Traduction de «sterkere partij opgelegd » (Néerlandais → Français) :

overwegende dat in handelsbetrekkingen de zogenaamde „angstfactor” kan opduiken, die ervoor zorgt dat de zwakkere partij niet in staat is zijn rechten effectief te doen gelden en niet bereid is een klacht in te dienen met betrekking tot de door de sterkere partij opgelegde oneerlijke praktijken, uit vrees dat de handelsbetrekkingen daardoor in het gedrang zouden komen.
considérant que le «facteur crainte» joue un rôle dans les relations commerciales, en empêchant la partie la plus faible de faire valoir ses droits et en la dissuadant d'introduire un recours contre l'emploi de pratiques commerciales déloyales par la partie la plus forte, de peur que cela ne compromette leurs relations commerciales.

Oneerlijke handelspraktijken worden bij uitstek in een situatie van onevenwichtigheid door een sterkere partij opgelegd aan een zwakkere partij, die vaak niet in een positie is om de oneerlijke relatie te beëindigen en van zakenpartner te wisselen vanwege de kosten die met een dergelijke wisseling gepaard gaan of het ontbreken van een andere mogelijke wederpartij.
Les PCD sont généralement imposées lorsqu'il y a un déséquilibre entre une partie forte et une partie faible – qui souvent n'est pas en mesure de mettre fin à cette relation inéquitable et de changer de partenaire commercial, en raison des coûts qu'implique un tel changement ou du manque d'alternative à ce contractant.

In theorie kan deze keuze weliswaar worden gemaakt door beide partijen of door slechts één partij (consument of bedrijf en handelaar), maar in de praktijk zal deze keuze in een B2C-omgeving steeds door beroepsbeoefenaars aan de consument worden opgelegd. Op deze manier omzeilen de beroepsbeoefenaars de toepassing van de dwingende nationale regels die de consumenten sterker beschermen (en die op deze manier paradoxaal genoeg zelf optioneel worden).
Si, en théorie, ce choix pourrait être déféré soit aux deux, soit seulement à l'une des parties (consommateur ou professionnel), dans la pratique, dans un contexte B2C, ce choix sera toujours imposé aux consommateurs par les professionnels pour contourner l'application de règles nationales impératives plus protectrices (qui deviennent ainsi paradoxalement optionnelles).