Traduction de «state blijkt echter onlangs » (Néerlandais → Français) :

De afdeling wetgeving van de Raad van State blijkt echter onlangs reeds geadieerd te zijn omtrent ontwerpen van wet houdende goedkeuring van samenwerkingsakkoorden inzake slachtofferzorg die enerzijds tussen de federale Staat en de Vlaamse Gemeenschap (1), en anderzijds tussen de federale Staat en de Franse Gemeenschap en het Waals Gewest (2) zijn afgesloten.
Il apparaît cependant que la section de législation du Conseil d'État a déjà été saisie récemment de projets de loi portant assentiment à des accords de coopération conclus, d'une part, entre l'État fédéral et la Communauté flamande (1) et, d'autre part, entre l'État fédéral et la Communauté française et la Région wallonne (2), en matière d'assistance aux victimes.

Uit het advies van de Raad van State blijkt echter dat er reeds een Bijzonder Vergelijk in het kader van artikel 6 van het memorandum werd gesloten.
Toutefois, selon l'avis du Conseil d'État, l'on a déjà conclu un arrangement particulier dans le cadre de l'article 6 du mémorandum.

Uit de verklaringen die de gemachtigde van de regering verstrekte aan de Raad van State blijkt echter dat de rechter in kortgeding, die ernstige twijfels heeft over de geldigheid van een wettelijke akte, en daarom een prejudiciële vraag stelt aan het Arbitragehof, niettemin een of meer voorlopige maatregelen mag bevelen, in afwachting van de uitspraak van het Hof over de prejudiciële vraag (stuk Senaat, nr. 2-897/1, blz. 33).
Or, des explications fournies au Conseil d'État par le délégué du gouvernement, il ressort que le juge des référés qui, ayant des doutes sérieux quant à la validité d'un acte législatif, pose une question préjudicielle à la Cour d'arbitrage, pourrait néanmoins ordonner une ou des mesures provisoires en attendant que la Cour statue sur la question préjudicielle (do c. Sénat, nº 2-897/1, p. 33).

Op basis van het arrest van de Raad van State van 1 februari 2008 (nr. 179.254) en de studies uitgevoerd in 2009 ("Studie betreffende het opstellen van een lijst met potentiële Habitatrichtlijn gebieden in het Belgische deel van de Noordzee", Degraer et al.) en 2014 (Studie betreffende de identificatie van een potentieel Habitatrichtlijngebied "Vlakte van de Raan", Degraer et al.) blijkt er echter geen wetenschappelijke onderbouwing voor de afbakening en aanmelding van het in 2005 ingestelde Habitatrichtlijngebied Vlakte van de Raan.
L'arrêt du Conseil d'État du 1er février 2008 (n° 179.254) et des études menées en 2009 ("Studie betreffende het opstellen van een lijst met potentiële Habitatrichtlijn gebieden in het Belgische deel van de Noordzee", Degraer et al.) et 2014 (Studie betreffende de identificatie van een potentieel Habitatrichtlijngebied "Vlakte van de Raan", Degraer et al.) ne font toutefois apparaître aucun fondement scientifique pour la délimitation et la désignation de la zone directive Habitats "Vlakte van de Raan" créée en 2005.

Als blijkt dat die vereiste moet worden gehandhaafd, dan lijkt het aangewezen om een wijziging te overwegen van artikel 85bis van dat besluit, zoals het onlangs is ingevoegd bij een koninklijk besluit van 13 januari 2014 `tot wijziging van het regentsbesluit van 23 augustus 1948 tot regeling van de rechtspleging voor de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, het koninklijk besluit van 5 december 1991 tot bepaling van de rechtspleging in kort geding voor de Raad van State en het koninklijk besluit van 30 november 2006 tot vaststelling van de cassatieprocedure bij de Raad van State, met het oog op de invoering van de elektronische rechtspleging', bekendgemaakt in het Belgisch Staatsblad van 16 januari 2014.
S'il s'avère qu'elle doit être maintenue, il conviendrait d'envisager une modification de l'article 85bis de cet arrêté, tel qu'il vient d'être inséré par un arrêté royal du 13 janvier 2014 `modifiant l'arrêté du Régent du 23 août 1948 déterminant la procédure devant la section du contentieux administratif du Conseil d'Etat, l'arrêté royal du 5 décembre 1991 déterminant la procédure en référé devant le Conseil d'Etat et l'arrêté royal du 30 novembre 2006 déterminant la procédure en cassation devant le Conseil d'Etat, en vue d'instaurer la procédure électronique', publié au Moniteur belge de ce 16 janvier 2014.

Uit de gegevens van de zaak voor de Raad van State blijkt dat inzonderheid de bepaling van artikel 145bis, § 1, eerste lid, 6°, van het decreet van 18 mei 1999, in de versie zoals ingevoegd bij decreet van 13 juli 2001 en gewijzigd bij decreet van 21 november 2003, in het geding is, waaruit voortvloeit dat een stedenbouwkundige vergunning kan worden verleend, niettegenstaande de geldende bestemmingsvoorschriften van de gewestplannen en algemene plannen van aanleg, voor de uitbreiding - te dezen in agrarisch gebied - van een woning, mits « deze uitbreiding [.] een volumevermeerdering met 100 % echter niet [overschrijdt] ».
Il ressort des données de l'affaire portée devant le Conseil d'Etat qu'est particulièrement en cause la disposition de l'article 145bis, § 1, alinéa 1, 6°, du décret du 18 mai 1999, dans la version insérée par le décret du 13 juillet 2001 et modifiée par le décret du 21 novembre 2003, dont il découle qu'un permis d'urbanisme peut être accordé, nonobstant les dispositions d'affectation en vigueur des plans de secteur et des plans généraux d'aménagement, pour l'agrandissement - en l'espèce dans une zone agricole - d'une habitation, à condition que « cet agrandissement [ne dépasse pas] 100 % d'augmentation du volume ».

