Vertaling van "uitgeleverd niet heeft verlaten " (Nederlands → Frans) :

— wanneer de persoon het grondgebied van de Staat waaraan hij is uitgeleverd niet heeft verlaten binnen dertig dagen na zijn definitieve vrijlating, hoewel hij die mogelijkheid had, of er is teruggekeerd na het te hebben verlaten;
— d'autre part, lorsque l'individu n'a pas quitté le territoire de l'État auquel il a été livré dans les trente jours suivant son élargissement définitif, alors qu'il en avait la possibilité, ou qu'il y est retourné après l'avoir quitté.

De vaststelling dat hij niet meer verblijft op het adres betekent nog niet dat hij ook effectief het grondgebied heeft verlaten.
Le constat que l'étranger n'est plus à l'adresse connue ne signifie pas qu'il a effectivement quitté le territoire.

Enkel als hij na afloop van die termijn het grondgebied nog steeds niet heeft verlaten en geen nieuwe procedure heeft opgestart, volgt in regel een inreisverbod. c) De richtlijn 2008/115 harmoniseert slechts tot op zekere hoogte het opleggen van inreisverboden door de lidstaten: inreisverboden dienen alleszins opgelegd te worden indien de termijn van een uitwijzingsbevel niet wordt nageleefd of indien uitzonderlijk een uitwijzingsbevel zonder termijn wordt afgeleverd (artikel 11.1, richtlijn).
Il sera frappé d'une interdiction d'entrée uniquement s'il n'a pas encore quitté le territoire au terme de ce délai et qu'aucune nouvelle procédure n'a été initiée. c) a directive 2008/115 harmonise jusqu'à un certain degré seulement l'imposition d'interdictions d'entrée par les États membres: ces interdictions d'entrée doivent être infligées lorsque le délai d'un ordre d'expulsion n'est pas respecté ou lorsqu'un ordre d'expulsion est délivré exceptionnellement sans délai (article 11.1 de la directive).

b) wanneer de uitgeleverde persoon, die daartoe de mogelijkheid heeft gehad, binnen dertig dagen na zijn definitieve vrijlating, het grondgebied van de partij, waaraan hij uitgeleverd werd, niet heeft verlaten of indien hij er is teruggekeerd na het te hebben verlaten;
b) Lorsque ayant eu la possibilité de le faire, l'individu extradé n'a pas quitté dans les 30 jours qui suivent son élargissement définitif, le territoire de la Partie à laquelle il a été livré ou s'il y est retourné après l'avoir quitté;

b) wanneer de uitgeleverde persoon, hoewel hij daartoe de mogelijkheid had, niet binnen de 45 dagen die op zijn definitieve invrijheidstelling volgden, het grondgebied van de Partij aan welke hij was uitgeleverd, heeft verlaten of indien hij na dit gebied verlaten te hebben daarin is teruggekeerd.
b) lorsqu'ayant eu la possibilité de le faire, l'individu extradé n'a pas quitté dans les 45 jours qui suivent son élargissement définitif, le territoire de la Partie à laquelle il a été livré ou s'il y est retourné après l'avoir quitté.

b) wanneer de uitgeleverde persoon na zijn invrijheidstelling het grondgebied van de verzoekende Staat niet binnen 45 dagen heeft verlaten of indien hij er is teruggekeerd na het te hebben verlaten.
b) lorsque l'extradé, après élargissement, n'a pas quitté dans les quarante-cinq jours le territoire de l'État requérant, ou qu'il y est retourné après l'avoir quitté.

Behalve wanneer de uitgeleverde persoon het grondgebied van de aangezochte Staat niet heeft verlaten binnen dertig dagen na zijn definitieve vrijlating, of er is teruggekeerd, is krachtens artikel 13 van deze Overeenkomst de toestemming van de aangezochte Staat vereist om bedoelde persoon verder uit te leveren aan een derde Staat, zulks wegens feiten gepleegd voor de oorspronkelijke overhandiging.
Sauf dans l'hypothèse où la personne extradée n'a pas quitté le territoire de l'État requis dans les trente jours qui suivent son élargissement définitif, ou y est revenue, l'article 13 de la Convention impose à cet État de demander l'assentiment de l'État requis avant de réextrader cette personne vers un État tiers et ce, pour des infractions antérieures à la remise initiale.

4. Een met toepassing van dit artikel overgebrachte persoon wordt niet vervolgd, berecht of gedetineerd met het oog op de tenuitvoerlegging van een straf of een veiligheidsmaatregel, noch onderworpen aan enige andere beperking van zijn individuele vrijheid wegens een ander aan zijn overbrenging voorafgaand feit dan dat welk aan de uitvoerbare veroordeling ten grondslag ligt, behalve in de volgende gevallen : a) de staat van veroordeling stemt ermee in : hiertoe wordt een verzoek ingediend, vergezeld van de relevante stukken en van een gerechtelijk proces-verbaal met vermelding van de verklaringen van de gevonniste persoon; de instemming wordt verleend wanneer het strafbaar feit waarvoor zij wordt gevraagd, zelf zou leiden tot uitlevering krachtens het recht van de staat van veroordeling of wanneer louter wegens de strafmaat geen uitlevering mogelijk zou zijn; b) de gevonniste persoon heeft, ondanks de mogelijkheid daartoe, het grondgebied van de staat van tenuitvoerlegging binnen 45 dagen na zijn definitieve vrijlating niet verlaten of is teruggekeerd na het te hebben verlaten.
4. Toute personne qui a été transférée en application de cet article n'est ni poursuivie, ni jugée, ni détenue en vue de l'exécution d'une peine ou d'une mesure de sûreté, ni soumise à toute autre restriction de sa liberté individuelle, pour un fait quelconque antérieur au transfèrement, autre que celui ayant motivé la condamnation exécutoire, sauf dans les cas suivants : a) lorsque l'Etat de condamnation l'autorise : une demande est présentée à cet effet, accompagnée des pièces pertinentes et d'un procès-verbal judiciaire consignant les déclarations de la personne condamnée; cette autorisation est donnée lorsque l'infraction pour laquelle elle est demandée entraînerait elle-même l'extradition aux termes de la législation de l'Etat de condamnation, ou lorsque l'extradition serait exclue uniquement à raison du montant de la peine; b) lorsque, ayant eu la possibilité de le faire, la personne condamnée n'a pas quitté, dans les 45 jours qui suivent son élargissement définitif, le territoire de l'Etat d'exécution, ou si elle y est retournée après l'avoir quitté.

