Vertaling van "spanje 11 nederland " (Nederlands → Frans) :

Geen land heeft minder dan 6 of meer dan 96 parlementsleden: Oostenrijk: 18, België: 21, Bulgarije: 17, Kroatië: 11, Cyprus: 6. Tsjechische Republiek: 21, Denemarken: 13, Estland: 6, Finland: 13, Frankrijk: 74, Duitsland: 96, Griekenland: 21, Hongarije: 21, Ierland: 11, Italië: 73, Letland: 8, Litouwen: 11, Luxemburg: 6, Malta: 6, Nederland: 26, Polen: 51, Portugal: 21, Roemenië: 32, Slowakije: 13, Slovenië: 8, Spanje: 54, Zweden: 20, Verenigd Koninkrijk: 73.
Désormais, aucun pays n'a moins de 6 ou plus de 96 députés européens: Allemagne: 96, Autriche: 18, Belgique: 21, Bulgarie: 17, Chypre: 6, Croatie: 11, Danemark: 13, Espagne: 54, Estonie: 6, Finlande: 13, France: 74, Grèce: 21, Hongrie: 21, Irlande: 11, Italie: 73, Lettonie: 8, Lituanie: 11, Luxembourg: 6, Malte: 6, Pays-Bas: 26, Pologne: 51, Portugal: 21, République tchèque: 21, Roumanie: 32, Royaume-Uni: 73, Slovaquie: 13, Slovénie: 8 et Suède: 20

De verdeling van de boodschappen naargelang het meldende land of de meldende instelling was als volgt: Europese Commissie 28, Frankrijk 22, Verenigd Koninkrijk 20, Duitsland 12, Spanje 11, Nederland 10, Noorwegen 8, Italië 7, Griekenland 5, België 4, Bulgarije 4, Oostenrijk 3, Tsjechië 3, Denemarken 3, IJsland 3, Portugal 3, Zweden 3, Zwitserland 3, Ierland 2, Litouwen 2, Malta 2, Slovenië 2, Kroatië 1, Cyprus 1, Finland 1, Hongarije 1, Letland 1, Polen 1, Roemenië 1 en Slowakije 1.
La répartition des messages par pays ou institution à l’origine de la notification était la suivante: Commission européenne 28, France 22, Royaume-Uni 20, Allemagne 12, Espagne 11, Pays-Bas 10, Norvège 8, Italie 7, Grèce 5, Belgique 4, Bulgarie 4, Autriche 3, République tchèque 3, Danemark 3, Islande 3, Portugal 3, Suède 3, Suisse 3, Irlande 2, Lituanie 2, Malte 2, Slovénie 2, Croatie 1, Chypre 1, Finlande 1, Hongrie 1, Lettonie 1, Pologne 1, Roumanie 1 et Slovaquie 1.