Nu blijkt echter dat de administratie niet ertoe gehouden is de tenuitvoerlegging van een uitzettingsmaatregel op te schorten zolang het kort geding wegens uiterst dringende noodzakelijkheid hangende is, zelfs niet gedurende een redelijke minimumtermijn die de Raad van State ertoe in staat zou stellen uitspraak te doen.
Or, il apparaît que l'administration n'est pas tenue de surseoir à l'exécution de la mesure d'expulsion tant que le référé d'extrême urgence est pendant, pas même au cours d'un délai minimum raisonnable permettant au Conseil d'Etat de statuer.

Die nietigverklaring kwam tot stand om de redenen « dat een goed beheer van de openbare diensten vereist dat sommige vakfuncties voorbehouden moeten worden aan personeelsleden met een diploma waaruit blijkt dat ze over welbepaalde kennis en bekwaamheden beschikken; dat, wat dit punt betreft, de bewijsvoering van de tegenpartij niet mag worden betwist; dat ze echter toegeeft dat personeelsleden die houder zijn van één van de in artikel 26 van het bestreden besluit bedoelde diploma's, zelfs bij wijze van uitzondering, ambten uitoefenen die toegankelijk zijn voor alle personeelsleden van niveau 1 en niettemin verbonden zijn aan een voorkeursweddeschaal om de enige reden dat ze houder zijn van een bepaald diploma; dat de verzoekers beweren, zonder tegengesproken te worden, dat vakfuncties voorbehouden worden aan doctoren en licentiaten in de rechten zonder dat ze een geldelijke validering genieten voor de uitoefening van die functies, dat de tegenpartij verzuimt dit weddenverschil te verklaren en te rechtvaardigen tegenover artikel 10 van de Grondwet en de Raad van State geen objectieve reden ontdekt om het aanvaardbaar te maken; dat moeilijkheden m.b.t. de aanwerving voor sommige vakfuncties echter genoegzaam motiveren dat aantrekkelijke en dus van het gemeenschappelijke stelsel afwijkende bezoldigingen daarmee verbonden zijn; dat het algemeen bekend is dat, tevoren, de moeilijkheid om ingenieurs aan te werven binnen de openbare diensten ertoe heeft geleid om hen voorkeursbezoldigingen toe te kennen in vergelijking met de houders van andere universitaire diploma's zonder het gelijkheidsbeginsel niet in acht te nemen; dat de tegenpartij niet bewijst dat die mogelijkheid zal voortduren; dat een weddenverschil, dat tevoren verantwoord werd door de omstandigheden, alleen in dezelfde omstandigheden aanvaardbaar blijft (zie Arbitragehof, arresten nrs. 5/98 van 21 januari 1998 en 53/98 van 20 mei 1998); dat, in casu, de tegenpartij niet het minste bewijs heeft gelever ...
L'annulation est intervenue pour les motifs « qu'une bonne gestion des services publics requiert que certaines fonctions spécialisées soient réservées à des agents possédant des connaissances et aptitudes attestées par la possession d'un diplôme déterminé; que, sur ce point, la démonstration de la partie adverse ne souffre pas la discussion; que, toutefois, elle concède que des agents titulaires d'un des diplômes visés à l'article 26 de l'arrêté attaqué exercent, fût-ce de manière exceptionnelle, des fonctions accessibles à tous les agents du niveau 1 et bénéficient néanmoins, pour le seul motif qu'ils sont titulaires d'un diplôme déterminé, d'une échelle de traitement préférentielle; que les requérants affirment, sans être contredits, que des fonctions spécialisées sont réservées aux docteurs et licenciés en droit, sans qu'ils bénéficient, pour l'exercice de ces fonctions, d'une valorisation pécuniaire, que la partie adverse reste en défaut d'expliquer et de justifier, au regard de l'article 10 de la Constitution, cette différence de traitement et le Conseil d'Etat n'aperçoit pas quelles raisons objectives la rendrait admissible; que, toutefois, des difficultés de recrutement à certaines fonctions spécialisées justifient à suffisance que des rémunérations attrayantes, et donc dérogatoires au régime commun, y soient attachées; qu'il est notoire que, jadis, la difficulté de recruter des ingénieurs au sein des services publics a conduit à leur attribuer des rémunérations préférentielles par rapport aux titulaires d'autres diplômes universitaires, sans pour autant méconnaître le principe d'égalité; que la partie adverse n'établit nullement que cette difficulté serait persistante; qu'une différence de traitement, autrefois justifiée par les circonstances, ne reste admissible qu'à circonstances inchangées (voir Cour d'arbitrage, arrêts n° 5/98 du 21 janvier 1998 et 53/98 du 20 mai 1998); qu'en l'espèce, la partie adverse n'a pas apporté le moindre commencement de ...

Uit het advies van de Raad van State blijkt echter dat de vertegenwoordiger van de federale minister aanvankelijk van mening was dat dit verdrag geen gemengd karakter heeft.
L'avis du Conseil d'État montre cependant que le délégué du ministre fédéral estimait au début qu'il ne s'agissait pas d'un traité mixte.