Traduction de «uitleveringsbesluit » (Néerlandais → Français) :

Naar aanleiding van het arrest van de Raad van State van 23 september 2013, dat het uitleveringsbesluit van Nizar Trabelsi naar de Verenigde Staten bevestigt, is betrokkene vandaag effectief uitgeleverd.
Nizar Trabelsi a été extradé aujourd’hui aux Etats-Unis, suite à l’arrêt du Conseil d’Etat du 23 septembre, qui avait confirmé la décision d’extradition vers ce pays.

(13) Volgens dit arrest kan een uitleveringsbesluit in de aangezochte staat een probleem doen rijzen ten aanzien van artikel 3 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens « wanneer er ernstige en vaststaande redenen zijn om te geloven dat de betrokkene, indien hij aan de verzoekende Staat wordt uitgeleverd, daar een rëel risico zal lopen te worden gefolterd, respectievelijk onmenselijke of vernederende behandelingen of straffen te ondergaan (EHRM, Soering tegen Verenigd Koninkrijk, 7 juli 1989, § 91; zie ook, inzonderheid, EHRM, Ryabikin tegen Rusland, 19 juni 2008, § 110; in dezelfde zin, in verband met de uitzetting van een vreemdeling, EHRM, N. tegen Verenigd Koninkrijk, 27 mei 2008, § 30).
(13) Selon cet arrêt, une décision d'extradition peut soulever un problème au regard de l'article 3 de la Convention européenne des droits de l'homme dans l'État requis « lorsqu'il y a des motifs sérieux et avérés de croire que l'intéressé, si on le livre à l'État requérant, y courra un risque réel d'être soumis à la torture, ou à des peines ou traitements inhumains ou dégradants (Cour eur. dr. h., Soering c. Royaume-Uni, 7 juillet 1989, § 91; voir aussi, notamment, Cour eur. dr. h., Ryabikin c. Russie, 19 juin 2008, § 110; dans le même sens, s'agissant de l'expulsion d'un étranger, Cour eur. dr. h., N. c. Royaume-Uni, 27 mai 2008, § 30).

3. Een lidstaat kan een verzoeker krachtens lid 2 alleen uitleveren aan een derde land wanneer de bevoegde autoriteiten zich ervan hebben vergewist dat een uitleveringsbesluit niet zal leiden tot direct of indirect refoulement in strijd met de internationale en Unie-verplichtingen van die lidstaat.
3. Un État membre ne peut extrader un demandeur vers un pays tiers en vertu du paragraphe 2 que lorsque les autorités compétentes se sont assuré que la décision d’extradition n’entraînera pas de refoulement direct ou indirect en violation des obligations internationales et à l’égard de l’Union incombant à cet État membre.

52. Een lidstaat kan een verzoeker overeenkomstig lid 2 alleen uitleveren aan een derde land wanneer de bevoegde autoriteiten zich ervan hebben vergewist dat een uitleveringsbesluit niet zal leiden tot direct of indirect refoulement in strijd met de internationale verplichtingen van de lidstaat.
52. Un État membre ne peut extrader un demandeur vers un pays tiers conformément au paragraphe 2 que lorsque les autorités compétentes se sont assurées que la décision d’extradition n’entraînera pas de refoulement direct ou indirect en violation des obligations internationales de l’État membre.

3. Een lidstaat kan een verzoeker overeenkomstig lid 2 alleen uitleveren aan een derde land wanneer een uitleveringsbesluit niet zal leiden tot direct of indirect refoulement in strijd met de internationale verplichtingen van de lidstaat of de verzoeker bij aankomst in het derde land niet zal blootstellen aan een onmenselijke of vernederende behandeling .
3. Un État membre ne peut extrader un demandeur vers un pays tiers en vertu du paragraphe 2 que si la décision d'extradition n'entraînera pas de refoulement direct ou indirect en violation des obligations internationales de l'État membre et qu'elle n'exposera pas le demandeur à des traitements inhumains ou dégradants à son arrivée dans le pays tiers .

3. Een lidstaat kan een verzoeker overeenkomstig lid 2 alleen uitleveren aan een derde land wanneer een uitleveringsbesluit niet zal leiden tot direct of indirect refoulement in strijd met de internationale verplichtingen van de lidstaat of de verzoeker bij aankomst in het derde land niet zal blootstellen aan een onmenselijke of vernederende behandeling.
3. Un État membre ne peut extrader un demandeur vers un pays tiers conformément au paragraphe 2 que si la décision d'extradition n'entraînera pas de refoulement direct ou indirect en violation des obligations internationales de l'État membre et qu'elle n'exposera pas le demandeur à des traitements inhumains ou dégradants à son arrivée dans le pays tiers.

3. Een lidstaat kan een verzoeker overeenkomstig lid 2 alleen uitleveren aan een derde land wanneer de bevoegde autoriteiten zich ervan hebben vergewist dat een uitleveringsbesluit niet zal leiden tot direct of indirect refoulement in strijd met de internationale verplichtingen van de lidstaat.
3. Un État membre ne peut extrader un demandeur vers un pays tiers conformément au paragraphe 2 que lorsque les autorités compétentes se sont assurées que la décision d'extradition n'entraînera pas de refoulement direct ou indirect en violation des obligations internationales de l'État membre.