Vertaling van "stelt verzoekster " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

verzoeker | verzoekster
partie requérante

verzoekster
demandeur

eisende partij | eiser | verzoeker | verzoekster
demanderesse | demandeur | partie demanderesse | requérant

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Met het tweede middel stelt verzoekster dat zij jegens de Europese Unie krachtens de artikelen 268 VWEU en artikel 340, tweede alinea, VWEU aanspraak kan maken op schadevergoeding als gevolg van het feit dat de Europese Commissie en het Gerecht kennelijk het beginsel van gelijke behandeling hebben geschonden en jegens verzoekster hebben gediscrimineerd.
Deuxième moyen tiré de ce que la partie requérante a droit à une indemnisation à charge de l’Union européenne au titre des articles 268 et 340, deuxième alinéa, TFUE, parce que la Commission européenne et le Tribunal ont tous deux commis une violation manifeste du principe d’égalité de traitement et imposé un traitement discriminatoire à la partie requérante.

In verband met het evenredigheidsbeginsel stelt verzoekster inzonderheid dat de Commissie klaarheid had kunnen scheppen door middel van een zorgvuldige analyse van de informatie die verzoekster reeds in een eerder stadium van het onderzoek had verstrekt, in plaats van het besluit tot inleiding van de formele onderzoeksprocedure vast te stellen dat het voorwerp is van het beroep.
En particulier, en ce qui concerne le principe de proportionnalité, la requérante fait valoir que la Commission aurait dû dissiper ses doutes en procédant à une analyse diligente des informations qu’elle lui avait déjà fournies, avant l’enquête, au lieu d’adopter la décision d’ouverture de la procédure formelle d’examen en cause.

In casu stelt verzoekster dat de nota van 28 juli 2009, die het opschrift „Klacht” draagt en uitdrukkelijk verwijst naar de bepalingen van artikel 90, lid 2, van het Statuut, een klacht is in de zin van die bepalingen.
En l’espèce, la requérante fait valoir que la note du 28 juillet 2009, intitulée « R[éclamation] » et se référant expressément aux dispositions de l’article 90, paragraphe 2, du statut, constituerait une réclamation au sens desdites dispositions.

Ten vierde stelt verzoekster dat, zelfs al vormde de e-mail van 14 september 2009 geen afwijzing van haar klacht, het verzoek om rechtsbijstand de termijn voor de instelling van het beroep heeft opgeschort tot en met de datum van betekening van de beschikking van de president van het Gerecht waarbij rechtsbijstand wordt toegekend, dat wil zeggen 10 maart 2010, de datum waarop de termijn opnieuw is gaan lopen.
En quatrième lieu, même dans l’hypothèse où le courriel du 14 septembre 2009 ne constituerait pas un rejet de sa réclamation, la requérante fait valoir que la demande d’aide judiciaire a suspendu le délai pour l’introduction du recours jusqu’à la date de notification de l’ordonnance du président du Tribunal accordant l’aide judiciaire, soit le 10 mars 2010, date à laquelle le délai a recommencé à courir.

Daaraan moet worden toegevoegd dat hoewel EPSO in de aan verzoekster gerichte brief van 2 juli 2009 stelt dat het haar reeds een kopie van haar schriftelijk examen b) heeft toegezonden, en in de e-mail van 14 september 2009 wordt aangegeven dat schriftelijk examen c) en het beoordelingsformulier van dat examen zijn opgenomen als bijlage, die stukken op de genoemde data echter niet aan verzoekster zijn toegezonden.
Il y a lieu d’ajouter, à cet égard, que, même si, dans la lettre du 2 juillet 2009 adressée à la requérante, l’EPSO affirme lui avoir déjà adressé copie de son épreuve écrite b), de même que dans le courriel du 14 septembre 2009 il est indiqué que l’épreuve écrite c) et la fiche d’évaluation de ladite épreuve sont jointes en annexe, il demeure que ces documents n’ont pas été transmis à la requérante aux dates indiquées.

