De verwijzing naar het Verdrag inzake het verbod of de beperking van het gebruik van bepaalde conventionele wapens vloeit voort uit het feit dat over de verdragen van Ottawa en Dublin werd onderhandeld om tegemoet te komen aan de tekortkomingen van Protocol II (inzake het verbod of de beperking van het gebruik van mijnen, valstrikmijnen en andere mechanismen) van het Verdrag inzake het verbod of de beperking van het gebruik van bepaalde conventionele wapens, dat heel wat Staten ongeschikt vonden als efficiënt antwoord op de uitdaging van het algemene verbod op antipersoonsmijnen.
La référence à la Convention sur certaines armes classiques vient du fait que les conventions d'Ottawa et de Dublin ont été négociées afin de pallier les insuffisances du Protocole II (sur l'interdiction ou la limitation de l'emploi des mines, mines piégées et autres dispositifs) de la Convention sur certaines armes classiques que de nombreux États jugeaient inadapté pour répondre efficacement au défi de l'interdiction totale des mines antipersonnel.