Zo oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens : « Het Hof herinnert eraan dat de positieve verplichtingen die inherent zijn aan een daadwerkelijke eerbiediging van het privé- of gezinsleven de aanneming kunnen impliceren van maatregelen tot eerbiediging van het privéleven tot in de sfeer van onderlinge verhoudingen tussen individuen (X en Y t. Nederland, 26 maart 1985, Serie A, nr. 91, p. 11, § 23, en Botta t. Italië, 24 februari 1998, Recueil 1998-I, p. 422, § 33). In dat opzicht is het juist dat de notie privéleven naar gelang van de omstandigheden de morele en fysieke integriteit van de persoon kan omvatten, die zich zelf kan uitstrekken tot situaties van vrijheidsberoving. Te dezen klaagt de verzoeker een gebrek aan bescherming door de Staat aan tegen passief roken. In verband met het onderwerp van dat verzoekschrift dient het Hof, naast de vaststelling dat er onder de lidstaten geen eenvormige reactie is ten opzichte van het passief roken, eraan te herinneren dat het niet aan het Hof toekomt de Staten een precieze gedragslijn te doen aannemen in alle sectoren van de maatschappij. Meer in het bijzonder dient te worden opgemerkt dat er geen eenvormigheid is ten opzichte van de wijze waarop wordt omgegaan met het passief roken in penitentiaire centra. Situaties zoals die van de verzoeker, die over een individuele cel beschikt, doen zich voor naast andere situaties waarbij rokende en niet-rokende gevangenen dezelfde cel moeten delen. Bovendien merkt het Hof op dat sommige verdragsluitende Staten de oppervlakte beperkten van de gemeenschappelijke ruimten waar mag worden gerookt. Andere Staten, daarentegen, hebben geen enkele beperking gesteld op het roken in penitentiaire centra. Wat Spanje betreft, is de televisiezaal de enige gemeenschappelijke ruimte waar gevangenen mogen roken. In het licht van de ontstentenis van een gemeenschappelijke visie tussen de lidstaten over het roken en de reglementering van het recht om te roken in penitentiaire centra, en ...
Ainsi, la Cour européenne des droits de l'homme a jugé : « La Cour rappelle que les obligations positives inhérentes à un respect effectif de la vie privée ou familiale peuvent impliquer l'adoption de mesures visant au respect de la vie privée jusque dans les relations des individus entre eux (X et Y c. Pays-Bas, arrêt du 26 mars 1985, Série A n° 91, p. 11, § 23, et Botta c. Italie, arrêt du 24 février 1998, Recueil 1998-I, p. 422, § 33). A cet égard, il est vrai que la notion de vie privée peut, selon les circonstances, englober l'intégrité morale et physique de la personne, qui elle-même peut s'étendre à des situations de privation de liberté. En l'espèce, le requérant se plaint du manque de protection par l'Etat face au tabagisme passif. En relation avec l'objet de cette requête, la Cour, outre le constat d'absence de réaction uniforme face au tabagisme passif parmi les Parties contractantes, se doit de rappeler qu'il ne lui appartient pas d'imposer aux Etats un comportement précis à observer dans chaque secteur de la société. Plus particulièrement, il convient de signaler qu'il n'existe pas d'uniformité vis-à-vis du traitement accordé au tabagisme dans les centres pénitentiaires. En effet, des situations telles que celle du requérant, qui dispose d'une cellule individuelle, coexistent avec d'autres où des prisonniers fumeurs et non-fumeurs sont contraints à partager la même cellule. De plus, la Cour signale que certaines Parties contractantes limitent la surface des parties communes où il est autorisé de fumer. En revanche, d'autres Etats n'ont fixé aucune limitation pour les fumeurs dans les centres pénitentiaires. En ce qui concerne l'Espagne, la salle de télévision est le seul espace commun où les détenus peuvent fumer. A la lumière de l'absence d'une communauté de vues entre les Etats membres concernant le tabagisme et la réglementation du droit à fumer dans les centres pénitentiaires, et compte tenu des circonstances particulières de l'espèce, la Cour concl ...

Overeenkomstig artikel 11, lid 6, van Verordening (EU) nr. 1307/2013 hebben België, Bulgarije, Tsjechië, Denemarken, Estland, Ierland, Griekenland, Spanje, Italië, Cyprus, Letland, Luxemburg, Hongarije, Malta, Nederland, Oostenrijk, Polen, Portugal, Slovenië, Slowakije, Finland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk de Commissie uiterlijk op 1 augustus 2014 in kennis gesteld van de overeenkomstig artikel 11 van die verordening genomen besluiten, alsook van de geraamde opbrengst van de verlagingen voor de kalenderjaren 2015 tot en met 2019.
Conformément à l'article 11, paragraphe 6, du règlement (UE) no 1307/2013, la Belgique, la Bulgarie, la République tchèque, le Danemark, l'Estonie, l'Irlande, la Grèce, l'Espagne, l'Italie, Chypre, la Lettonie, le Luxembourg, la Hongrie, Malte, les Pays-Bas, l'Autriche, la Pologne, le Portugal, la Slovénie, la Slovaquie, la Finlande, la Suède et le Royaume-Uni ont informé la Commission, au plus tard le 1er août 2014, de leurs décisions prises conformément à l'article 11 dudit règlement, ainsi que du produit estimé des réductions pour les années civiles 2015 à 2019.

