Traduction de «uitlevering volgens » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

uitleveringsverzoek | verzoek om uitlevering | verzoek tot uitlevering
demande d'extradition | requête d'extradition

blijvende uitlevering | oorspronkelijke uitlevering
foisonnement définitif | foisonnement initial

delict waarvoor uitlevering kan worden toegestaan | feit dat tot uitlevering kan leiden | uitleveringsdelict
fait donnant lieu à extradition

richtlijnen van de artistiek directeur volgen | richtlijnen van de artistiek regisseur volgen | instructies van de artistiek directeur volgen | instructies van de artistiek regisseur volgen
suivre les consignes d'un directeur artistique

veilig laden van goederen volgens het laadplan verzekeren | veilig laden van goederen volgens het laadplan garanderen | zorgen voor het veilig laden van goederen volgens het laadplan
assurer le chargement sécurisé des marchandises selon le plan d'arrimage

dosissen van medicijnen voorbereiden volgens de behoeften van de patiënt | dosissen van geneesmiddelen voorbereiden volgens de behoeften van de patiënt | dosissen van medicatie voorbereiden volgens de behoeften van de patiënt
préparer les doses de médicaments selon les besoins des patients

volgens de regels van de kunst
selon les règles de l'art

volgen
suivre

opdracht volgens prijslijst
marché à bordereau de prix

Europees Verdrag van 13 september 1957 betreffende uitlevering
Convention européenne d'extradition du 13 décembre 1957

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Ingeval de aangezochte Staat het verzoek om uitlevering niet afhankelijk stelt van het bestaan van een Verdrag, worden de misdrijven bedoeld in artikel 3 van dit Verdrag beschouwd als gevallen van uitlevering volgens de voorwaarden van het recht van de aangezochte Staat.
Si l'État requis ne subordonne pas la demande d'extradition à l'existence d'un traité, les infractions prévues à l'article 3 de la Convention sont considérées comme des cas d'extradition dans les conditions prévues par le droit de l'État requis.

In geval van doortocht in de zin van artikel 21 van het Europees Verdrag betreffende uitlevering, geldt bij uitlevering volgens de verkorte procedure het volgende :
En cas de transit au sens de l'article 21 de la convention européenne d'extradition, lorsqu'il s'agit d'extradition selon la procédure simplifiée, les dispositions suivantes s'appliquent :

Als de betrokkene niet instemt met uitlevering volgens de verkorte procedure waartoe de bevoegde autoriteit van de aangezochte Staat heeft besloten, heeft de verzoekende Staat in elk geval, door de samenvoeging van de termijnen van het artikel 8, lid 1, respectievelijk artikel 10, lid 2, minimaal 10 dagen de tijd, voordat de in artikel 16 van het Europees Verdrag voor voorlopige aanhouding vastgestelde termijn van 40 dagen verloopt, om een uitleveringsverzoek in te dienen conform artikel 12 van het Europees Verdrag.
En cas de refus d'extradition selon la procédure simplifiée décidée par l'autorité compétente de l'État requis, il restera en tout état de cause à l'État requérant, par le jeu cumulé des deux délais prévus à l'article 8, paragraphe 1 et à l'article 10, paragraphe 2, un délai minimal de dix jours avant l'expiration du délai d'arrestation provisoire de quarante jours, prévu par l'article 16 de la convention européenne, pour présenter une demande d'extradition conformément à l'article 12 de la convention européenne.

2. DE INSTEMMING VAN DE BETROKKEN PERSOON MET ZIJN UITLEVERING VOLGENS HET BELGISCHE UITLEVERINGSRECHT
2. LE CONSENTEMENT DE LA PERSONNE RÉCLAMÉE À SON EXTRADITION EN DROIT EXTRADITIONNEL BELGE

Aangezien de oorspronkelijke overbrenging naar België om andere redenen werd verricht, wordt de uitlevering in het Statuut van Rome en de wet (82) afhankelijk gesteld van verschillende gronden die volgen uit de gewone regels eigen aan het specialiteitsbeginsel van de uitlevering.
Le transfert initial en Belgique s'étant opéré pour d'autres motifs, le Statut de Rome et la loi (82) conditionnent une extradition à différents éléments inspirés des règles habituelles propres au principe de spécialité de l'extradition.