1. De werkwijze van de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) is in overeenstemming met het recente arrest Alimanovic van 15 september 2015, dat herinnerde aan het feit dat een werknemer die minder dan een jaar gewerkt heeft vervolgens zijn status van "werknemer" gedurende zes maanden bewaart en vervolgens opnieuw de status van "werkzoekende" bekomt, in de zin van de Antonissen-jurisprudentie, die het volgende voor recht verklaart: De bepalingen van het gemeenschapsrecht inzake het vrije verkeer van werknemers staan niet in de weg aan een wettelijke regeling van een lidstaat, die bepaalt dat een onderdaan van een andere lidstaat die in eerstgenoemde staat werk is komen zoeken, gedwongen kan worden - met de mogelijkheid van beroep - die staat weer te verlaten indien hij er na zes maanden geen werk heeft gevonden, tenzij de belanghebbende aantoont dat hij nog steeds werk zoekt en een reële kans heeft het te vinden.
1. La pratique de l'Office des Étrangers(OE) est conforme au récent arrêt Alimanovic du 15 septembre 2015 qui a rappelé qu'un travailleur ayant travaillé moins d'un an conserve ensuite son statut de "travailleur" pendant six mois, puis retrouve un statut de "chercheur d'emploi" au sens de la jurisprudence Antonissen qui dit pour droit: Les dispositions de droit communautaire régissant la libre circulation des travailleurs ne font pas obstacle à ce que la législation d' un État membre prévoie qu' un ressortissant d' un autre État membre, entré sur son territoire pour y chercher un emploi, puisse être contraint, sous réserve d' un recours, de quitter ce territoire s' il n' y a pas trouvé un emploi au bout de six mois, à moins que l' intéressé apporte la preuve qu' il continue à chercher un emploi et qu' il a des chances véritables d' être engagé.

Het OCMW heeft hoger beroep aangetekend tegen deze beslissing en het Arbeidshof heeft prejudiciële vragen gesteld aan het Europees Hof van Justitie (EHvJ) over twee aspecten: "Moeten de richtlijnen [2004/83, 2005/85 en 2003/9] aldus worden uitgelegd dat op de lidstaat die bepaalt dat vreemdelingen die 'op zodanige wijze lijden aan een ziekte dat deze ziekte een reëel risico inhoudt voor hun leven of fysieke integriteit of een reëel risico inhoudt op een onmenselijke of vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in hun land van herkomst', recht hebben op de subsidiaire bescherming in de zin van artikel 15, [sub b], van richtlijn [2004/83], een verplichting rust om: - te bepalen dat een beroep tegen de administratieve beslissing waarbij het verblijfsrecht en/of de subsidiaire bescherming wordt geweigerd en een bevel wordt uitgevaardigd om het grondgebied te verlaten, schorsende werking heeft, - in het kader van zijn socialebijstandsregeling of opvangregeling te voorzien in andere dan de medische basisbehoeften van verzoeker tot de beslissing over het beroep tegen die administratieve beslissing?" Het standpunt van het Hof is het volgende: Wat betreft het ontbreken van een schorsend beroep, zijn de richtlijnen aangehaald door de verwijzende rechterlijke instantie niet van toepassing, maar het EHVJ zal andere nuttige elementen bezorgen aan de nationale rechter om een vonnis te kunnen vellen.
Le CPAS a interjeté appel de cette décision et la Cour du travail a posé des questions préjudicielles à la Cour de Justice de l'Union européenne (CJUE) pour deux aspects: "Les directives [2004/83, 2005/85 et 2003/9] doivent-elles être interprétées comme faisant obligation à l'État membre qui prévoit que l'étranger qui 'souffre d'une maladie telle qu'elle entraîne un risque réel pour sa vie ou son intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu'il n'existe aucun traitement adéquat dans son pays d'origine' a droit à la protection subsidiaire au sens de l'article 15, [sous b),] de la directive [2004/83], - de prévoir un recours suspensif contre la décision administrative refusant le droit de séjour et/ou la protection subsidiaire et faisant ordre de quitter le territoire, - de prendre en charge dans le cadre de son régime d'aide sociale ou d'accueil, les besoins élémentaires autres que médicaux du requérant, jusqu'à ce qu'il soit statué sur le recours introduit contre cette décision administrative?" La position de la Cour est la suivante: En ce qui concerne l'absence de recours suspensif, les directives invoquées par la juridiction de renvoi ne sont pas applicables mais la CJUE va fournir d'autres éléments utiles au juge national pour pouvoir trancher.