals de voorzitter dat in het Bureau heeft gedaan.
Le Sénat - et a fortiori le président du Sénat - ne peut se permettre de dire qu'il réglera cela à sa convenance, comme le président l'a fait au Bureau.