Op grond van dit verdrag kan de staat van veroordeling slechts om de tenuitvoerlegging van een sanctie door een andere verdragsluitende staat verzoeken, indien aan één of meer van de in artikel 5 genoemde voorwaarden is voldaan: a) de veroordeelde heeft zijn vaste woonplaats in de andere staat, b) de tenuitvoerlegging van de sanctie in de andere staat schept naar verwachting betere kansen voor de reclassering van de veroordeelde, c) het betreft een sanctie die vrijheidsbeneming meebrengt, die in de andere staat kan worden ten uitvoer gelegd in aansluiting op een andere sanctie die vrijheidsbeneming meebrengt en die de veroordeelde in die staat ondergaat of moet ondergaan, d) de andere staat de staat van herkomst van de veroordeelde is en zich reeds bereid heeft verklaard tot tenuitvoerlegging van de sanctie, e) de staat van veroordeling meent dat hij zelf niet de sanctie ten uitvoer kan leggen, ook niet met behulp van uitlevering, en dat de andere staat dat wel kan. Bovendien moet het vonnis dat in de verzoekende staat is gewezen, onherroepelijk en uitvoerbaar zijn en moet het strafbare feit waarvoor de straf is uitgesproken, eveneens een strafbaar feit zijn volgens de wetgeving van de aangezochte staat (vereiste van "dubbele strafbaarheid" [76]).
Selon cette Convention, l'État de condamnation ne peut demander l'exécution d'une sanction à un autre État contractant que si une ou plusieurs des conditions énumérées à l'art. 5 sont remplies : a) si le condamné a sa résidence habituelle dans l'autre État, b) si l'exécution de la sanction dans l'autre État est susceptible d'améliorer les possibilités de reclassement social du condamné, c) s'il s'agit d'une sanction privative de liberté qui pourrait être exécutée dans l'autre État à la suite d'une autre sanction privative de liberté que le condamné subit ou doit subir dans cet État, d) si l'autre État est l'État d'origine du condamné et s'est déjà déclaré prêt à se charger de l'exécution de cette sanction , ou e) s'il estime qu'il n'est pas en mesure d'exécuter lui-même la sanction, même en ayant recours à l'extradition, et que l'autre État l'est. En outre, la décision prononcée dans l'État requérant doit être définitive et exécutoire et l'infraction en raison de laquelle la sanction a été prononcée doit constituer également une infraction selon la législation de l'État requis (exigence de « double incrimination » [76]).

[77] Weigeringsgronden: a) de tenuitvoerlegging zou in strijd zijn met de grondbeginselen van de rechtsorde van de aangezochte staat, b) de aangezochte staat is van oordeel dat het strafbare feit waarvoor de veroordeling is uitgesproken van politieke aard is of als een zuiver militair delict moet worden beschouwd, c) de aangezochte staat meent ernstige redenen te hebben om aan te nemen dat de veroordeling is uitgelokt of ongunstig beïnvloed door overwegingen van ras, godsdienst, nationaliteit of politieke overtuiging, d) de tenuitvoerlegging is in strijd met de internationale verplichtingen van de aangezochte staat, e) het feit wordt in de aangezochte staat reeds vervolgd of die staat besluit tot vervolging over te gaan, f) de bevoegde autoriteiten van de aangezochte staat hebben besloten geen vervolging in te stellen of van verdere vervolging wegens hetzelfde feit af te zien, g) het feit is begaan buiten het grondgebied van de verzoekende staat, h) de aangezochte staat kan de sanctie niet ten uitvoer leggen, i) het verzoek berust op artikel 5, letter e) ("de staat van veroordeling meent dat hij zelf niet de sanctie ten uitvoer kan leggen, ook niet met behulp van uitlevering, en dat de andere staat dat wel kan"), en aan geen van de andere in dat artikel genoemde voorwaarden is voldaan, j) de aangezochte staat is van mening dat de verzoekende staat zelf de sanctie ten uitvoer kan leggen, k) de veroordeelde had wegens zijn leeftijd op het tijdstip waarop hij het feit beging in de aangezochte staat niet kunnen worden vervolgd, l) de sanctie is verjaard volgens de wet van de aangezochte staat, m) bij het vonnis is een ontzetting uitgesproken.
[77] Motifs de refus: a) si l'exécution est contraire aux principes fondamentaux de l'ordre juridique de l'État requis; b) si l'État requis estime que l'infraction réprimée par la condamnation revêt un caractère politique ou qu'il s'agit d'une infraction purement militaire; c) si l'État requis estime qu'il y a des raisons sérieuses de croire que la condamnation a été provoquée ou aggravée par des considérations de race, de religion, de nationalité ou d'opinion politique; d) si l'exécution est contraire aux engagements internationaux de l'État requis; e) si le fait est l'objet de poursuites dans l'État requis ou si celui-ci décide d'entamer des poursuites; f) si les autorités compétentes de l'État requis ont décidé de ne pas engager de poursuites ou de mettre fin aux poursuites qu'elles ont exercées pour le même fait; g) si le fait a été commis hors du territoire de l'État requérant; h) si l'État requis n'est pas à même d'exécuter la sanction; i) si la demande est fondée sur l'alinéa e) de l'article 5 (« s'il estime qu'il n'est pas en mesure d'exécuter lui-même la sanction, même en ayant recours à l'extradition, et que l'autre Etat l'est »), et qu'aucune des autres conditions prévues par cet article n'est remplie; j) si l'État requis estime que l'État requérant est à même d'exécuter lui-même la sanction; k) si, en raison de son âge au moment de la commission du fait, le condamné ne pouvait pas être poursuivi dans l'État requis; l) si la sanction est déjà prescrite selon la loi de l'État requis; m) dans la mesure où le jugement prononce une déchéance.

Italië zal alle verzoeken in verband met feiten die vóór de datum van inwerkingtreding van het kaderbesluit betreffende het Europees aanhoudingsbevel zijn gepleegd, overeenkomstig artikel 32 van het kaderbesluit blijven behandelen volgens de huidige bepalingen inzake uitlevering.
L'Italie continuera de traiter selon les dispositions en vigueur en matière d'extradition toutes les demandes relatives à des faits commis avant la date d'entrée en vigueur de la décision-cadre relative au mandat d'arrêt européen, comme prévu dans son article 32.