« (2) 1 voor Duitsland, 2 voor Frankrijk, 3 voor Italië, 4 voor Nederland, 5 voor Zweden, 6 voor België, 7 voor Hongarije, 8 voor Tsjechië, 9 voor Spanje, 10 voor Servië, 11 voor het Verenigd Koninkrijk, 12 voor Oostenrijk, 13 voor Luxemburg, 14 voor Zwitserland, 15 (niet gebruikt), 16 voor Noorwegen, 17 voor Finland, 18 voor Denemarken, 19 voor Roemenië, 20 voor Polen, 21 voor Portugal, 22 voor de Russische Federatie, 23 voor Griekenland, 24 voor Ierland, 25 voor Kroatië, 26 voor Slovenië, 27 voor Slowakije, 28 voor Belarus, 29 voor Estland, 30 (vrij), 31 voor Bosnië-Herzegovina, 32 voor Letland, 33 (vrij), 34 voor Bulgarije, 35 (vrij), 36 voor Litouwen, 37 voor Turkije, 38 (vrij), 39 voor Azerbeidzjan, 40 voor de voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië, 41 (vrij), 42 voor de Europese Gemeenschap (De goedkeuringen worden verleend door de lidstaten door middel van hun respectieve ECE-symbool), 43 voor Japan, 44 (vrij), 45 voor Australië, 46 voor Oekraïne, 47 voor Zuid-Afrika, 48 voor Nieuw-Zeeland, 49 voor Cyprus, 50 voor Malta, 51 voor de Republiek Korea, 52 voor Maleisië, 53 voor Thailand, 54 en 55 (vrij) en 56 voor Montenegro.
« (2) 1 pour l'Allemagne, 2 pour la France, 3 pour l'Italie, 4 pour les Pays-Bas, 5 pour la Suède, 6 pour la Belgique, 7 pour la Hongrie, 8 pour la République tchèque, 9 pour l'Espagne, 10 pour la Serbie, 11 pour le Royaume-Uni, 12 pour l'Autriche, 13 pour le Luxembourg, 14 pour la Suisse, 15 (non attribué), 16 pour le Norvège, 17 pour la Finlande, 18 pour le Danemark, 19 pour la Roumanie, 20 pour la Pologne, 21 pour le Portugal, 22 pour la Fédération de Russie, 23 pour la Grèce, 24 pour l'Irlande, 25 pour la Croatie, 26 pour la Slovénie, 27 pour la Slovaquie, 28 pour le Bélarus, 29 pour l'Estonie, 30 (libre), 31 pour la Bosnie-Herzégovine, 32 pour la Lettonie, 33 (libre), 34 pour la Bulgarie, 35 (libre), 36 pour la Lituanie, 37 pour la Turquie, 38 (libre), 39 pour l'Azerbaïdjan, 40 pour l'ex-République yougoslave de Macédoine, 41 (libre), 42 pour la Communauté européenne (Les homologations sont accordées par les états membres qui utilisent leurs propres marques CEE), 43 pour le Japon, 44 (libre), 45 pour l'Australie, 46 pour l'Ukraine, 47 pour l'Afrique du Sud, 48 pour la Nouvelle-Zélande, 49 pour Chypre, 50 pour Malte, 51 pour la République de Corée, 52 pour la Malaisie, 53 pour la Thaïlande, 54 et 55 (libres) et 56 pour le Monténégro.

Bij wijze van vergelijking : het aantal asielaanvragen dat door onderdanen van de lidstaten van de Europese Unie in andere lidstaten wordt ingediend is verwaarloosbaar : in de loop van de eerste negen maanden van 2005 werden 95 aanvragen van dit type ingediend in Duitsland, 25 in Nederland, 13 in Finland, 11 in Frankrijk, 8 in Spanje, 5 in Ierland en geen enkele in Groot-Brittannië.
A titre de comparaison, le nombre de demandes d'asile introduites par des ressortissants des États membres de l'Union européenne dans les autres Etats membres est négligeable : au cours des neuf premiers mois de 2005, 95 demandes de ce type ont été introduites en Allemagne, 25 aux Pays-Bas, 13 en Finlande, 11 en France, 8 en Espagne, 5 en Irlande et aucune en Grande-Bretagne.

