Traduction de «tot tenlasteneming immers » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

duur van de tenlasteneming | periode van tenlasteneming van prestaties | periode van tenlasteneming van verstrekkingen
durée de la prise en charge | période de prise en charge des prestations

attest van tenlasteneming
attestation de prise en charge

uitzonderlijke tenlasteneming
prise en charge exceptionnelle

verbintenis tot tenlasteneming
engagement de prise en charge

beschikken over voldoende middelen voor de terugreis naar het land van oorsprong. | tenlasteneming van repatriëringskosten | waarborg voor de terugkeer | zekerheid voor de kosten van de uitreis
garantie de rapatriement | justificatif relatif au retour

bewijs van garantstelling | garantverklaring | verbintenis tot tenlasteneming
preuve de prise en charge

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

In het merendeel van de gevallen is een verbintenis tot tenlasteneming immers niet nodig, aangezien deze personen omwille van hun activiteiten over het algemeen voldoende vermogend zijn om hun persoonlijke bestaansmiddelen te bewijzen. Wanneer een deel van hun verblijf (hotel, restaurant, verplaatsingskosten, ..) ten laste is van het in België gevestigde en uitnodigende bedrijf zal in principe rekening worden gehouden met de deelname in deze kosten bij de afweging van de persoonlijke bestaansmiddelen van de vreemdeling (a fortiori wanneer het gaat om firma's met een eervolle en ernstige reputatie).
Dans la plupart des cas, un engagement de prise en charge n'est en effet pas nécessaire, dans la mesure où ces personnes peuvent en général apporter la preuve de leurs frais de séjour (hôtel, restaurants, frais de déplacement, ..) est prise en charge par la société établie en Belgique qui les invite, il est en principe tenu compte de cette participation aux frais lors de l'évaluation des moyens de subsistance personnels de l'étranger (a fortiori lorsqu'il s'agit de sociétés qui jouissent d'une réputation honorable et sérieuse).

Aangezien de lasthebber ad hoc en de advocaat een andere plaats en opdracht hebben wat betreft de vertegenwoordiging en de bijstand van een strafrechtelijk vervolgde rechtspersoon, dient immers een onderscheid te worden gemaakt wat betreft de tenlasteneming van de respectieve kosten en erelonen van de eerstgenoemde en van de laatstgenoemde.
Le mandataire ad hoc et l'avocat ayant des positions et des missions distinctes quant à la représentation et à l'assistance de la personne morale poursuivie pénalement, la question de la prise en charge des frais et honoraires respectifs du premier et du second doit en effet être distinguée.

Dat amendement werd als volgt verantwoord : « De Raad van State geeft aan dat met een verbintenis tot tenlasteneming het duurzame en stabiele karakter van de partnerrelatie niet zou kunnen worden geattesteerd. Het klopt dat de indieners deze tenlasteneming in de vreemdelingenwet wilden invoegen als controle-instrument wanneer het een aanvraag tot gezinshereniging betrof voor mensen met een wettelijk geregistreerd partnerschap. Na diverse maatregelen tegen de schijnhuwelijken en na de invoeging van de mogelijkheid om een verblijfsvergunning te bekomen op basis van samenwoonst door de wet van 15 september 2006, wordt echter vaak misbruik gemaakt van deze mogelijkheid om een verblijfrecht in ons land te bekomen. De redenering van de Raad van State komt trouwens heel merkwaardig over. Het artikel 1477 B.W. stelt immers zeer duidelijk dat de wettelijk samenwonenden wel degelijk verplichtingen tegenover elkaar hebben, ook voor wat betreft de schulden die elk van hen zouden opbouwen. De verplichting tot de eventuele terugbetaling van kosten door partners blijft dus onverminderd bestaan in hoofde van deze bepaling uit het burgerlijk wetboek. Hoe dan ook willen de indieners tegemoet komen aan de opmerkingen rond de tenlasteneming en werd deze expliciete verwijzing naar deze verplichting dan ook geschrapt in de voorgestelde tekst » (Parl. St., Kamer, 2010-2011, DOC 53-0443/16, pp. 33-34).
Cet amendement est justifié comme suit : « Le Conseil d'Etat indique que l'engagement de prise en charge n'est pas de nature à permettre d'établir le caractère durable et stable de la relation de partenariat. Il est exact que nous souhaitions insérer cette prise en charge dans la loi sur les étrangers à titre d'instrument de contrôle en cas de demande de regroupement familial pour des personnes liées par un partenariat enregistré. Après l'adoption de plusieurs mesures contre les mariages de complaisance et l'adjonction, par la loi du 15 septembre 2006, de la possibilité d'obtenir un permis de séjour sur la base d'une cohabitation, on observe toutefois qu'il est souvent recouru à cette possibilité de façon abusive pour obtenir un droit de séjour en Belgique. Le raisonnement du Conseil d'Etat est d'ailleurs très curieux. L'article 1477 du Code civil dispose en effet très clairement que les cohabitants légaux ont bien des obligations mutuelles, y compris en ce qui concerne les dettes contractées par chacun d'eux. L'obligation relative au remboursement éventuel des frais par les partenaires continue dès lors à s'appliquer sans restriction en vertu de cette disposition du Code civil. Quoi qu'il en soit, nous souhaitons tenir compte des observations concernant la prise en charge et la référence explicite à cette obligation a dès lors été supprimée du texte proposé » (Doc. parl., Chambre, 2010-2011, DOC 53-0443/16, pp. 33-34).

