Vertaling van "tegen hen uitspreekt " (Nederlands → Frans) :

Artikel 122 biedt de administratieve rechtbanken de mogelijkheid de tenuitvoerlegging van een handeling of een verordening of zelfs een jurisdictionele beslissing te schorsen, wanneer bij hen een beroep tot vernietiging zoals bedoeld in artikel 39 wordt ingesteld dan wel een beroep tegen een administratieve (artikel 41) of een jurisdictionele (artikel 42) beslissing waarop zij zich met volle rechtsmacht uitspreekt.
L'article 122 permet aux tribunaux administratifs de surseoir à l'exécution d'un acte ou d'un règlement ou même d'une décision juridictionnelle lorsque ces derniers sont saisis soit d'un recours en annulation visé à l'article 39, soit d'un recours de pleine juridiction relatif à une décision administrative (article 41) ou juridictionnelle (article 42).

Zo bepalen de artikelen 22 en 23 van het wetsvoorstel enerzijds dat « de gemeenteraden bij de gewestregering in beroep kunnen gaan tegen de beslissingen van de gouverneur die hen betreffen » en anderzijds dat « .de gewestregering zich over het beroep uitspreekt binnen vijfentwintig dagen te rekenen van de dag volgend op de ontvangst ».
Ainsi, les articles 22 et 23 de la proposition de loi prévoient, d'une part, que « Le conseil communal peut exercer un recours auprès du gouvernement régional contre les décisions du gouverneur les concernant » et, d'autre part, que « .le gouvernement régional statue sur le recours dans un délai de vingt-cinq jours à compter du lendemain de sa réception ».

Het moet de ETA en alle terroristische groeperingen waar ook ter wereld duidelijk zijn dat de Europese Unie zich met één stem tegen hen uitspreekt, dat zij alle hoop kunnen laten varen, dat zij er zeker van kunnen zijn dat de Unie zich met haar volle democratische gewicht tegen hen zal verzetten en pas zal rusten als zij definitief uit het leven van onze burgers zijn verbannen.
L’ETA et tous les groupes terroristes de la planète doivent savoir que l’Union européenne s’adresse à eux d’une seule voix, qu’ils doivent perdre tout espoir et être certains que la force démocratique de l’Union pèsera sur eux de tout son poids et que nous n’abandonnerons pas tant qu’ils n’auront pas été totalement exclus de la vie de nos pays.

Schenden artikel 287 van de Nieuwe Gemeentewet en de artikelen 24 en 52 van de organieke wet betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, eventueel in samenhang gelezen met artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, en in het licht van het algemene beginsel van onpartijdigheid, in zoverre zij aan een en dezelfde overheid, namelijk de raad voor maatschappelijk welzijn, de bevoegdheid verlenen om tuchtrechtelijke vervolgingen in te stellen tegen ontvangers, de procedure te voeren en hen tot slot tuchtrechtelijk te straffen, terwijl met name aan de federale, de gewestelijke en de gemeenschapsambtenaren, bij artikel 34 van het koninklijk besluit van 26 september 1994 tot bepaling van de algemene principes van het administratief en geldelijk statuut van de rijksambtenaren die van toepassing zijn op het personeel van de diensten van de gemeenschaps- en gewestregeringen en van de colleges van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie en van de Franse Gemeenschapscommissie, alsook op de publiekrechtelijke rechtspersonen die ervan afhangen, werd gewaarborgd dat de tuchtoverheid die de straf uitspreekt niet dezelfde mag zijn als die welke vervolgt en dat aan diezelfde ambtenaren thans bij artikel 14, § 3, tweede lid, 6, van het koninklijk besluit van 22 december 2000 dat het koninklijk besluit van 26 september 1994 vervangt, wordt gewaarborgd dat de overheid die de tuchtstraf uitspreekt niet dezelfde is als die welke haar voorstelt ?
Les articles 287 de la nouvelle loi communale et 24 et 52 de la loi organique du C. P.A.S. violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, éventuellement lus conjointement avec l'article 6.1 de la Convention européenne des droits de l'homme, et à la lumière du principe général d'impartialité, en ce qu'ils confèrent à une seule et même autorité, à savoir le Conseil de l'aide sociale, la compétence d'entamer les poursuites disciplinaires à l'égard des receveurs, d'instruire la procédure et de finalement les sanctionner disciplinairement alors que, notamment, les fonctionnaires fédéraux, régionaux et communautaires se voyaient garantir par l'article 34 de l'arrêté royal du 26 septembre 1994 fixant les principes généraux du statut administratif et pécuniaire des agents de l'Etat applicables au personnel des services des gouvernements, des communautés et des régions et des collèges de la Commission communautaire commune et de la Commission communautaire française ainsi qu'aux personnes morales qui en dépendent, que l'autorité disciplinaire qui prononce la peine ne peut être celle qui poursuit et que ces mêmes fonctionnaires se voient aujourd'hui garantir, par l'article 14, § 3, alinéa 2, 6, de l'arrêté royal du 22 décembre 2000 remplaçant l'arrêté royal du 26 septembre 1994, que l'autorité qui prononce la peine disciplinaire n'est pas la même que celle qui la propose ?