Traduction de «strafrecht volgens welke elk misdrijf minstens » (Néerlandais → Français) :

Door op die wijze iemand te treffen die niet weet dat hij een misdrijf pleegt (maar het had moeten weten), is de tekst in strijd met de traditionele normen van het strafrecht volgens welke elk misdrijf minstens een algemeen opzet veronderstelt, namelijk dat men wetens en willens handelt en men er zich van bewust is iets onwettig te doen, behoudens enkele uitzonderlijke gevallen waarin het misdrijf het gevolg is van onvoorzichtigheid.
En frappant ainsi celui qui ne sait pas qu'il commet une infraction (mais aurait dû le savoir), le texte méconnaît les normes traditionnellement admises en droit pénal selon lesquelles toute infraction suppose à tout le moins un dol général consistant dans le fait d'agir en connaissance de cause, avec la conscience d'accomplir l'acte illicite, sous la seule réserve des quelques rares cas d'infractions pouvant résulter d'imprudence.

Voor het overige, zelfs indien ervan zou dienen te worden uitgegaan dat de termen, elk afzonderlijk genomen, die het voorwerp uitmaken van de kritiek van de verzoekende partijen, geen voldoende nauwkeurige draagwijdte of inhoud hebben, geeft de vereiste, die een bestanddeel van het misdrijf is, volgens welke de strafbaar gestelde handelingen en gebaren een ernstige aantasting van de waardigheid van de persoon tot gevolg moeten hebben gehad, aan de rechtscolleges voldoende aanwijzingen ten aanzien van het toepassingsgebied van de bestreden wet.
Pour le surplus, même s'il fallait considérer que les termes qui font l'objet des critiques des parties requérantes, chacun pris isolément, n'ont pas une portée ou un contenu suffisamment précis, l'exigence, qui est un élément constitutif de l'infraction, suivant laquelle les comportements et gestes incriminés doivent avoir entraîné une atteinte grave à la dignité de la personne donne aux juridictions suffisamment d'indications quant au champ d'application de la loi attaquée.

De verwijzende rechter verzoekt het Hof om de in B.1.1 vermelde bepaling van decretale aard te onderzoeken ten aanzien van de bestaanbaarheid ervan, enerzijds, met de artikelen 12, tweede lid, en 14 van de Grondwet, in zoverre zij aan de Regering de bevoegdheid toekent om de modaliteiten van de berekening van de geldboete binnen een marge van 250 tot 50 000 euro te bepalen (eerste prejudiciële vraag), en, anderzijds, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in de interpretatie volgens welke de in het geding zijnde bepaling aan de politierechtbank niet de mogelijkheid zou bieden die geldboete met toepassing van artikel 85 van het Strafwetboek tot onder het minimumbedrag van 250 euro te verminderen, noch de dader van het misdrijf de opschorting van de uitspraak of het uitstel te laten genieten, terwijl de strafrechter zulks kan doen wanneer hij zich uitspreekt over de strafrechtelijke vervolging wegens een overtreding van artikel 134 van het WWROSPE (tweede prejudiciële vraag).
Le juge a quo invite la Cour à examiner la disposition de nature décrétale mentionnée en B.1.1 au regard de sa compatibilité, d'une part, avec les articles 12, alinéa 2, et 14 de la Constitution, en ce qu'elle attribue au Gouvernement le pouvoir de déterminer les modalités de calcul de l'amende dans une fourchette de 250 à 50 000 euros (première question préjudicielle) et, d'autre part, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, dans l'interprétation selon laquelle la disposition en cause ne permettrait pas au tribunal de police de réduire cette amende en dessous du minimum de 250 euros par application de l'article 85 du Code pénal, ni de faire bénéficier l'auteur de l'infraction de la suspension du prononcé ou du sursis, alors que le juge pénal peut le faire lorsqu'il statue sur les poursuites pénales du chef d'une infraction à l'article 134 du CWATUPE (seconde question préjudicielle).

