Vertaling van "terwijl hij tegelijkertijd erin " (Nederlands → Frans) :

In het zesde middel verwijt de verzoekende partij de ordonnantiegever zich ervan te hebben onthouden, terwijl hij tegelijkertijd erin voorziet dat bij het Milieucollege beroep kan worden ingesteld tegen de beslissing om een alternatieve administratieve geldboete op te leggen, tegen de beslissingen van dat College een beroep met volle rechtsmacht te openen door slechts een beroep bij de Raad van State te organiseren.
Par le sixième moyen, la partie requérante reproche au législateur ordonnanciel de s'être abstenu, tout en prévoyant qu'un recours peut être intenté auprès du Collège d'environnement contre la décision d'infliger une amende administrative alternative, d'ouvrir un recours de pleine juridiction contre les décisions de ce Collège en n'organisant qu'un recours au Conseil d'Etat.

Terwijl hij zijn contractvrijheid behoudt, wordt de verpachter door de mogelijkheid hogere pachtprijzen te ontvangen (artikel 4, § 2, van de wet van 4 november 1969 tot beperking van de pachtprijzen), terwijl hij tegelijkertijd een gunstige fiscale regeling geniet (artikel 12, § 2, eerste lid, van het WIB 1992), ertoe aangezet een loopbaanpacht af te sluiten.
Tout en conservant sa liberté contractuelle, le bailleur est incité à conclure un bail de carrière par la possibilité de percevoir des fermages plus élevés (article 4, § 2, de la loi du 4 novembre 1969 limitant les fermages), tout en bénéficiant d'un régime fiscal avantageux (article 12, § 2, alinéa 1 , du CIR 1992).

Wat de afwijkingen betreft, heeft de decreetgever echter het voorafgaand advies van de gemachtigde ambtenaar willen handhaven, terwijl hij tegelijkertijd aan het gemeentecollege de beslissingsbevoegdheid toekent.
En ce qui concerne les dérogations, le législateur décrétal a toutefois entendu maintenir l'avis préalable du fonctionnaire délégué, tout en attribuant au collège communal le pouvoir de décision.

Naar aanleiding van de vraag van de provincie Vlaams-Brabant of het mogelijk is dat een burgemeester zich laat vervangen voor een vergadering van de zoneraad, terwijl hij nog wel in functie blijft, maar gewoonweg niet op twee plaatsen tegelijkertijd kan zijn, heeft het Vlaams Toezicht volgende stelling ingenomen. ln het Gemeentedecreet vindt men hieromtrent het volgende terug: Artikel 63, 2de lid van het Gemeentedecreet bepaalt wel dat een burgemeester in de uitoefening van zijn ambt vervangen kan worden indien hij om een andere dan één van bovenvermelde redenen (ouderschapsverlof, palliatief verlof, mandaat uitoefenen van federaal, Vlaams of Europees Parlement, om medische redenen, om studieredenen of wegens een verblijf van minimaal 12 weken in het buitenland) tijdelijk afwezig is.
L'article 63, deuxième alinéa du décret communal prévoit effectivement qu'un bourgmestre peut se faire remplacer dans l'exercice de ses fonctions s'il est temporairement absent pour une autre raison que l'une des raisons susmentionnées (congé parental, congé pour soins palliatifs, exercice d'un mandat au Parlement fédéral, flamand ou européen, raisons médicales, pour cause d'études ou en raison d'un séjour d'au moins 12 semaines à l'étranger).