11. Niettegenstaande het voorbehoud tegen artikel XXIV behouden de lidstaten waarvan de namen volgen, zich het recht voor in hun wederzijdse betrekkingen met de landen die dat voorbehoud hebben ondertekend, de bepalingen integraal toe te passen die inzake eindrechten aangenomen zijn door het Congres van Peking : Zuid-Afrika, Oostenrijk, de Bahama's, Barbados, Belize, Benin, Bolivia, Brazilië, Bulgarije (Rep.), Burkina Faso, Kameroen, Canada, Chili, Kongo (Rep.), Costa Rica, Ivoorkust (Rep.), Cuba, Dominicaanse Republiek, Dominica, Egypte, El Salvador, Ecuador, Spanje, Estland, Finland, Frankrijk, Gabon, Griekenland, Grenada, Guatemala, Guyana, Haïti, Honduras (Rep.), Italië, Jamaica, Kenia, Liechtenstein, Mali, Marokko, Mauritanië, Mexico, Moldavië, Nicaragua, Nederland, Peru, Polen (Rep.), Portugal, Saint Kitts en Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent en de Grenadines, Senegal, Slowakije, Soedan, Zweden, Zwitserland, Suriname, Tsjechië (Rep.), Trinidad en Tobago, Tunesië, Uruguay en Venezuela.
11. Nonobstant les réserves faites à l'article XXIV, les Pays-membres dont les noms suivent se réservent le droit d'appliquer, dans les relations réciproques avec les pays signataires de ces réserves et dans leur intégralité, les dispositions adoptées par le Congrès de Beijing en matière de frais terminaux : Afrique du Sud, Autriche, Bahamas, Barbade, Belize, Bénin, Bolivie, Brésil, Bulgarie (Rép.), Burkina Faso, Cameroun, Canada, Chili, Congo (Rép.), Costa-Rica, Côte d'Ivoire (Rép.), Cuba, Dominicaine (Rép.), Dominique, Egypte, El Salvador, Equateur, Espagne, Estonie, Finlande, France, Gabon, Grèce, Grenade, Guatémala, Guyane, Haïti, Honduras (Rép.), Italie, Jamaïque, Kenya, Liechtenstein, Mali, Maroc, Mauritanie, Mexique, Moldova, Nicaragua, Pays-Bas, Pérou, Pologne (Rép.), Portugal, Saint-Christophe (Saint-Kitts)-et-Nevis, Sainte-Lucie, Saint-Vincent-et-Grenadines, Sénégal, Slovaquie, Soudan, Suède, Suisse, Suriname, Tchèque (Rép.), Trinité-et-Tobago, Tunisie, Uruguay et Vénézuéla.

Slechts zes lidstaten (Denemarken, Duitsland, Nederland, Spanje, Finland en het Verenigd Koninkrijk - tot op zekere hoogte -) hebben de termijn van artikel 11, lid 1, gerespecteerd en hebben maatregelen genomen om tegen 31 december 2000 te voldoen aan artikel 5, sub a).
Six États membres seulement (Danemark, Allemagne, Pays-Bas, Espagne, Finlande et - dans une certaine mesure - le Royaume-Uni) ont su respecter l'échéance prévue à l'article 11, paragraphe 1, et prendre les mesures nécessaires pour se conformer à l'article 5, point a), avant le 31 décembre 2000.

Slechts weinig lidstaten (Denemarken, Duitsland, Nederland, Spanje [55], Finland en - tot op zekere hoogte - het Verenigd Koninkrijk [56]) voldoen aan de in artikel 11, lid 1, gestelde termijn en hebben maatregelen genomen om tegen 31 december 2000 te voldoen aan artikel 5, sub a).
Seuls un nombre réduit d'États membres (le Danemark, l'Allemagne, les Pays-Bas, l'Espagne [55], la Finlande et - dans une certaine mesure - le Royaume-Uni [56]) ont pu respecter la date butoir prévue à l'article 11, paragraphe 1, et ont pris avant le 31 décembre 2000 les mesures appliquant l'article 5, point a).

1.2 // België // 6 // Denemarken // 18 // Duitsland // 1 // Griekenland // GR // Spanje // 9 // Frankrijk // 2 // Ierland // IRL // Italië // 3 // Luxemburg // 13 // Nederland // 4 // Portugal // 21 // Verenigd Koninkrijk // 11,
1.2 // Belgique // 6 // Danemark // 18 // Allemagne // 1 // Grèce // GR // Espagne // 9 // France // 2 // Irlande // IRL // Italie // 3 // Luxembourg // 13 // Pays-Bas // 4 // Portugal // 21 // Royaume-Uni // 11,