Het door de wetgever nagestreefde doel van responsabilisering kan immers slechts worden bereikt door het opleggen van een aanvullende bijdrage voor het systeem van solidariteit, afhankelijk van de last die voor dat laatste door de betrokken overheidswerkgever wordt gecreëerd, en de omstandigheid dat die last al dan niet het gevolg is van een vrije keuze van de werkgever, is in dat verband geenszins pertinent.
En effet, l'objectif de responsabilisation poursuivi par le législateur ne peut être atteint que par l'imposition d'une contribution supplémentaire au système de solidarité en fonction de la charge créée pour celui-ci par l'employeur public considéré, et la circonstance que cette charge résulte d'un libre choix de l'employeur ou non ne revêt aucune pertinence à cet égard.