Moerman, E. Derycke en F. Daoût, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij arrest van 26 november 2014 in zake Khalid Oussaih, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 12 december 2014, heeft het Hof van Cassatie de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 2 van het koninklijk besluit nr. 236 van 20 januari 1936 tot vereenvoudiging van sommige vormen van de strafvordering ten opzichte van de gedetineerden, bekrachtigd bij de wet van 4 mei 1936, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 6 en 13 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, in zoverre een beklaagde die bij verstek is veroordeeld en zich in een strafinrichting in hechtenis bevindt, enkel verzet kan doen tegen de veroordelingen in strafzaken die zijn uitgesproken door de hoven van beroep, de correctionele rechtbanken en de politierechtbanken, door middel van een verklaring aan de attaché-gevangenisdirecteur of adviseur-gevangenisdirecteur van de strafinrichting of aan zijn gemachtigde, op voorwaarde dat hij het vereiste bedrag om de kosten van de akte van deurwaarder te dekken niet in zijn bezit heeft, terwijl, krachtens artikel 1 van de wet van 25 juli 1893 betreffende de aantekening van beroep of van voorziening in cassatie van gevangenzittende of geïnterneerde personen, in de strafinrichtingen de verklaringen van hoger beroep of van voorziening in verbreking in strafzaken onbeperkt kunnen worden gedaan aan de bestuurders van die inrichtingen of aan hun gemachtigde door de personen die erin opgesloten zijn ?
Moerman, E. Derycke en F. Daoût, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président J. Spreutels, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par arrêt du 26 novembre 2014 en cause de Khalid Oussaih, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 12 décembre 2014, la Cour de cassation a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 2 de l'arrêté royal n° 236 du 20 janvier 1936 simplifiant certaines formes de la procédure pénale à l'égard des détenus, confirmé par la loi du 4 mai 1936, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou combinés avec les articles 6 et 13 de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales, dans la mesure où un prévenu condamné par défaut et détenu dans un établissement pénitentiaire ne peut faire opposition aux condamnations pénales prononcées par les cours d'appel, les tribunaux correctionnels et les tribunaux de police, par déclaration à l'attaché-directeur ou au conseiller-directeur de prison de l'établissement pénitentiaire ou à son délégué, qu'à la condition de ne pas être détenteur de la somme nécessaire pour couvrir les frais d'acte d'huissier, alors que, en vertu de l'article 1 de la loi du 25 juillet 1893 relative aux déclarations d'appel et de recours en cassation des personnes détenues ou internées, dans les établissements pénitentiaires, les déclarations d'appel ou de recours en cassation en matière pénale peuvent être faites sans restriction aux directeurs de ces établissements ou à leur délégué par les personnes qui y sont détenues ?

Alvast op de volgende punten stemmen de ontworpen bepalingen niet overeen met de uitleg die in het verslag aan de Koning is opgenomen : - in het ontworpen artikel 21bis, § 2, 1°, wordt niet bepaald dat de erin opgenomen vrijstelling bij onderaanneming slechts geldt voor zover de onderaannemer zelf kastickets uitreikt, terwijl dat wel volgt uit het verslag; - in het verslag wordt vooropgesteld dat wanneer de belastingplichtige helpt bij de bereiding van de maaltijden en bovendien instaat voor de aankoop van het niet-bereide voedsel, hij geacht wordt de diensten met eigen middelen te verstrekken, terwijl dat niet uit de ontworpen bepalingen blijkt; - in het verslag wordt het grensbedrag soms op 25.000 euro (of meer) bepaald ("omzetcijfer (...) dat minder bedraagt dan 25.000 euro"), terwijl het in de ontworpen bepalingen wordt bepaald op meer dan 25.000 euro.
En tout cas, sur les points suivants, les dispositions en projet ne correspondent pas au commentaire figurant dans le rapport au Roi : - l'article 21bis, § 2, 1°, en projet ne dispose pas que la dispense qui y est prévue en cas de sous-traitance ne s'applique que dans la mesure où le sous-traitant délivre lui-même des tickets de caisse, comme il résulte pourtant du rapport; - le rapport indique que lorsque l'assujetti aide à la préparation des repas et intervient en outre dans l'achat d'aliments non préparés, il est présumé avoir fourni les services avec ses propres moyens, alors que cette présomption ne ressort pas des dispositions en projet; - le rapport fixe parfois le montant limite à 25.000 euros (ou moins) ("chiffre d'affaires (...) inférieur à 25.000 euros"), tandis que les dispositions en projet, le fixent à plus de 25.000 euros.

