Vertaling van "slachtoffer alleen burgerlijk schadeloos " (Nederlands → Frans) :

Die zogenaamde « eenheid van fout » gepaard aan het principe dat het strafvonnis ten opzichte van de burgerlijke rechtsvordering gezag van gewijsde heeft (artikel 4 van de Voorafgaande Titel van het Wetboek van strafvordering), heeft tot gevolg dat een slachtoffer alleen burgerlijk schadeloos kan worden gesteld indien de strafrechtelijke aansprakelijkheid vaststaat.
Cette unité de faute, associée au principe de l'autorité de la chose jugée du pénal sur le civil (article 4 du titre préliminaire du Code d'instruction criminelle), a pour conséquence qu'une victime ne peut être dédommagée au civil que si la responsabilité pénale est établie.

Die eenheid van schuld, gepaard aan het principe dat het strafvonnis ten opzichte van de burgerlijke rechtsvordering gezag van gewijsde heeft (artikel 4 van de Voorafgaande Titel van het Wetboek van strafvordering), heeft tot gevolg dat een slachtoffer alleen burgerlijk schadeloos kan worden gesteld indien de strafrechtelijke aansprakelijkheid vaststaat.
Cette unité de fautes, associée au principe d'autorité de chose jugée du pénal sur le civil (article 4 du titre préliminaire du Code d'instruction criminelle), a pour conséquence qu'une victime ne peut être dédommagée au civil que si la responsabilité pénale est établie.

Gaat het echter om een ambtenaar-orgaan, dan kan het slachtoffer alleen in het kader van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek optreden tegen de rechtspersoon.
En revanche, dans le cas de l'agent organe, la victime du dommage ne peut agir contre la personne morale que dans le cadre de l'article 1382 du Code civil.

« Schendt artikel 34, § 2, van de wet van 26 [lees : 25] juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een verschil in behandeling zou invoeren tussen de slachtoffers van door die wet gedekte schade, die een eigen recht uitoefenen tegen de verzekeraar teneinde schadeloos te worden gesteld, en de slachtoffers van schade die voortvloeit uit een contractuele fout, die een vordering tot schadeloosstelling instellen tegen de dader van de fout, terwijl de vordering van de eerstgenoemden krachtens het voormelde artikel 34, § 2, is onderworpen aan een verjaringstermijn van vijf jaar te rekenen vanaf het schadeverwekkend feit, en die van de laatstgenoemden, krachtens artikel 2262bis van het Burgerlijk Wetboek is onderworpen aan een verjaringstermijn van tien jaar vanaf de dag volgend op die waarop het feit waardoor de schade is veroorzaakt, zich heeft voorgedaan ?
« L'article 34, § 2, de la loi du 26 [lire : 25] juin 1992 sur le contrat d'assurance terrestre viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il établirait une différence de traitement entre les victimes d'un dommage couvert par cette loi qui exercent un droit propre contre l'assureur en vue d'être indemnisées et les victimes d'un dommage résultant d'une faute contractuelle qui exercent une action en indemnisation contre l'auteur de la faute, alors que l'action des premières est soumise, en vertu de l'article 34, § 2, précité, à un délai de prescription de cinq ans à compter du fait générateur et celle des secondes est soumise, en vertu de l'article 2262bis du Code civil, à un délai de prescription de dix ans à partir du jour qui suit celui où s'est produit le fait qui a provoqué le dommage ?

De verwijzende rechter vraagt het Hof naar de bestaanbaarheid van artikel 34, § 2, van de voormelde wet van 25 juni 1992 met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een verschil in behandeling zou invoeren tussen de slachtoffers van door die wet gedekte schade, die een eigen recht uitoefenen tegen de verzekeraar teneinde schadeloos te worden gesteld, en de slachtoffers van schade die voortvloeit uit een contractuele fout, die een vordering tot schadeloosstelling instellen tegen de dader van de fout : terwijl de vordering van de eerstgenoemden, krachtens het voormelde artikel 34, § 2, is onderworpen aan een verjaringstermijn van vijf jaar te rekenen vanaf het schadeverwekkend feit, is die van de laatstgenoemden, krachtens artikel 2226bis van het Burgerlijk Wetboek, onderworpen aan een verjaringstermijn van tien jaar vanaf de dag volgend op die waarop het feit waardoor de schade is veroorzaakt, zich heeft voorgedaan.
Le juge a quo interroge la Cour sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution de l'article 34, § 2, de la loi du 25 juin 1992 précitée, en ce qu'il établirait une différence de traitement entre les victimes d'un dommage couvert par cette loi qui exercent un droit propre contre l'assureur en vue d'être indemnisées et les victimes d'un dommage résultant d'une faute contractuelle qui exercent une action en indemnisation contre l'auteur de la faute : alors que l'action des premières est soumise, en vertu de l'article 34, § 2, précité, à un délai de prescription de cinq ans à compter du fait générateur, celle des secondes est soumise, en vertu de l'article 2262bis du Code civil, à un délai de prescription de dix ans à partir du jour qui suit celui où s'est produit le fait qui a provoqué le dommage.