Ten tweede stelt de Commissie dat de nota van 28 juli 2009, die verzoekster het opschrift „Klacht” in de zin van artikel 90, lid 2, van het Statuut heeft gegeven, slechts een verzoek om toezending van stukken was en niet de minimuminhoud had die de definitie van het begrip voorafgaande administratieve klacht in de zin van de bepalingen van het Statuut vereist. Om die reden kan deze nota niet tot gevolg hebben gehad dat de termijn van drie maanden en tien dagen om beroep bij het Gerecht in te stellen, werd opgeschort.
En deuxième lieu, la Commission soutient que la note du 28 juillet 2009, que la requérante a intitulée « R[éclamation] » au sens de l’article 90, paragraphe 2, du statut, n’était qu’une simple demande visant à se faire communiquer des documents, et ne présentait pas le contenu minimum requis par la définition de la notion de réclamation administrative préalable au sens des dispositions du statut, raison pour laquelle cette note n’a pas pu avoir pour effet de suspendre le délai de trois mois et dix jours pour la saisine du Tribunal.

De Commissie stelt dat het beroep niet-ontvankelijk is, omdat verzoekster niet de juiste bestreden handeling heeft genoemd en het nagenoeg zeker is dat zowel het op 18 november 2009 ingediende verzoek om rechtsbijstand alsook het op 26 maart 2010 neergelegde verzoekschrift, te laat is ingediend.
La Commission soulève l’irrecevabilité du recours aux motifs, d’une part, que la requérante n’aurait pas identifié correctement l’acte attaqué et, d’autre part, qu’il serait quasiment certain que tant la demande d’aide judiciaire, introduite le 18 novembre 2009, que la requête, introduite le 26 mars 2010, seraient tardives.

Tot slot stelt verzoekster dat de Commissie nog meer onrechtmatig heeft gehandeld door TW aansprakelijk te stellen voor de periode van 1982 tot en met 1988, door aan laatstgenoemde een geldboete op te leggen die onevenredig en excessief is en meer dan 10 % van de maximale omzet bedraagt, en door verzoekster als secundaire aansprakelijke partij niet te laten profiteren van de aan de primair aansprakelijke partij, TW, toegekende clementie, of althans haar op grond van de mededeling inzake medewerking een onafhankelijke verlaging van de geldboeten te verlenen.
Enfin, la partie requérante soutient que la Commission a commis d'autres erreurs de droit en déclarant TW responsable pour la période allant de 1982 à 1988; en infligeant à TW une amende disproportionnée, excessive et excédant le plafond des 10 % du chiffre d'affaires; et en ne permettant pas à la partie requérante, en tant que partie responsable secondaire, de bénéficier de l'indulgence dont a bénéficié la partie responsable principale, TW, ou, tout au moins, en n'accordant pas à la partie requérante une réduction indépendante des amendes, conformément à la communication sur la coopération.

Met haar middel stelt verzoekster dat de Commissie artikel 23, lid 2, van verordening (EG) nr. 1/2003 (1) en artikel 15, lid 2, van verordening nr. 17/62 (2) heeft geschonden, voorzover de Commissie zich volgens verzoekster ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat zij geen zelfstandige onderneming was, en eveneens ten onrechte heeft beslist dat Groupe Gascogne, haar moedermaatschappij, hoofdelijk aansprakelijk moest worden geacht voor de betaling van de geldboete.
Par son troisième moyen, la requérante fait valoir que la Commission aurait violé l'article 23, paragraphe 2, du règlement CE no 1/2003 (1) et l'article 15 du règlement no 17/62 (2) en ce que, selon la requérante, la Commission aurait considéré, à tort, qu'elle n'était pas une entreprise autonome et aurait décidé, également à tort, que Groupe Gascogne, sa société mère, devait être tenue conjointement et solidairement responsable du paiement de l'amende.

Tot staving van haar subsidiair aangevoerde conclusie stelt verzoekster dat de Commissie het bedrag van de opgelegde geldboete niet correct heeft beoordeeld, en dat zij het evenredigheidsbeginsel heeft geschonden door de zwaarte en de duur van de inbreuk onjuist te beoordelen en door geen rekening te houden met het bestaan van verzachtende omstandigheden alsmede verzoeksters medewerking uit hoofde van de mededeling inzake medewerking (3)
A l'appui de sa conclusion invoquée à titre subsidiaire, la requérante prétend que la Commission n'aurait pas correctement apprécié le montant de l'amende infligée et qu'elle aurait violé le principe de proportionnalité, en appréciant de manière erronée la gravité et la durée de l'infraction, en ne prenant pas en compte l'existence de circonstances atténuantes ainsi que la coopération de la requérante au titre de la communication sur la coopération (3).