In die beslissing wordt immers enerzijds gesteld dat « de bevoegdheid inzake de maatschappelijke studies, gevraagd door de rechtbanken in het kader van burgerlijke procedures, federaal is » en anderzijds dat het Overlegcomité « akte (neemt) van het feit dat de rechtbanken een beroep kunnen doen op de deskundigheid van de bevoegde diensten van elk van de gemeenschappen » en dat de minister van Justitie en de gemeenschapsregeringen overleg moeten plegen « over de modaliteiten van de tenlasteneming door de federale overheid van die opdrachten ».
En effet, il y est, d'une part, affirmé que « la compétence relative aux études sociales ordonnées par les tribunaux dans le cadre de procédures civiles, est fédérale » et, d'autre part, que le Comité de concertation « prend acte du fait que les tribunaux peuvent recourir à l'expertise des services compétents de chacune des communautés », et qu'à cette fin, une concertation doit être organisée entre le ministre de la Justice et les gouvernements des communautés pour « déterminer les modalités de prise en charge par l'autorité fédérale des frais occasionnés par ces missions ».

De ervaring van de Dienst Vreemdelingenzaken op dit gebied toont immers aan dat de vreemdeling die in een gesloten centrum wordt vastgehouden met het oog op zijn repatriëring zelden het Koninkrijk is binnengekomen met een visa C afgegeven op basis van bewijsstukken, waaronder een verbintenis tot tenlasteneming.
L'expérience acquise par l'Office des étrangers dans ce domaine montre en effet que l'étranger maintenu en centre fermé en vue de son rapatriement est rarement entré dans le Royaume sous couvert d'un visa C délivré sur base de justificatifs, dont un engagement de prise en charge.

Men kan immers veronderstellen dat, onder de 6 260 besneden vrouwen, 10 tot 30 % van hen een tenlasteneming zal vragen en dat, van dat percentage, 30 % een heelkundige herstelingreep zal vragen.
En effet, on peut estimer que, parmi les 6 260 femmes excisées, 10 à 30 % d’entre elles demanderont une prise en charge et que, parmi celles-ci, 30 % demanderont une chirurgie réparatrice.

Het kan immers niet worden uitgesloten, enerzijds, dat de tenlasteneming van zijn familieleden de financiële situatie van die Belgische onderdaan zodanig verergert dat hij, na verloop van een bepaalde periode, van de sociale bijstand afhankelijk wordt om zijn eigen essentiële behoeften te verzekeren en, anderzijds, dat het recht op de eerbiediging van het gezinsleven, verankerd in artikel 22 van de Grondwet en artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, aan de overheden de verplichting oplegt om, zelfs in een dergelijke situatie, geen einde te maken aan het verblijf van zijn familieleden die in voorkomend geval sedert een bepaald aantal jaren legaal op het Belgische grondgebied verblijven.
En effet, il ne peut être exclu, d'une part, que la prise en charge des membres de sa famille aggrave la situation financière du ressortissant belge à un point tel qu'il devienne, à l'issue d'une certaine période, dépendant de l'aide sociale pour assurer ses propres besoins essentiels et, d'autre part, que le droit au respect de la vie familiale, consacré aux articles 22 de la Constitution et 8 de la Convention européenne des droits de l'homme, impose aux autorités de ne pas mettre un terme, même dans une telle situation, au séjour des membres de sa famille qui résident légalement sur le territoire belge, le cas échéant, depuis un certain nombre d'années.

Conform artikel 60 van de wet van 15 december 1980 en artikel 101, tweede lid, van het koninklijk besluit van 8 oktober 1981 dient immers de verbintenis tot tenlasteneming overeenkomstig het model van bijlage 32, gevoegd bij het koninklijk besluit van 8 oktober 1981, gebruikt te worden.
Conformément à l'article 60 de la loi du 15 décembre 1980 et à l'article 101, alinéa 2, de l'arrêté royal du 8 octobre 1981, il doit dans ce cas être fait usage d'un engagement de prise en charge conforme au modèle figurant à l'annexe 32 de l'arrêté royal du 8 octobre 1981.

Het Hof wijst er enerzijds op dat uit de bepalingen van dat Vlaamse decreet immers volgt dat het stelsel op objectieve wijze en uit hoofde van een wettelijk omschreven positie recht geeft op de tenlasteneming door een zorgkas van de kosten van niet-medische hulp- en dienstverlening van personen met een langdurig ernstig verminderd zelfzorgvermogen. Anderzijds oordeelt het Hof, verwijzend naar zijn eigen rechtspraak, dat prestaties die ertoe strekken de gezondheidstoestand en het leven van hulpbehoevende personen te verbeteren, in de eerste plaats een aanvulling vormen op de prestaties in het kader van de ziektekostenverzekering en dus als " prestaties bij ziekte" in de zin van verordening nr. 1408/71 moeten worden beschouwd.
De fait, d'une part, la Cour relève qu'il résulte des dispositions du décret flamand que ce régime donne droit de manière objective et sur la base d'une situation légalement définie, à la prise en charge par une caisse d'assurance soins des frais encourus pour des prestations d'aide et des services non médicaux par toute personne ayant une autonomie réduite en raison d'une incapacité prolongée et grave. d'autre part, la Cour, faisant référence à sa propre jurisprudence, estime que des prestations visant à améliorer l'état de santé et la vie des personnes dépendantes ont essentiellement pour objet de compléter les prestations de l'assurance maladie et doivent être considérées comme des prestations de maladie au sens du règlement CEE.