« Schendt artikel 34, § 2, van de wet van 26 [lees : 25] juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een verschil in behandeling zou invoeren tussen de slachtoffers van door die wet gedekte schade, die een eigen recht uitoefenen tegen de verzekeraar teneinde schadeloos te worden gesteld, en de slachtoffers van schade die voortvloeit uit een contractuele fout, die een vordering tot schadeloosstelling instellen tegen de dader van de fout, terwijl de vordering van eerstgenoemden krachtens het voormelde artikel 34, § 2, is onderworpen aan een verjaringstermijn van vijf jaar te rekenen vanaf het schadeverwekkend feit, en die van de laatstgenoemden, krachtens artikel 2262bis van het Burgerlijk Wetboek is onderworpen aan een verjaringstermijn van tien jaar vanaf de dag volgend op die waarop het feit waardoor de schade is veroorzaakt, zich heeft voorgedaan ?
« L'article 34, § 2, de la loi du 26 [lire : 25] juin 1992 sur le contrat d'assurance terrestre viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il établirait une différence de traitement entre les victimes d'un dommage couvert par cette loi qui exercent un droit propre contre l'assureur en vue d'être indemnisées et les victimes d'un dommage résultant d'une faute contractuelle qui exercent une action en indemnisation contre l'auteur de la faute, alors que l'action des premières est soumise, en vertu de l'article 34, § 2, précité, à un délai de prescription de cinq ans à compter du fait générateur et celle des secondes est soumise, en vertu de l'article 2262bis du Code civil, à un délai de prescription de dix ans à partir du jour qui suit celui où s'est produit le fait qui a provoqué le dommage ?

Om ervoor te zorgen dat niet alleen slachtoffers van door deze voertuigen in het buitenland veroorzaakte ongevallen schadeloos worden gesteld, maar ook de slachtoffers van ongevallen in dezelfde lidstaat als waar het voertuig gewoonlijk is gestald, ongeacht of zij wel of niet op het grondgebied van die lidstaat verblijven, dient eerder genoemd artikel dienovereenkomstig te worden gewijzigd.
Afin de garantir que soient dûment indemnisées non seulement les victimes d'accidents causés par ces véhicules à l'étranger, mais aussi les victimes d'accidents survenus dans l'État membre où le véhicule est habituellement stationné, qu'elles résident ou non sur le territoire de cet État membre, il convient de modifier l'article susmentionné.

In zijn paragraaf 1 roept artikel 46 van de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 ten aanzien van de personen die het slachtoffer zijn van een verkeersongeval dat onopzettelijk veroorzaakt is door de werkgever, zijn lasthebbers of zijn aangestelden en die aanspraak kunnen maken op de door de arbeidsongevallenwet gewaarborgde schadeloosstelling, een onderscheiden behandeling in het leven tussen de slachtoffers van een arbeidsongeval en de slachtoffers van een ongeval dat zich voordoet op de weg naar en van het werk, doordat alleen de laatste categorie van slachtoffers, benevens de vorderingen op grond van de rechten voortvloeiende uit voormelde wet, een rechtsvordering inzake burgerlijke aansprakelijkheid kunnen instellen tegen de werkgever, zijn lasthebbers of zijn aangestelden.
En son § 1, l'article 46 de la loi du 10 avril 1971 sur les accidents du travail instaure, à l'égard des personnes qui sont victimes d'un accident de roulage causé involontairement par l'employeur, ses mandataires ou ses préposés et qui peuvent prétendre à l'indemnisation garantie par la loi sur les accidents du travail, une différence de traitement entre les victimes d'un accident du travail et les victimes d'un accident survenu sur le chemin du travail, en ce que seule cette dernière catégorie de victimes peut intenter en justice, outre les actions fondées sur les droits découlant de la loi précitée, une action en responsabilité civile contre l'employeur, ses mandataires ou ses préposés.