– (PT) Nadat Sarkozy zijn eigen volk een rad voor ogen heeft gedraaid door te beweren dat hij de in het referendum van 2005 geuite wens zou respecteren – waarbij de “Europese Grondwet” werd verworpen – terwijl hij tegelijkertijd bleef doorwerken aan het “miniverdrag”, waarin in feite de inhoud van het verworpen Verdrag opnieuw werd opgediend en in een andere vorm werd gepresenteerd en aldus een nieuw referendum werd voorkomen, is hij nu opeens verantwoordelijk voor het proces dat Angela Merkel op gang heeft gebracht. Dat wil zeggen, hij moet opnieuw het federalistische, neoliberale, militaristische Verdrag dat al drie keer is verworpen, proberen af te dwingen.
– (PT) Après avoir dupé son peuple en déclarant qu'il respecterait la volonté exprimée lors du référendum organisé en 2005 – qui a rejeté la «Constitution européenne» –, tout en persévérant en proposant un «mini-traité» reprenant fondamentalement le contenu du traité rejeté, mais en le présentant sous une forme différente afin d'éviter un nouveau référendum, Sarkozy se trouve à présent en charge du processus lancé par Angela Merkel, c'est-à-dire chargé de chercher une fois de plus à imposer le traité fédéraliste, néolibéral et militariste qui a déjà été rejeté trois fois.

« Is artikel 357, § 4, derde lid, van het Gerechtelijk Wetboek, in die zin geïnterpreteerd dat het een magistraat die is belast met een voltijdse opdracht van voorzitter van de Kansspelcommissie, waar tweetaligheid is vereist, niet toelaat de tweetaligheidspremie te ontvangen waarin die bepaling voorziet, terwijl hij de kennis bewijst van een andere taal dan die waarin hij de examens van het doctoraat of van de licentie in de rechten heeft afgelegd, overeenkomstig artikel 43quinquies van de wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in gerechtszaken, niet in strijd met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre de magistraten die ambten in een rechtscollege uitoefenen en voldoen aan artikel 43quinquies van de wet van 15 juni 1935 de toekenning van de tweetaligheidspremie genieten, terwijl het door de wetgever nagestreefde doel zoals vervat in artikel 10, § 3, van de wet van 7 mei 1999 op de kansspelen, de kansspelinrichtingen en de bescherming van de spelers en in artikel 323bis, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek, erin bestaat dat de magistraten die met een opdracht van algemeen belang of met een mandaat zijn belast, alle geldelijke voordelen verbonden aan hun ambt van magistraat binnen hun rechtscollege genieten en behouden, en terwijl de voorzitter van de Kansspelcommissie noodzakelijkerwijs een magistraat is die aan artikel 43quinquies van de wet van 15 juni 1935 moet voldoen ?
« L'article 357, § 4, alinéa 3, du Code judiciaire, interprété comme ne permettant pas à un magistrat, chargé d'une mission à temps plein de président de la Commission des jeux de hasard où le bilinguisme est exigé, de percevoir la prime de bilinguisme prévue par cette disposition, alors qu'il justifie de la connaissance d'une langue autre que celle dans laquelle il a subi les examens de doctorat ou de licence en droit, conformément à l'article 43quinquies de la loi du 15 juin 1935 concernant l'emploi des langues en matière judiciaire, n'est-il pas contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution en ce sens que les magistrats qui exercent des fonctions au sein d'une juridiction et qui satisfont à l'article 43quinquies de la loi du 15 juin 1935 bénéficient du versement de la prime de bilinguisme, et alors que le but poursuivi par le législateur tel qu'il est inscrit dans l'article 10, § 3, de la loi du 7 mai 1999 sur les jeux de hasard, les établissements de jeux de hasard et la protection des joueurs et dans l'article 323bis, alinéa 2, du Code judiciaire, est que les magistrats chargés d'une mission d'intérêt général ou d'un mandat bénéficient de et conservent tous les avantages pécuniaires attachés à leur fonction de magistrat au sein de leur juridiction et alors que le président de la Commission des jeux de hasard est nécessairement un magistrat qui doit satisfaire à l'article 43quinquies de la loi du 15 juin 1935 ?