50. Gelet op (minstens) een aantal van de door de politiediensten omschreven doeleinden, zoals bijvoorbeeld het opsporen van gestolen voertuigen, van gestolen nummerplaten, van geseinde personen voor eender welk soort misdrijf, enzovoort, kan een ANPR-camera aanzien worden als een « bewakingscamera » : « elk .observatiesysteem dat tot doel heeft misdrijven tegen .personen of goederen, vast te stellen of op te sporen .en dat hiervoor beelden verzamelt, verwerkt of bewaart » (het filmen in real time is immers reeds voldoende).
50. Plusieurs finalités définies par les services de police, comme par exemple la recherche de véhicules volés, de plaques d'immatriculation volées, de personnes signalées pour n'importe quel délit, etc., permettent déjà de considérer une caméra ANPR comme une « caméra de surveillance »: « tout système d'observation (...) dont le but est de prévenir, de constater ou de déceler les délits contre les personnes ou les biens (...), et qui, à cet effet, collecte, traite ou sauvegarde des images (...) » (filmer en temps réel est en effet déjà suffisant).

Overwegende dat het om redenen van praktische uitvoerbaarheid van de maatregel (het totaal aantal potentiële kandidaten die voorgedragen kunnen worden bedraagt 200 door combinatie van het decreet van 23 mei 1983 waarin voordrachten op dubbeltallen worden bepaald en bovenbedoeld decreet van 15 mei 2003) onmogelijk is om het bepaalde van artikel 2, lid 1, van het decreet van 15 mei 2003 na te leven, volgens welke " (..) dient per mandaat door elke voordragende instantie de kandidatuur van minstens één man en één vrouw voorgedragen te worden" ;
Vu l'impossibilité, pour des raisons de praticabilité de la mesure (le nombre total de candidats potentiels à présenter étant de 200 en combinant le décret du 23 mai 1983 qui prévoit des présentations sur listes doubles et le décret du 15 mai 2003 susvisé), de respecter le prescrit de l'article 2, alinéa 1, du décret du 15 mai 2003, selon lequel « (..) chaque instance chargée de présenter les candidatures présente pour chaque mandat, la candidature d'au moins un homme et une femme »;

Overwegende dat het om redenen van praktische uitvoerbaarheid van de maatregel (het totaal aantal potentiële kandidaten die voorgedragen kunnen worden bedraagt 200 door combinatie van het decreet van 25 mei 1983 waarin voordachten op dubbeltallen worden bepaald en bovenbedoeld decreet van 15 mei 2003) onmogelijk is om artikel 2, lid 1, van het decreet van 15 mei 2003 na te leven, volgens welke elke voordragende instantie voor elk mandaat de kandidatuur van minstens één man en één vrouw voor te dragen;
Vu l'impossibilité, pour des raisons de praticabilité de la mesure (- le nombre total de candidats potentiels à présenter étant de 200, en combinant le décret CESRW du 25 mai 1983 qui prévoit des présentations sur listes doubles et le décret du 15 mai 2003 susvisé -), de respecter l'article 2, alinéa 1, du décret du 15 mai 2003, selon lequel « (..) chaque instance chargée de présenter les candidatures, présente pour chaque mandat, la candidature d'au moins un homme et une femme »;

De verwijzende rechter refereert aan een interpretatie van de artikelen 3 en 4 van de voormelde wet van 17 april 1878 die het Hof van Cassatie, dat de zaak naar de verwijzende rechter verwijst, heeft gevolgd in het arrest van 21 juni 2000 en volgens welke die artikelen, in zoverre zij toestaan dat de strafrechter schadevergoeding toekent voor door een misdrijf veroorzaakte schade, die rechter niet de mogelijkheid bieden de in artikel 29bis van de voormelde wet van 21 november 1989 bedoelde schadevergoeding toe te kennen, omdat de verplichting tot het herstel van de schade volgens die bepaling niet op een misdrijf is gegrond.
Le juge a quo se réfère à une interprétation des articles 3 et 4 de la loi du 17 avril 1878 précitée qui est donnée par la Cour de cassation dans l'arrêt du 21 juin 2000 qui le saisit et selon laquelle, en tant qu'ils autorisent le juge pénal à accorder réparation pour un dommage causé par une infraction, ils ne permettent pas à ce juge d'accorder la réparation prévue à l'article 29bis de la loi du 21 novembre 1989 précitée puisque cette disposition ne fonde pas l'obligation de réparer sur une infraction.

De commissie heeft zich ook afgevraagd welke de meest passende formule is om rechtspersonen verantwoordelijk te stellen zonder inbreuk te plegen op het algemeen beginsel van het strafrecht volgens hetwelk er een intentioneel element moet zijn om van een misdaad of een misdrijf te kunnen spreken.
La commission s'est aussi interrogée sur la formule la plus adéquate pour imputer une responsabilité aux personnes morales sans déroger au principe général de droit pénal selon lequel l'élément intentionnel est un élément constitutif de tout crime et de tout délit.